Ἅπλωσε στό Σταυρό τά χέρια,
γιά νά περιλάβει τά πέρατα τῆς οἰκουμένης.
Διότι τῆς γῆς τό μεσότατο σημεῖο εἶναι ὁ Γολγοθάς.
Καί δέν εἶναι ὁ λόγος αὐτός δικός μου.
Ὁ Προφήτης εἶναι ἐκεῖνος πού εἶπε:
«Ἐσύ, ὁ Θεός, τελεσιούργησες τά κοσμοσωτήρια πάθη σου
στό κέντρο τῆς γῆς» (Ψαλμ. 73,12).
Ἅπλωσε τά ἀνθρώπινα χέρια Του Ἐκεῖνος
πού μέ τά νοητά Του χέρια στερέωσε τόν οὐρανό.
Καί τρυπήθηκαν μέ καρφιά, ὥστε,
ὅταν ἡ ἀνθρώπινη φύση Του καρφωθεῖ πάνω στόν Σταυρό
- ἡ ὁποία βάσταζε πάνω της τά ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων-
καί ἀφανιστεῖ, νά πεθάνει μέν μαζί Της ἡ ἁμαρτία,
ἐμεῖς ὅμως νά ἀναστηθοῦμε ἄμεμπτοι καί δίκαιοι.
«Ἐπειδή λοιπόν ὁ θάνατος προῆλθε
ἀπό ἕναν ἄνθρωπο» (πρβλ. Ρωμ. 5,17),
ἀπό ἕναν ἄνθρωπο καί πάλι προῆλθε ἡ ζωή,
διά μέσου δηλαδή ἑνός ἀνθρώπου, τοῦ Σωτήρα,
πού πέθανε αὐτοπροαίρετα.
Γιά νά βεβαιωθεῖς ὅτι ἔτσι εἶναι τό πράγμα,
θυμήσου ἐκεῖνο πού εἶπε:
«Ἔχω ἐξουσία νά δώσω τήν ψυχή μου
καί ἔχω πάλι ἐξουσία νά τήν πάρω πίσω» (Ἰωάν. 10,18).
Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων
Πηγή: Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, σελ. 385
Μετάφραση π. Ἀντώνιος Ρωμαίος