Δόξα, καὶ νῦν. Ἦχος β΄.
Ἡ πανάμωμος νύμφη, καὶ Μήτηρ τῆς εὐδοκίας τοῦ Πατρός,
ἡ Θεῷ προορισθεῖσα εἰς ἑαυτοῦ κατοίκησιν,
τῆς ἀσυγχύτου ἑνώσεως, σήμερον τὴν ἄχραντον ψυχήν,
τῷ Ποιητῇ καὶ Θεῷ παρατίθεται,
ἤν Ἀσωμάτων δυνάμεις, θεοπρεπῶς ὑποδέχονται·
καὶ πρὸς ζωὴν μετατίθεται, ἡ ὅντως Μήτηρ τῆς ζωῆς,
ἡ λαμπὰς τοῦ ἀπροσίτου φωτός,
ἡ σωτηρία τῶν πιστῶν, καὶ ἐλπὶς τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Πηγή: Μηναῖον Αὐγούστου, ἐκδόσεις «Φῶς», σελ. 207.