Ἄν τό λάδι ἐκεῖνο πού γινόταν ἀπό διάφορα μυρωδικά
εἶχε τόση δύναμη, ὥστε ἐκεῖνοι πού χρίονταν,
νά ἀποκτοῦν τό βασιλικό ἀξίωμα,
πόσο περισσότερο ἐκεῖνοι πού χρίονται
στόν ν ο ῦ καί στόν ἔ σ ω ἄ ν θ ρ ω π ο
μέ τό ἀγιαστικό λάδι τῆς άγαλλιάσεως καί
δέχονται τόν ἀ ρ ρ α β ώ ν α τοῦ ἀ γ α θ ο ῦ Π ν ε ύ μ α τ ο ς,
θά φτάσουν τά μέτρα τῆς τελειότητας,
δηλαδή τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ καί τῆς θείας υἱοθεσίας, καί
θά μυηθοῦν στά μυστήρια τοῦ βασιλιᾶ Χριστοῦ,
ἔχοντας τήν ἄδεια νά πλησιάζουν τόν Πατέρα ὅποτε θέλουν;
Γιατί ἄν καί δέν ἔχουν λάβει ἀκόμη τελείως τήν κληρονομία,
ἐπειδή σηκώνουν ἀκόμη τό βάρος τοῦ σώματος, ἀλλ' ὅμως λόγω
τοῦ ἀρραβώνα τοῦ Πνεύματος εἶναι σίγουρες οἱ ἐλπίδες τους, καί
δέν ἀμφιβάλλουν καθόλου ὅτι θά συμβασιλεύσουν μέ τόν Χριστό καί
ὅτι θά ἔχουν ἀφθονία καί πλεονασμό Πνεύματος·
γιατί ἀπό αὐτήν ἤδη τήν ζωή δοκίμασαν
τήν δύναμη καί τήν ἡδονή ἐκείνη.
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Γ΄, σελ. 280