«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Ἰησοῦς Χριστός (Ἰωάν. ιστ΄33).

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Πῶς γράφει ὁ Χριστιανός ποιητής καί πῶς ὁ κοσμικός ποιητής; - Π.Μ. Σωτῆρχος

   Πῶς γράφει ὁ Χριστιανός ποιητής; Εἶναι ἕνα ἀπό τά πρῶτα ἐρωτήματα, πού μπορεῖ νά κάνη ὁ καλός ἀναγνώστης. Γιατί, ἀφοῦ γράφει ἕνα ἄλλο εἶδος λόγου, ἀσφαλῶς θά ἀκολουθῆ καί ἕνα ἄλλο εἶδος γραφῆς. 

Ὁ κοσμικός, δηλαδή ὁ μή Χριστιανός ποιητής, ὅταν γράφη βουτᾶ τήν πέννα μέσα στό μυαλό του, στήν σκέψη του καί τήν ἰδεολογία του καί φτερώνει τόν λόγο του μέ τήν φαντασία καί τό παιχνίδι τῶν λέξεων. Διαλέγει φανταχτερούς συνδυασμούς καί προσπαθεῖ νά ἐντυπωσιάση. 

Δέν πράττει ὅμως τό ἴδιο καί ὁ Χριστιανός ποιητής, πού ξεκινᾶ πάντα μέ τήν προσοχή του στραμμένη στόν Χριστόν, ὅσο μπορεῖ νά Τόν καθρεφτίση μέσα του. Αὐτή εἶναι ἡ μυστική του ἀφετηρία. Τό πρῶτο βῆμα, ἡ πρώτη κίνηση, ἀλλά καί ὁ κυρίαρχος πυρήνας τῆς δημιουργίας του, ἔστω κι' ἄν δέν πρόκειται νά μιλήση γιά τόν Χριστό. Μέσα του «τὰ πάντα ἐν πᾶσι Χριστός».

Νοιώθει αὐτό, πού ἔνοιωσε κάι ὁ θεοφώτιστος ποιητής τοῦ «Ἀκαθίστου Ὕμνου» καί ἔγραψε ὡς πρῶτο λόγο του: «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματος». Νά ὁ κανόνας γραφῆς καί δημιουργίας γιά τόν Χριστιανό ποιητή. 

Αὐτός βουτᾶ τήν πέννα του μέσα στήν καρδιά του καί τήν βιωμένη πίστη του, γιατί αὐτή εἶναι ἡ πηγή τῆς ἔμπνευσής του. Ἀπό τήν καρδιά του ἀναβλύζουν ἐμπειρίες καί τά βιώματα, ὅπως ἀκριβῶς καί στούς Ἁγίους Πατέρες, πού μιλοῦσαν καί μαρτυροῦσαν μονάχα γιά ὅσα ἔζησαν καί ἔπαθαν οἱ ἴδιοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 

Ἔτσι καί ὁ Χριστιανός ποιητής μαρτυρεῖ καί ἐπιμαρτυρεῖ καί ἐκφράζει τήν δική του γνώση καί γεύση, τήν δική του ἐσωτερική περιπέτεια, καί ὄχι αὐτά πού διάβασε ἤ σκέφτηκε ἤ τά θεωρεῖ καλά καί διδακτικά γιά τούς ἄλλους. 

Γι' αὐτό καί ὁ Χριστιανός ποιητής πρέπει νά δίνει μέ τόν λόγο του τήν γνησιότητα τῆς προσωπικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς του, που εἶναι ἡ ἁγιότητα. Ἀπό αὐτήν τήν γνησιότητα διαμορφώνεται καί τό προσωπικό «στύλ», ὁ ἰδιαίτερος τρόπος γραφῆς τοῦ κάθε δημιουργοῦ. 

Π.Μ. Σωτῆρχος

Πηγή: Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ, Π.Μ. Σωτήρχου, «Ἁρμός», σελ. 141-143.