1η Ἰουλίου! Καλό σας μήνα!

 

Ἀδελφέ μου,

Ἐδῶ εἶναι ὁ ἁγῶνας, 

στὸν οὐρανὸ ἡ ἀνάπαυσις. 

Ἐδῶ ἡ ἄθλησις, 

ἐκεῖ ἡ βράβευσις. 

Στὴ γῆ ἡ μάχη, 

στὸν ἄλλο κόσμο 

ὁ ἀμαράντινος στέφανος. 

Ἀθλητὴς, 

ἀγωνιστὴς τοῦ πνεύματος 

εἶσαι κι ἐσύ. 

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκύρηκας

 

Πηγή: ... μὲ θέα τὴν κορυφή, Ἀρχιμ. Θεόφιλος Ζησόπουλος, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 101.

Τό Ἱερό Εὐαγγέλιο - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Ὦ διψασμένη μου ψυχή! Ἐσύ πού ψάχνεις στά βαλτόνερα τῆς ἁμαρτίας νά σβήσης τήν δίψα πού σέ καίει! Ὤ, ἀδελφέ μου, ἐσύ πού βλέπεις τήν πνευματική σου ὕπαρξι νά φυλλορροῆ! Τί περιμένουμε; Στά χέρια μας τό Ἱερό Εὐαγγέλιο. 

Ἄς τό ἀγκαλιάσουμε καί ἄς ρουφήξουμε τά λόγια του ὅσο μποροῦμε πιό δυνατά. Εἶναι λόγια ἀθάνατα. Εἶναι λόγια Θεοῦ. Εἶναι ἄρτος ἀγγέλων, μέ τόν ὁποῖον τρέφονται οἱ ψυχές. Σ’ αὐτά θά βροῦμε τήν εὐτυχία μας, σ’ αὐτά θά βροῦμε τήν σωτηρία μας.

 

***

 

Ἄν διαβάζαμε τό Εὐαγγέλιο, θά εἶχε ἀλλάξει ὁ κόσμος, θά ἦταν διαφορετική ἡ πατρίδα μας, θά ἦταν διαφορετικές οἱ καρδιές μας, θά ἦταν ὁ χῶρος αὐτός πού λέγεται Ἑλλάς, θά ἦταν μιά γωνιά τοῦ Παραδείσου.

Ἀρχιμ. π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Ἱεροκήρυκας

 

Στὴν γλυκειά μας Παναγία - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Στὴν γλυκειά μας Παναγία τρέχουν 

οἱ βασανισμένοι νὰ ποῦν τὰ βάσανά τους, 

οἱ πονεμένοι νὰ ποῦν τὸν πόνο τους, 

οἱ πληγωμένοι νὰ βροῦν τὴ γιατρειά τους,

οἱ ἔρημοι νὰ βροῦν τὴ συντροφιά τους, 

οἱ θλιμμένοι νὰ βροῦν τὴ χαρά τους, 

οἱ ναυαγοί νὰ βροῦν τὴν σανίδα τῆς σωτηρίας, 

οἱ κουρασμένοι νὰ βροῦν τὴν ἀνάπαυσή τους, 

οἱ θαλασσοδαρμένοι νὰ βροῦν τὴ γαλήνη τῆς ψυχῆς τους.

Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ πρέσβειρα τῶν οὐρανῶν

ποὺ νυχθημερῶν παρακαλεῖ 

γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. 

Καὶ θαρρεύουμε προσερχόμενοι σ᾿ Αὐτήν, 

διότι γνωρίζουμε ὅτι 

«πολλὰ ἰσχύει δέησις μητρὸς 

πρὸς εὐμένειαν δεσπότου».

π. Θεόφιλος Ζησόπουλος  

Πηγή: Ὁ γλυκασμὸς τῶν ἀγγέλων, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, «Ο.Χ.Α. Λυδία» σελ.146.

Τὸ τάλαντο - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

... Καὶ ὁ δάσκαλος καὶ ὁ ἱερέας, καὶ ὁ ἀξιωματικός, ὅλοι ὅσοι ἔχουν ἐξουσία στὰ χέρια τους ἔχουν ἕνα τάλαντο. 

Ἡ ἐξουσία εἶναι δοσμένη ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ ὑπηρετοῦμε αὐτὸν τὸν λαό. Νὰ μὴν τὸν προδίδουμε, νὰ μὴν τὸν ἐκμεταλλευόμαστε, νὰ μὴν τὸν ἀγνοοῦμε, νὰ μὴν τὸν σκανδαλίζουμε καὶ νὰ τὸν ὁδηγοῦμε στὴν πραγματικὴ χαρά, εὐτυχία καὶ εὐημερία. 

Καὶ τὸ νὰ εἶσαι Χριστιανός, ἀδελφοί μου, καὶ μάλιστα Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἶναι ἕνα τάλαντο. Νὰ κρατήσουμε αύτὸ τὸ τάλαντο τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ. Αὐτὸ μᾶς λείπει. Νὰ μείνουμε πιστοὶ στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὴν Ἑλλάδα. Νὰ μείνουμε πιστοὶ στὶς ἀρχὲς καὶ στὶς ἀξίες τῆς ζωῆς. Νὰ μείνουμε κοντὰ τὸν Θεό. 

π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Πηγή:  Λόγων ἀπάνθισμα, Ἀρχιμανδρίτου Θεοφίλου Ζησοπούλου, Τόμος Β΄, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 358.

 

Τὰ τρία ἐμπόδια - π. Θεοφίλου Ζησοπούλου

Κόσμος, αἰσθησιακὴ ζωὴ καὶ σάρκα εἶναι τὰ τρία ἐμπόδια ποὺ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο σὲ μία ἀχαρακτήριστη ἀσυνέπεια καὶ ὁριστικὴ ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Τὸ κάθε ἕνα ἀπὸ αὐτά, εἶναι ἕνας τεράστιος ὀγκόλιθος ποὺ φράζει τὸν δρόμο κάθε ψυχῆς ποὺ λαχταρᾶ νὰ βρεθῆ κοντὰ στὸν Θεό. 

Ἐπιτακτικὸ προβάλλει τὸ καθῆκον νὰ θέσουμε στὸ περιθώριο κάθε δικαιολογία, νὰ παραμερίσουμε κάθε ἐμπόδιο ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ φανοῦμε ἄξιοι τῆς κλήσεως καὶ τῆς τιμῆς ποὺ μᾶς κάνει καὶ σήμερα ὁ Θεός.

π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Ἱεροκήρυξ

Πηγή: Ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὺδάτων, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 209-210. 

  

Ἡ Κυριακή ἀργία - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

    Εἶναι γνωστό ὅτι τήν θέσι τοῦ Σαββάτου, στόν χριστιανικό κόσμο καταλαμβάνει ἡ Κυριακή. Κατ' αὐτήν συνετελέσθη ἡ δημιουργία τοῦ φωτός. Κατά τήν Κυριακή ἐπραγματοποιήθη ἡ ἀνάπλασις καί ἡ παλιγγενεσία τοῦ πεσόντος ἀνθρώπου. Κατά τήν Κυριακή κατῆλθε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό πυρακτῶσαν τάς καρδίας τῶν μαθητῶν. Ἔκτοτε ἡ Κυριακή, ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους, τιμᾶται ὡς ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν Κύριο.

    Κυριακή γιά τούς χριστιανούς, ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων, σημαίνει κατάπαυσι πάσης ἐργασίας καί ἔναρξι πάσης πνευματικῆς δραστηριότητος καί ψυχικῆς ἀνατάσεως.

  Ὁ χριστιανός ὀφείλει νά καταπαύη πᾶσαν ἐργασίαν, ἡ ὁποία ἐξυπηρετεῖ τό σῶμα καί τά ὑλικά συμφέροντα καί νά ἐπιδίδεται σέ ἔργα καθαρῶς πνευματικά. Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός, ἡ ὁμαδική προσευχή, ἡ συμμετοχή στήν λατρεία, ἡ μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλευσις στό Ποτήριον τῆς Ζωῆς, εἶναι ἀπό τά πρώτιστα καθήκοντα τοῦ χριστιανοῦ κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς.

   Τήν Κυριακή ὁ χριστιανός ὀφείλει νά τήν ἀφιερώνη ὁλόκληρη στόν Κύριο καί ὄχι μόνο τίς πρωϊνές ὧρες, ἀλλά καί τίς ὑπόλοιπες τῆς ἡμέρας. Ἡ προσεκτική μελέτη τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, ἡ βαθυτέρα γνωριμία τοῦ θελήματός Του, ἡ ἄσκησις τῆς φιλανθρωπίας, ἡ εὐποιΐα καί ἡ ἐπιτέλεσις τῶν καλῶν ἔργων, πρέπει πάντοτε μέν νά ἀποτελοῦν, ὅλες τίς ἡμέρες, ἀντικείμενο μελέτης παντός χριστιανοῦ, ἀλλά ἰδιαιτέρως κατά τήν Κυριακή.

   Πολλοί χριστιανοί καταπαύουν μέν τάς πάσης φύσεως ἐργασίας, ἀλλά ἐπιδίδονται στό γλέντι, στόν χορό, τήν διασκέδασι, τήν μέθη, τήν χαρτοπαιξία καί παντός εἴδους ἀταξίας. Καί δικαιολογημένως διερωτᾶται πᾶς τις: Αὐτόν τόν σκοπό ἔχει ἡ Κυριακή ἀργία;  Ὁπωσδήποτε, ὄχι.

   Τό ἐρώτημα ἄς προβληματίση ὅλους μας καί ἄς μᾶς ὑπενθυμίζη τό χρέος μας νά τηροῦμε τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς, τῆς «ἡμέρας τοῦ Κυρίου».

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 110-112.

 

Οἱ Μυροφόρες σήμερα (Β')- π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

(συνέχεια ἀπό τό α' μέρος)

     Μυροφόρος καί ἡ ἀδελφή νοσοκόμος, ἐκείνη πού στέκεται σάν ἄγγελος χαρᾶς δίπλα στό προσκέφαλο τοῦ πονεμένου ἀρρώστου καί ἀντικαθιστᾶ τήν μάνα καί τήν ἀδελφή, προσφέροντας τίς ὑπηρεσίες της στόν ἄρρωστο, προσπαθώντας νά γλυκάνη τόν πόνο του. 

  Μυροφόρος καί ἡ νέα ἐκείνη, πού ἀποφασίζει νά ἀφιερώση τήν ζωή της, ἀπαντώντας στήν πρόσκλησι μιᾶς ὑψηλῆς ἀποστολῆς, μιᾶς ἀνώτερης ζωῆς. 

     

    Αὐτήν θά τήν δοῦμε νά ἀφοσιώνεται σ' ἕνα φιλανθρωπικό ἔργο, σέ μιά ἱεραποστολική ἀδελφότητα, προσφέροντας τήν ὕπαρξί της καί τήν ζωή της σάν μιά λαμπάδα ἀναμμένη μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. 

      Ψυχές μυροφόρες,

     Μήν ἀποκάμνετε! Προχωρεῖτε ἀφόβως. Στό τέρμα κάθε πορείας σας θά συναντᾶτε πάντα ἕναν λευκοφορεμένο ἄγγελο καί θά ἀκοῦτε πάντα ἕναν νικητήριο ἀναστάσιμο παιᾶνα. 

Τί κι ἄν γύρω σας βασιλεύη ἡ κοσμοφοβία;  Ἐσεῖς προχωρεῖτε. Ἕνα θαῦμα ἔχετε νά δῆτε. Προχωρεῖτε ἀνάμεσα στούς πνευματικῶς νεκρούς, νά φέρετε τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. Προχωρεῖτε! Ὁ Ἀναστάς Ἰησοῦς σᾶς ἀναμένει. (τέλος κεφαλαίου).

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 105-106 (ἀπόσπασμα).

 

Οἱ Μυροφόρες σήμερα (Α') - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

   «Μαρία ἡ Μαγδαληνή, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καί Σαλώμη, ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἀλείψωσι τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ». Αὐτές εἶναι οἱ Μυροφόρες πού γνώρισαν τόν Χριστό, πού ἄκουσαν τήν γλυκειά Του διδασκαλία καί ἄφησαν τίς καρδιές τους νά πυρακτωθοῦν ἀπό θεϊκή ἀγάπη. Τόν ἀγάπησαν καί τόν πίστευσαν. Τόν ἐπίστευσαν καί Τόν ἠκολούθησαν. Τόν ἀνεγνώρισαν ὡς τόν ἕνα καί μοναδικό Διδάσκαλο καί Τόν ἀνεκήρυξαν Βασιλέα, ἀπόλυτο Μονάρχη τῆς καρδιᾶς τους.

  Ἀλλά οἱ μυροφόρες, διά μέσου τῶν αἰώνων, δέν ἐξέλιπον. Οἱ ἀφοσιωμένες μαθήτριες τοῦ Ἰησοῦ, ὑπάρχουν καί σήμερα.

  Μυροφόρος μαθήτρια τοῦ Ἰησοῦ, ἡ χριστιανή μητέρα, πού, μέρα-νύχτα, ἀγωνίζεται νά κάμη τό σπίτι της μία «κατ' οἶκον Ἐκκλησία». Ναί! Αὐτή μέ τά μύρα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, παλεύει μέ τά κύματα τοῦ κακοῦ, γιά νά προφυλάξη τά παιδιά της ἀπό τά παφλάζοντα κύματα τῆς ἁμαρτίας.

   Μητέρα πού ἀγρυπνεῖ πάνω ἀπό τήν ζωή τῶν παιδιῶν της. Πού δέν νοιάζεται μόνον γιά τήν καλή διατροφή καί κοσμία ἐμφάνισή τους, ἀλλά, προπαντός, δαπανᾶται στήν ἀνατροφή καί ψυχική διάπλασί τους. Πού πιστεύει πώς περισσότερο ἀπό τό σῶμα ἀξίζει ἡ ψυχή καί πώς μητέρα δέν εἶναι αὐτή, πού ἁπλῶς φέρνει παιδιά στόν κόσμο, ἀλλά αὐτή  πού πλάθει ἀνθρώπους καί καλλιεργεῖ τόν ψυχικό τοῦ παιδιοῦ κόσμο.

  Μυροφόρος ἡ χριστιανή μητέρα, ἀλλά μυροφόρος καί ἡ χριστιανή σύζυγος πού στέκει δίπλα στόν σύντροφό της μέ τήν μυρωμένη της ζωή, ἁπαλύνοντας τήν τραχειά καί σκληρή ζωή τοῦ ἀνδρός. Γι' αὐτήν ὁ ἄνδρας δέν εἶναι ὁ «ἀχθοφόρος» τῆς οἰκογενείας, πού δουλεύει σκληρά, γιά νά σπαταλᾶ καί νά διασκορπίζη αὐτή τόν τίμιο ἱδρῶτα του σέ μάταιες ἐπιδείξεις καί περιττές δαπάνες μιᾶς «μεγάλης ζωῆς».

   Μυροφόρος, ἡ νέα ἐκείνη πού ἔμαθε νά στέκεται ὄρθια, ἔστω κι ἄν ὅλοι γύρω της λυγίζουν τά γόνατα στήν θύελλα τῆς ἁμαρτίας. Ναί, εἶναι μυροφόρος ἡ νέα, πού ἀδιαφορώντας γιά τούς λόγους καί τίς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου, στέκεται σάν τό κρινολούλουδο, διατηρώντας σάν τό πιό πολύτιμο καί ἀκριβό στολίδι τήν τιμή καί τήν ἁγνότητά της. Αὐτή πού δέν ἐπιτρέπει στόν ἑαυτό της, ὄχι μόνον τό σῶμα, ἀλλά οὔτε τήν σκέψι της νά λερώση.  (συνεχίζεται στό β' μέρος).

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 103-105 (ἀπόσπασμα).

 

Βαθειά καλλιέργεια - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

     Γιά νά γίνη ἡ καρδιά σου ἕνα χωράφι τοῦ Θεοῦ, πρέπει, πρῶτα-πρῶτα, νά βάλης φωτιά. Τήν φωτιά τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού θά ἀναγκάση ὅλα τά θηρία πού φωλιάζουν στήν καρδιά σου νά τραποῦν σέ φυγή... 

    Καί μετά ἀπ' αὐτό, ἀπομένει τό ἀλέτρι, πού θά ὀργώση βαθειά τήν γῆ τοῦ Θεοῦ. Ἡ θέλησίς σου μεταβάλλεται σέ ἄροτρο. Ὅταν ὑπάρχη θέλησις, δέν ὑπάρχουν ἐμπόδια. Ὅταν ὑπάρχη θέλησις, τά πάντα γίνονται δυνατά καί κατορθωτά. Ὅταν ὑπάρχει θέλησις, ὑπάρχει πάντα καί μιά νίκη... 

     Ἐμπιστεύσου τήν καρδιά σου σ' Ἐκεῖνον πού τήν ἔπλασε καί τήν ἔλουσε στά αἵματα τοῦ Γολγοθᾶ καί τότε θά εἶσαι ἀληθινό «γεώργιον τοῦ Θεοῦ».

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Γρηγορεῖτε Όρθόδοξοι Χριστιανοί, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 10.

Τά χαρακτηριστικά τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας (Β') - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

δ. Οἰκογενειακός ἐκκλησιασμός

     Δεῖγμα χριστιανικῆς οἰκογενείας ἡ παρουσία μας στόν ναό. Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός. 

    Μήν ἐπαναπαύεσαι, ὅταν ἀφήνης τόν ἄνδρα σου νά κοιμᾶται ἢ τά παιδιά σου, καί σύ πᾶς στήν ἐκκλησία. Ὅλοι μαζί στήν ἐκκλησία. Ἡ παρουσία μας στήν ἐκκλησία δέν εἶναι ἀπαραίτητος μόνον γιά τόν ἁγιασμό τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Στήν ἐποχή μας εἶναι μία ὁμολογία πίστεως. 

Ὁμολογεῖτε ὅτι πιστεύετε στόν Χριστό, λατρεύετε τόν Χριστό. Κάθε Κυριακή, λοιπόν, στήν ἐκκλησία, γιά νά δώσετε τήν ὁμολογία τῆς πίστεως. 

ε. Συμμετοχή στήν Θεία Εὐχαριστία

    Ἀλλά ὄχι ἁπλῶς νά ἐκκλησιαζόμαστε. Χριστιανική οἰκογένεια μέ ἐκκλησιασμό, ἀλλά καί μέ ἐνεργό συμμετοχή στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. 

  Ἐφόσον αὐτό καθίσταται δυνατόν, ὅλη ἡ οἱκογένεια νά πλησιάζη «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης» καί νά κοινωνῆ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. 

      Βλέπω, πολλές φορές, παιδιά ἀγγελούδια, πού τά φέρνουν οἱ μαννοῦλες καί κοινωνοῦν. Καί λέγω ἀπό μέσα μου: «Ἄχ, μανούλα μου, νἄξευρες πῶς διψάει ὁ Χριστός νά γεμίση τήν καρδιά τοῦ συζύγου σου, πού ἔχει χρόνια νά κοινωνήση». Ἀπαραίτητη ἡ Θεία Κοινωνία γιά τά μικρά ἀγγελούδια, ἀλλά ἀπαραίτητη ἡ Θεία Κοινωνία καί γιά μᾶς τούς μεγάλους, πού πρέπει νά πλησιάζουμε καί νά παίρνουμε τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ, τήν χάρι τοῦ Θεοῦ, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

* * *

    Θά σᾶς παρακαλέσω αὐτά τά φτωχά λόγια νά τά σκεφθῆτε, καί ὁ καθένας μας ἐκεῖ πού τόν ἔχει τάξει ὁ Θεός, νά δώσουμε τήν μάχη, γιά νά δημιουργήσουμε χριστιανικές οἰκογένειες.

• Νά μπῆ ὁ Χριστός μέσα στό σπίτι. 
• Νά ρυθμίση τίς σχέσεις μας τό Ἱερό Εὐαγγέλιο.
• Νά ἀποκατασταθοῦν οἱ σχέσεις ἀνάμεσα στούς γονεῖς μέ τά παιδιά. 
• Νά γίνη ἁρμονική ἡ συμβίωσις, καί τότε ἡ οἰκογένεια θά εἶναι ὄντως χριστιανική, ὅταν θά βασιλεύη καί θά κυβερνᾶ ὁ Χριστός, καί θά εἶναι αὐτή ἡ οἰκογένεια λιμάνι καί κομμάτι τοῦ Παραδείσου.

  (τέλος κεφαλαίου)

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Γάμος λιμάνι ἤ μανιασμένη θάλασσα;, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 21-23.

Τά χαρακτηριστικά τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας (Α') - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

    Ἀλλά ἄς δοῦμε ποιά εἶναι τά κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας.

α. Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ 

       Τό πρῶτο γνώρισμα εἶναι ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί στήν γυναίκα νά ὑπάρχη ἕνας ζωντανός Χριστός. Πού νά φωτίζη τήν σκέψι. Πού νά ρυθμίζη τήν γλῶσσα καί τόν χτύπο τῆς καρδιᾶς των. Πού νά ἐναρμονίζη τίς σχέσεις τῶν δυό. Πού νά διαπότιζη ὁλόκληρο τόν ψυχικό κόσμο καί τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας.

     Ὑπάρχει στό σπίτι σας αὐτό τό πρᾶγμα; Νοιώθετε ὅτι ὁ Χριστός ἑνώνει τίς καρδιές σας καί καμμιά δύναμις δέν μπορεῖ νά καταλύση τόν δεσμό σας αὐτόν;  Εἶσθε ἀφοσιωμένοι στόν ἄνδρα ὅπως ὁ Χριστός στήν Ἐκκλησία, καί ἀγαπᾶς ἐσύ τήν γυναίκα σου ὅπως ὁ Χριστός τήν Ἐκκλησία; Τότε ὁ γάμος αὐτός εἶναι χριστιανικός καί ἡ οἰκογένεια εἶναι χριστιανική. 

      Εἶναι χριστιανική οἰκογένεια, ὅταν ὑπάρχη ἕνας ζωντανός Χριστός ἀνάμεσα στόν ἄνδρα, στήν γυναίκα καί στά παιδιά. 

β. Οἰκογενειακή προσευχή

       Εἶναι χριστιανική ἡ οἰκογένεια, ὅταν - τί ὄμορφη εἰκόνα! πατέρας, μάννα καί παιδιά σηκώνωνται κάθε πρωΐ καί γονατίζουν στό εἰκονοστάσι, στό προσευχητάριο τοῦ σπιτιοῦ.

   Προνοοῦμε γιά ὅλα, ἀλλά δέν ἔχουμε ἕνα εἰκονοστάσι στό σπίτι. Καί μαθαίνω ὅτι οἱ καινούργιες οἰκογένειες, δέν βάζουν τίποτε, γιά νά μήν νοιώθουνε δεσμευμένοι καί σκλαβωμένοι ἀπό τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Δέν βάζουν καντήλια, δέν βάζουν εἰκόνες, δέν θέλουν χριστιανικά ἐφόδια μέσα στό σπίτι, γιά νά εἶναι λεύτεροι... λεύτεροι... Μά εἶσθε σκλαβωμένοι. Σκλαβωμένοι στό κακό καί στήν ἁμαρτία. 

γ. Οἰκογενειακός πνευματικός 

    Εἶναι χριστιανική ἡ οἰκογένεια, ὅταν κάποιος πνευματικός, ἐξομολόγος, καθοδηγῆ τά μέλη τῆς οἰκογενείας. Ἀλήθεια, ἔχετε ὅλοι πνευματικό; Λιγοστές οἰκογένειες ὑπάρχουν πού ἔχουν τόν πνευματικό τους, καί ἐξομολογοῦνται ὁ ἄνδρας, ἡ γυναίκα καί τά παιδιά.

    Μέσα στήν ζωή τῆς οἰκογενείας, ὁ πνευματικός ἐξομολόγος παίζει ὑπέροχο καί θαυμάσιο ρόλο. Ὅσες φορές ἐκτραχύνονται οἱ σχέσεις ἀνάμεσα στό ἀνδρόγυνο, γνωρίζοντας τήν ὅλη οἰκογενειακή κατάστασι ὁ πνευματικός, βοηθᾶ νά γαληνεύουν οἱ καρδιές, νά ἀποκαθίστανται οἱ σχέσεις μεταξύ των, βοηθᾶ τά παιδιά. 

     Ὁ πνευματικός μέσα στήν οἰκογένεια εἶναι ἕνα στοιχεῖο χριστιανικῆς οἰκογενείας.     Καί ἐάν λείπη ὁ πνευματικός δέν μποροῦμε νά ὁμιλοῦμε γιά χριστιανική οἰκογένεια.                   

(συνεχίζεται...)

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Γάμος λιμάνι ἤ μανιασμένη θάλασσα;, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 19-21.

Ὁ πνευματικός πατέρας - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Τό ἔργο τοῦ πνευματικοῦ πατρός 

δέν μπορεῖ νά ἐξαντλεῖται 

στήν τέλεση κάποιας ἁγιαστικῆς πράξης, 

ἀλλά ἐκδηλώνεται μέ κάθε ποιμαντική φροντίδα,

ὥστε νά φτάνει στίς διαπροσωπικές σχέσεις, 

μέ μοναδικό γνώμονα τό συμφέρον τῆς ψυχῆς, 

τήν ἀνύψωση τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος, 

τόν φωτισμό τῆς σκέψεως, 

τήν ἀναθέρμανση τῆς πίστεως, 

τήν ἀναβάθμιση τῶν σχέσεων τῆς ψυχῆς μέ τόν Χριστό, 

τήν πνευματική οἰκοδομή καί 

τήν βαθειά καλλιέργεια τῆς ψυχῆς.

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Πηγή: Ἑορτολόγιο 2014,Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 28. 

Προορισμός τοῦ ἀνθρώπου ἡ θέωσις - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

      Τί λέγει, ὅμως, πάνω στό θέμα αὐτό ἡ Ἁγία Γραφή; Ὁ ἄνθρωπος βγῆκε ἀπό τά χέρια τοῦ Δημιουργοῦ καί θά πάη στήν ἀγκάλη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη ἀπό τόν Θεό «κατ' εἰκόνα καὶ ὀμοίωσιν Αὐτοῦ», πρέπει νά γίνη ὅμοιος μέ τόν Θεό στήν ἀρετή καί στήν ἁγιότητα. Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά γίνη ἕνας μικρός Θεός πάνω στήν γῆ. 

Ἀκόμη καλύτερα, ἀφοῦ ὁ Χριστός ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύσι, καί ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά θεωθῆ. Ὁ Χριστός ἦλθε νά μᾶς θεώση. Τοῦ δώσαμε τήν ἀνθρώπινη φύσι μας, τήν ἀνθρωπότητα, γιά νά μᾶς δώση τήν θεότητα. 

     Ὥστε, ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θέωσις. «Ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες» (Ψαλμ. 81,6). Ὁ κάθε ἄνθρωπος πρέπει νά γίνει ἕνας μικρός Θεός πάνω στόν πλανήτη μας αὐτό. Καί γιά νά ἐκφρασθοῦμε εὐαγγελικῶς, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς πρέπει νά γίνη ἕνας μικρός Χριστός πάνω στήν γῆ. 
 

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Σῶμα Χριστοῦ, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 35-36.

Γιατί ἤλθαμε στόν κόσμο; - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

     Καί ἐμεῖς; Γνωρίζουμε τόν προορισμό μας, γιατί ἤλθαμε στόν κόσμο αὐτό; Ἐρώτημα πού ἀπασχόλησε καί ἀπασχολεῖ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἐρώτημα πού θέτει ὁ Κύριός μας καί σ' ἐμᾶς: Γιατί ὑπάρχετε στόν κόσμο; Γιατί ἤλθατε στόν κόσμο;  Αὐτό ἀκριβῶς θά μελετήσουμε, θά ἐρευνήσουμε καί θά ἀπαντήσουμε.

      Ἀλήθεια, γιατί ἤλθαμε σ' αὐτόν τόν κόσμο; Γιατί ὑπάρχουμε; 

   -Ἤλθαμε γιά νά ρουφήξουμε ἀχόρταγα ἀπό τό ποτήρι τῆς ἡδονῆς καί νά κολυμβήσουμε στήν λίμνη τῆς αἰσθησιακῆς ζωῆς; Κάποιοι λένε ὅτι μόνο γι' αὐτό ἤλθαμε. Ὄχι. Εἶναι λάθος. 

    -Ἤλθαμε, γιά νά πλουτίσουμε, νά θησαυρίσουμε καί νά πεθάνουμε μέσα στούς θησαυρούς μας; Ὄχι, εἶναι λάθος. Πολλοί λένε, «ναί, γι' αὐτό ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος στόν κόσμο αὐτό». Λάθος! Δέν ἤλθαμε γιά νά πλουτίσουμε ἐδῶ κάτω στή γῆ, γιατί φεύγοντας ἀπό τόν κόσμο αὐτό δέν θά πάρουμε τίποτε περισσότερο ἀπό ἑνάμισυ μέτρο γῆς. 

    -Ἤλθαμε στόν κόσμο αὐτό,γιά νά κάνουμε τόν ἐγκέφαλό μας ἐγκυκλοπαιδικό λεξικό, νά αὐξήσουμε τίς γνώσεις μας, νά μορφωθοῦμε, νά γίνουμε, ὅπως λένε, τέρατα μορφώσεως; Κάποιοι λένε, «ναί». Ἐμεῖς λέμε «ὄχι»! Γιατί; Ὁ ἄνθρωπος, βεβαίως, αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά μάθη ὅλα τά ἄγνωστα, νά γνωρίση, νά πληροφορηθῆ, ἀλλά αὐτό δέν ἀποτελεῖ βασικό στόχο τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

   Ὑπάρχουν, βεβαίως, καί ἄνθρωποι πού φιλοσοφοῦν στήν ζωή καί ἐγγίζουν πρός τήν ἀλήθεια καί πρός τήν πραγματικότητα. Τί λενε αὐτοί; Λένε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει σάν προορισμό στήν ζωή του νά γίνη τελειότερος, νά γίνη καλύτερος ἀπό ὅτι εἶναι. Αὐτοί πλησιάζουν πρός τήν ὀρθή ἄποψι πού εἶναι καί ἄποψις τῆς πίστεώς μας, τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Σῶμα Χριστοῦ, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 34-35.

Ψυχή - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

     Ὁ ἄνθρωπος εἶναι νοῦς, εἶναι σκέψις, εἶναι καρδιά, εἶναι θέλησις, ὁ ἄνθρωπος ἔχει εὐγενῆ αἰσθήματα, γιά τά ὁποία ζῆ καί ἀποθνήσκει. Ἀλλά ἀκόμη, δέν εἴπαμε τίποτε. Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι αὐτό πού βλέπουμε. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δένδρο οὐράνιο. Τήν ρίζα του τήν ἔχει κάτω στή γῆ καί τήν κορυφή του ἐπάνω στόν οὐρανό. 

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχή. Ναί! Ἐκεῖνο πού ἔχει μεγάλη σπουδαιότητα καί δίνει ἀξία στόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ψυχή του. Δισυπόστατος, λοιπόν,  ὁ ἄνθρωπος. Ἀποτελεῖται ἀπό σῶμα καί ἀπό ψυχή. Σῶμα γιά τό ὁποῖο φροντίζουμε, σῶμα γιά τό ὁποῖο ἀγωνιζόμαστε νά τό διατηρήσουμε στή ζωή. Τό τρέφουμε, τό ταΐζουμε, τό καθαρίζουμε, τό ποτίζουμε, τό θερμαίνουμε, τό δροσίζουμε, τό ἀσφαλίζουμε. Ἀσθενεῖ; Τό ὁδηγοῦμε στόν γιατρό. Τό δίνουμε φάρμακα. Τραυματίζεται; Καί πάλι τό θεραπεύουμε.

     Καί ἔχουμε πολλούς γιατρούς γιά τό σῶμα· γιατρό γιά τά μάτια, γιατρό γιά τήν γλῶσσα, γιατρό γιά τό ἧπαρ, γιατρό ἐντερολόγο, γιατρό γιά τήν καρδιά. Μετρῆστε πόσους! Δεκαπέντε γιατρούς ἔχουμε γιά τό σῶμα. Τό φροντίζουμε καί τό περιποιούμαστε. Ὅμως, αὐτό τό σῶμα εἶναι ὑπηρέτης τῆς ψυχῆς καί ἡ ψυχή εἶναι βασίλισσα. Πόσο ὅμως τά πράγματα ἔχουν ἀνατραπῆ! 

Ἡ ψυχή αἰχμάλωτος καί ὑπηρέτρια σώματος. Ἡ ψυχή, πού εἶναι ἕνας ἀετός, δεμένη στό κλουβί, στό σιδερένιο κλουβί τοῦ σώματος, τῆς σαρκός. Καί ὅμως, εἶναι ἀπό τόν Θεό δοσμένη ἡ πριγκιπική ἐξουσία στήν ψυχή, νά κυριαρχῆ, νά ἐξουσιάζη, νά κυβερνᾶ τό σῶμα καί αὐτό νά πειθαρχῆ, νά εἶναι τό ἀνάκτορο τῆς ψυχῆς, μέσα στό ὁποῖο αὐτή θά βασιλεύη.

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Σῶμα Χριστοῦ, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 15-17.

Ἡ χαρά εἶναι δῶρο θεϊκό - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Ἡ χαρά εἶναι δῶρο θεϊκό

ἀπό τόν Πλάστη στό πλάσμα, 

ἀπό τόν Πατέρα στό παιδί, 

πού ὑψώνει μέ λαχτάρα τήν καρδιά του 

καί τήν σκέψι του κατακόρυφα στόν ὠκεανό τῆς ἀγάπης Του.

Δῶρο σ' ὅσους μένουν πιστοί κοντά Του, ἁγνοί, ἀκέραιοι, 

πνίγοντας κάθε ἐπιθυμία τοῦ χωματένιου ἀνθρώπου, 

πού ξυπνᾶ μέσα των. 

Ἡ χαρά αὐτή μένει στήν καρδιά μας, 

ζωγραφίζεται στό πρόσωπό μας, 

ἀντανακλᾶ στά μάτια μας. 

Καμμιά λύπη δέν τήν μειώνει, τίποτα δέν τήν σβήνει. 

Ἡ χαρά αὐτή μένει γιά πάντα. 

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Πηγή: ... μέ θέα τήν κορυφή, Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 26.

Μιά βασίλισσα δούλη - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

    ...Ἄν ἐρχόταν σήμερα ὁ Διογένης, θά ἔλεγε: «Ἄνθρωπο ζητῶ» καί δέν θά εἶχε ἄδικο. Ἄνθρωπο, πού νά μή ζῆ ὅπως τό κτῆνος. Τό κτῆνος τό ταΐζεις, τό ποτίζεις, τό τρέφεις, τοῦ καλύπτεις τίς βιολογικές ἀνάγκες καί ἐκεῖνο ἀναπαύεται, δέν διαμαρτύρεται. Κανένα ἄλλο πρόβλημα δέν τό ἀπασχολεῖ. 

Κτηνώδης εἶναι καί ἡ ζωή τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου. Πέρα ἀπό τό τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε, τί θά φορέσουμε, πῶς θά καλοπεράσουμε, πῶς θά ζήσουμε, τίποτε περισσότερο δέν κάνουμε. Καμμιά μεταφυσική ἀνάγκη. Νεκρώθηκε μέσα μας ἡ ψυχή μας. Καί ἡ ψυχή, ἡ πριγκίπισσα, κατέστη ὑπηρέτρια, δούλη καί σκλάβα τῶν ἐπιθυμιῶν τῆς σαρκός καί τοῦ σώματος. 

    Ὅπως πεινᾶ τό σῶμα, πεινᾶ καί ἡ ψυχή. Καί ἐνῶ, ὅταν τό σῶμα πεινᾶ, ὅταν τό στομάχι ἀπό μέσα διαμαρτύρεται, τό τρέφουμε, τοῦ χορταίνουμε τήν πείνα, γιά τήν ψυχή, πού ἐπίσης πεινᾶ, οὐδεμία ἀπάντησις, οὐδεμία προσπάθεια καταβάλλουμε, ἀλλά, μένουμε ἀδιάφοροι. 

Τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ 

    Πόσες φορές τρέφουμε τήν ψυχή μας; Πόσες φορές σηκωνόμαστε τό πρωΐ καί διαβάζουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ; Πόσες φορές ἀνοίγουμε τήν Ἁγία Γραφή καί μέσα ἐκεῖ ἀφήνουμε τήν ψυχή μας νά χορτάση ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ; Οὐράνιο μάννα ἡ Ἁγία Γραφή.

    Ἔχετε στά σπίτια σας τό Εὐαγγέλιο; Ἔχετε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ; Ἔχετε τροφή; Ἔχετε οὐράνιο μάννα πού τρέφει τήν ψυχή σας; 

    Πεινάει ἡ ψυχή; Τρέφεται μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Διψᾶ ἡ ψυχή; Σβήνει τήν δίψα της μέ τό γάργαρο νερό πού εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Σῶμα Χριστοῦ, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 21-22 (ἀπόσπασμα).

Ἠ άξία τῆς ψυχῆς - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

      Ἀζύγιστος, ἀμέτρητος, ἀνυπολόγιστος εἶναι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς. «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μάρκ. η' 36-37). Τί θά ὠφεληθῆς, ἄνθρωπε, ἄν κερδίσης τά πλούτη ὅλου τοῦ κόσμου, τούς θησαυρούς τῆς γῆς, τά πάντα, καί χάσης τήν ψυχή σου;

     Ὅσο ἀξίζει μία ψυχή δέν ἀξίζουν οἱ θησαυροί ὅλου τοῦ κόσμου. Λένε οἱ θεολόγοι μας ὅτι καί ἄν ἀκόμη ὑπῆρχε ἕνας καί μόνον ἄνθρωπος ἐδῶ κάτω στήν γῆ, θά ἐρχόταν ὁ Χριστός νά θυσιασθῆ γι' αὐτήν τήν ψυχή, γιά νά τήν σώση.

     Μέ τήν φαντασία μας ἄς σχηματίσουμε μιά ζυγαριά πού νά ζυγίζη ὄχι τήν ὕλη, ἀλλά νά ζυγίζη ἀξίες στόν κόσμο αὐτό, καί ἄς τήν κρεμάσουμε πάνω ἀπό τά ἀστέρια. Στήν μεριά τῆς πλάστιγγος νά βάλουμε τόν θησαυρό ὅλου τοῦ κόσμου. Νά μαζέψουμε τά διαμάντια, τά μαργαριτάρια, ὅ,τι πολύτιμο ὑπάρχει στήν γῆ, στήν θάλασσα καί σέ ὅλο τό πλανητικό μας σύστημα, καί στήν ἄλλη μεριά νά βάλουμε μιά ψυχή, ὄχι κάποιου βασιλιᾶ, οὔτε κανενός ἐφοπλιστοῦ ἤ σοφοῦ, ἀλλά νά βάλουμε τήν ψυχή ἑνός ταπεινοῦ, ἑνός περιφρονημένου, ἑνός ἀσήμου ἀνθρώπου.

Ποῦ νομίζετε θά κλίνη ἡ ζυγαριά; Ἀπό τήν ὥρα πού θά βάλουμε τήν ψυχή στόν δίσκο τῆς πλάστιγγος, ἡ βαρύτης θά στραφῆ ἐκεῖ πού ἔχει τοποθετηθῆ ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου...

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Σῶμα Χριστοῦ, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, σελ. 17-18 (ἀπόσπασμα).

Ποιός ζῆ τήν ἀληθινή χαρά;

...Ἐκτός ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά ὑπάρχουν καί τά πνευματικά. Αὐτά εἶναι ἐκεῖνα πού χαρίζουν τήν ἀληθινή εὐτυχία στόν ἄνθρωπο.

Ὅποιος ἔμαθε νά ἐμπιστεύεται τόν ἑαυτό του, τά παιδιά του καί τήν οἱκογένειά του στήν θαυμαστή πρόνοια τοῦ Θεοῦ, αὐτός ζῆ τήν ἀληθινή χαρά. 

Ὅποιος ἐναποθέτει στά χέρια τοῦ Θεοῦ τά προσωπικά του καί οἰκογενειακά του προβλήματα, ἀπομακρύνει τό νέφος τῶν ἀνησυχιῶν πού τόν πνίγει μέ τά δηλητηριώδη καυσαέριά του καί αἰσθάνεται μιά εὐφρόσυνη ἀγαλλίασι στήν καρδιά του. 

Καί αὐτή τήν χαρά μπορεῖ νά αἰσθάνεται καί ὅταν ζῆ τήν φτώχεια του καί ὅταν οἰ ἐχθροί τόν περικυκλώνουν καί ἀπειλοῦν τήν ζωή του. 

Καί ὅταν ἀκόμη αἰσθάνεται τήν ψυχή του νά πνίγεται μέσα στά κύματα τοῦ πόνου καί τῆς θλίψεως, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ρίχνει τήν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδος του στό λιμάνι τοῦ Θεοῦ καί ἠρεμεῖ καί γαληνεύει καί εὐτυχεῖ καί χαίρεται, γιατί γνωρίζει νά ἐμπιστεύεται τά πάντα στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Ἱεροκήρυκας

Πηγή: Ψαλῷ τῷ Θεῷ μου, Άρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησόπουλου, Ἱεροκύρηκος, σελ. 102-103.