Ἔχουμε Θεό στήν ζωή μας; - Θ. Θεοφύλακτος

   ...Ἐμεῖς ἔχουμε Θεό στήν ζωή μας; Ποῦ εἶναι ὁ Θεός μας; Μήπως Τόν ἔχουμε ἀπομακρύνει; Μήπως ἔχουμε αὐτονομηθῆ; Μήπως ζοῦμε χωρίς Θεό;

Ὅποιος ἔχει αὐτονομηθῆ, ὅποιος ἔχει θεοποιήσει τόν ἑαυτό του, ὅποιος κατέστησε τόν ἑαυτό του, τό ἐγώ του, κέντρο τῆς ζωῆς του καί ἔθεσε τόν Θεό στό περιθώριο, δέν μπορεῖ νά λέγη «ὁ Κύριος μου καὶ ὁ Θεός μου». 

   Εἶναι ὁ Θεός μας. Εἶναι ὁ Κύριός μας. Καί ἐμεῖς εἴμαστε δοῦλοι, οἱ ὑπηρέται Του. Ἀνήκουμε στήν κυριότητα τοῦ Χριστοῦ.  Ἐκεῖνος μᾶς ἔπλασε· εἴμαστε δικοί Του, πλάσματα δικά Του, παιδιά Του. 

Καί ὅταν ἀκόμη ἀποστατήσαμε, ἐπαναστατήσαμε, ἀπομακρυνθήκαμε καί διακόψαμε καί διαρρήξαμε κάθε δεσμό μέ τόν οὐράνιο Πατέρα μας καί πάλι ἦρθε Ἐκεῖνος, κατέβαλε λύτρα καί μᾶς ἐλευθέρωσε. 

Ἐκεῖνος μᾶς ἐξηγόρασε γιά τοῦ τιμίου Του Αἵματος, τό ὁποῖο ἔχυσε στήν κορυφή τοῦ Γολγοθᾶ. Ἔδωσε τό αἷμα Του, μᾶς ἐχάρισε τήν υἱοθεσία καί ἀποκατέστησε τίς διασαλευμένες σχέσεις μας μέ τόν Θεό Πατέρα μας.  

Εἶναι ὁ Θεός μας καί ὁ Κύριος μας. Κυριαρχεῖ στήν ζωή μας. Αὐτός μᾶς χαρίζει τήν ζωή. Αὐτός μᾶς χαρίζει ὅλον αὐτόν τόν ὡραῖο κόσμο μέσα στόν ὁποῖο ζοῦμε, ὑπάρχουμε καί κινούμεθα. Αὐτός μᾶς χαρίζει τά πάντα...

Θ. Θεοφύλακτος

Πηγή: Μυστική ἰκεσία, Θ. Θεοφυλάκτου, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 15-16 (ἀπόσπασμα).

 

Οἱ χαμαιλέοντες - Θ. Θεοφύλακτος

     Ὁ χαμαιλέων εἶναι ἕνα ἀπό τά πολλά ἑρπετά, πού συναντοῦμε σέ χῶρες τῆς Ἀφρικῆς καί τήν Ἰσπανία. Ὁ χαμαιλέων εἶναι σέ ὅλους μας γνωστός γιά τήν γνωστή χαρακτηριστική του ἰδιότητα νά προσαρμόζεται σέ κάθε περιβάλλον καί νά ἐπιτυγχάνη ἕνα θαυμάσιο καμουφλάζ, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν διακρίνεται ἀπό τό χρῶμα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντός του. 

    Σάν τόν χαμαιλέοντα ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι, ποῦ στεροῦνται ἀρχῶν καί δέν ἔχουν ὑγιές φρόνημα καί σταθερό χαρακτῆρα. Ἄν κυβερνᾶ ἡ δημοκρατία, κάνουν τόν δημοκράτη. Ἄν κυβερνᾶ ἡ δικτατορία κάνουν τόν δικτατορικό. Ἄν κυβερνᾶ ὁ σοσιαλισμός, κάνουν τόν σοσιαλιστή. 

Καί τέτοιοι ἄνθρωποι καιροσκόποι ὑπάρχουν, δυστυχῶς, πολλοί σήμερα μέσα στήν κοινωνία μας.

 Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 2ο, σελ. 102.

Κάτι παρόμοιο - Θ. Θεοφύλακτος

      Κάποτε ὁἝκτωρ, ὁ βασιλεὺς τῆς Τροίας, φέροντας τὴν πολεμική του ἐξάρτησι, θέλησε νὰ πλησιάση τὸ μικρό του παιδὶ καὶ νὰ τὸ ἀγκαλιάση. Τὸ μικρὸ βασιλόπουλο βλέποντας ἕναν ἄνθρωπο μὲ περικεφαλαία νὰ πλησιάζη, τρόμαξε, ἄρχισε νὰ κλαίη καὶ τρέχοντας ἀπομακρύνθηκε.

Ὁ Ἕκτωρ ἀντιλήφθηκε τί εἶχε συμβῆ. Ἔβγαλε τὴν περικεφαλαία καὶ ἄρχισε νὰ φωνάζη τὸ παιδί του. Ὁ μικρὸς δὲν ἄργησε νὰ ἀντιληφθῆ ὅτι κάτω ἀπὸ τὴν  πολεμικὴ στολὴ κρύβονταν ὁ πατέρας του.

    Κάτι παρόμοιο συνέβη καὶ μὲ τὸν βασιλέα τῶν ἀπάντων, τὸν Κύριον ήμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἐφόρεσε τὴν ἀνθρώπινην σάρκα, διὰ νὰ ἠμπορέση νὰ πλησιάση τὸν ἄνθρωπον, τὸ πλανηθὲν τέκνον καὶ νὰ τὸ ὁδηγήση καὶ πάλιν εἰς τὴν θεϊκήν Του ἀγκάλην.

 Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 1ο, σελ. 73-74.

Ὁ θάνατος καί οἱ σοφοί - Θ. Θεοφύλακτος

Μπροστὰ στὸν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου συγκεντρώθηκαν οἱ ὀκτὼ σοφοί. Ὄλοι θέλησαν καὶ κάτι νὰ γράψουν ἐπάνω εἰς τὸν τάφο. 

Ὁ πρῶτος: Ἐκεῖνος ποὺ σὰν βουνὸ μάζεψε ὅλους τοὺς θησαυροὺς τῆς γῆς, θάπτεται σ' ἕναν λοφίσκο.  

Ὁ δεύτερος: Χθὲς δὲν σοῦ ἔφθανε ὅλη ἡ γῆ; σήμερα σὲ καλύπτει λίγο χῶμα.

Ὁ τρίτος: Χθὲς κυβερνοῦσες ὅλους τοὺς λαούς, σήμερα κανεὶς δὲν σὲ ἀκούει.

Ὁ τέταρτος: Ἐκεῖνος ποὺ χάριζε τὴν ζωὴ στοὺς ἄλλους, σήμερα δὲν ζῆ. 

Ὁ πέμπτος: Χθὲς ὡδηγοῦσες στρατιὲς νικηφόρες, σήμερα νικημένο σὲ ὁδηγοῦν.

Ὁ ἔκτος: Χθὲς ποδοπατοῦσες τὴν γῆ καὶ σήμερα ἡ γῆ σὲ σκεπάζει.

Ὁ ἔβδομος: Χθὲς σὲ τιμοῦσαν ὅλοι, σήμερα κανεὶς δὲν σὲ προσέχει.

Ὁ ὄγδοος: Χθὲς ὅλοι σὲ τιμοῦσαν, σήμερα ὅλοι ἀδιαφοροῦν.

- Ἀλήθεια, πόσο γρήγορα σβήνει ἡ ἀνθρώπινη δόξα! 
 Ὁ Χριστιανὸς ὅμως δὲν φοβεῖται τὸν θάνατο, γιατὶ γνωρίζει πὼς πέρα ἀπὸ τὸν τάφο ἁνοίγεται ζωὴ παραδεισένια. Ἡ δόξα τοῦ πιστοῦ εἶναι στὸν Οὐρανὸ καὶ ὁ θάνατος, ὁ τελευταῖος σταθμὸς ἀπὸ τὸν ὁποῖο μεταφέρεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό.

Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 1ο, σελ. 63-64.

Μή φοβᾶσαι - Θ. Θεοφύλακτος

    Κάποτε, ἕνα μικρό ἱστιοφόρο μετέφερε στήν Ἀδριατική τόν Καίσαρα. Τρικυμία ὅμως ἀπειλοῦσε τό πλεούμενο. Ὁ πλοίαρχος ἄρχισε νά ἀνησυχῆ.

- Μή φοβάσαι, τόν Καίσαρα μεταφέρεις, εἶπε ὁ ὑψηλός ἐπισκέπτης.

    Τά ἴδια λόγια ἐπαναλαμβάνει κι ὁ δικός μας βασιλιάς, ὁ Χριστός, ὅσες φορές τό καράβι τῆς ζωῆς μας κινδυνεύει. 

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ παρέχει πάντα τήν βεβαιότητα τῆς σωτηρίας μας. Πάντα θ' άκοῦμε τήν φωνή του. «Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι».

Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 2ο, σελ. 139.

Oἱ θησαυροί δικοί σας - Θ. Θεοφύλακτος

      Κατά τήν μεγάλη ἐκστρατεία πού ἔκανε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος στήν Ἀνατολή, ἕνας στρατιώτης ὡδηγοῦσε ἕνα μουλάρι πού ἦταν κατάφορτο ἀπό χρυσάφι. Τό βάρος τοῦ χρυσοῦ ἦταν μεγάλο καί τά πόδια τοῦ ζώου ἀδυνατοῦσαν νά τό σηκώσουν. 

Τότε μερικοί στρατιῶτες προθυμοποιήθηκαν νά φορτωθοῦν αὐτοί στίς δικές τους πλάτες μέρος ἀπό τό πολύτιμο φορτίο. Ὁ βασιλιάς βλέποντας τόν ζῆλο καί τήν προθυμία τους συγκινήθηκε βαθύτατα καί ἀνεφώνησε. «Κουράγιο, παλληκάρια μου. Τό βάρος πού σηκώνετε εἶναι δικό σας. Ὁ θησαυρός σᾶς ἀνήκει».

     Αὐτό συμβαίνει πάντα μέ κάθε χριστιανό πού πρόθυμα κι ἀγόγγυστα σηκώνει τό δικό του βάρος τῶν δοκιμασιῶν καί τῶν θλίψεων. Τά ἴδια λόγια λέει στόν καθένα πιστό ὁ Χριστός, καί σέ ὅλους τούς μαχητάς πού ἀγωνίζονται στόν σκληρό ἀγώνα τῆς ζωῆς. 

«Κουράγιο παλληκάρια μου. Οἱ θησαυροί τοῦ οὐρανοῦ εἶναι δικοί σας. Πολεμῆστε ἄφοβα καί θαρραλέα καί θά τούς κερδίσετε».

Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 2ο, σελ. 81.

Οἱ ἀποσκευές τοῦ χριστιανοῦ - Θ. Θεοφύλακτος

     Ἕνας χριστιανός ἑτοιμάζει τίς ἀποσκευές του γιά ἕνα μακρυνό ταξίδι. Στή βαλίτσα του τοποθετεῖ ὅλα τά ἀπαραίτητα πράγματα. Ἕνας φίλος του τόν βοηθεῖ. Μιά γωνίτσα στή βαλίτσα του ἔμεινε κενή.

Ἄ! ὡραῖα, λέγει. Ἐδῶ στήν ἄκρη θά βάλω ἕνα καθρέφτη, ἕνα φανάρι, ἕνα τηλεσκόπιο, μιά συλλογή ποιημάτων καί μιά μικρή βιβλιοθήκη. Παραξενεύτηκε ὁ φίλος του. 

- Καί πῶς θά χωρέσουν ὅλα αὐτά; Ὁ χῶρος εἶναι τόσο μικρός. Καί ὁ χριστιανός βγάζει ἀπό τήν τσέπη του ἕνα Εὐαγγέλιο καί τό τοποθετεῖ στήν ἄκρη. Τότε ὁ φίλος του κατάλαβε τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε. 

    Κι ἀλήθεια! Τό Εὐαγγέλιο, ὅντως, εἶναι καθρέφτης τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού δείχνει κάθε κηλίδα καί κάθε ἠθική ἀσχήμια στήν πνευματική ὕπαρξί του. Τό Εὐαγγέλιο εἶναι φανάρι, πού μέσα στή νυχτιά καί τίς θύελλες τῆς ζωῆς φωτίζει τά βήματα κάθε ἀνθρώπου. 

Τό Εὐαγγέλιο εἶναι τό τελειότερο τηλεσκόπιο, μέ τό ὁποῖο μποροῦμε νά δοῦμε τόν κόσμο τῆς αἰωνιότητος καί νά ἀποκτοῦμε ἐμπειρία τῆς οὐράνιας ζωῆς. Τό Εὐαγγέλιο εἶναι ἕνα βιβλίο, πού ἀντικαθιστᾶ ὁλόκληρη βιβλιοθήκη. 

Εἶναι ὁ βασιλιάς ὅλων τῶν βιβλίων τοῦ κόσμου. Καί εἶναι περιεργείας ἄξιον, πῶς ἀκόμη ὑπάρχουν χριστιανοί πού δέν μελετοῦν καθημερινά τό Εὐαγγέλιον.

Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 2ο, σελ. 30.

Ὑπάρχει ψυχή - Θ. Θεοφύλακτος

Ἕνας ἄπιστος γιατρὸς ἔλεγε σ' ἕναν πιστὸ χριστιανό: Δὲν ὑπάρχει ψυχή. Εἶδες ποτὲ μὲ τὰ μάτια σου καμμιὰ ψυχή; Ἄκουσες καμμιὰ ψυχὴ μὲ τὰ αὐτιά σου; Γεύθηκες, ὀσφράνθηκες ποτὲ τὴν ὕπαρξι τῆς ψυχῆς;

Ὄχι, ἀπάντησε ὁ πιστός. Ὁ γιατρὸς μὲ κάποιο ὑπεροπτικὸ ὕφος τοῦ εἶπε: Βλέπεις ἔχομε τέσσερεις αἰσθήσεις ποὺ μᾶς πληροφοροῦν ὅτι δὲν ὑπάρχει ψυχὴ καὶ μόνον μία ὑπὲρ τῆς ὑπάρξεώς της. Ἀλλὰ ὁ πιστὸς δὲν τἄχασε. 

Μὲ εὐστροφία ρωτᾶ τὸ γιατρό: Εἶδες ποτὲ γιατρέ μου, μὲ τὰ μάτια σου τὸν πόνο; Τὸν ἄκουσες μὲ τὰ αὐτιά σου; Τὸν γεύτηκες μὲ τὸ στόμα σου; Τὸν ὀσφράνθηκες μὲ τὴ μύτη σου; Ὄχι, ἀπάντησε ὁ γιατρός.

Αἰσθάνθηκες ποτὲ τὸν πόνο; Ναί, ἦταν ἡ ἀπάντησις τοῦ γιατροῦ. Βλέπετε γιατρέ μου; Ἔχουμε κι' ἐδῶ τέσσερεις αἰσθήσεις, ποὺ μᾶς πληροφοροῦν ὅτι πόνος δὲν ὑπάρχει καὶ μόνον μία ὅτι ὑπάρχει. Νὰ καταλήξωμε στα ἴδια συμπεράσματα; 

Ὁ γιατρὸς παίρνει τὴν ἀπάντησι καὶ ὁ πιστὸς κερδίζει μιὰ νίκη. 
 

Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 1ο, σελ. 29-30.

Οἱ ἔξυπνοι - Θ. Θεοφύλακτος

    Δύο νεαροί ταξιδεύοντας εἰς τὸν ὠκεανὸ ἠθέλησαν νὰ πωλήσουν πνεῦμα, πειράζοντες ἕναν μεσήλικα χριστιανὸ ποὺ προσηύχετο στὸ κατάστρωμα. 

- «Δάσκαλε, δὲν τἄμαθες τὰ καινούργια;» τοῦ εἶπαν. «Ὁ διάβολος πέθανε». 

- «Δὲν κουβεντιάζω, παιδιά μου, μὲ τὸν διάβολο, ἀπάντησε ὁ Χριστιανός, Μέ τόν Θεό συνομιλῶ, ποὺ εἶναι ἀθάνατος. Τί μοῦ εἴπατε; Πέθανε ὁ διάβολος; Ἀπόδειξις, ὅτι αὐτὸ ποὺ λέτε εἶναι ψέμμα, εἶσθε σεῖς ποὺ σᾶς ἔστειλε ὁ πονηρὸς νὰ μὲ πειράξετε». 

    Δὲν εἶναι λίγοι, μεταξὺ τῶν νέων προπαντός, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ πωλοῦν πνεῦμα πειράζοντες τοὺς θρησκευτικοὺς ἀνθρώπους. Φθάνουν, μάλιστα, μέχρι τοῦ σημεῖου νὰ ἐμπαίζουν, χάριν παιδιᾶς, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια καὶ δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ διαχωρίση ἂν εἶναι ἀσέβεια ἢ βλασφημία ἡ ἀστειότης των. 

Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 1ο, σελ. 94.

Ὄχι ἀβρότητες - Θ. Θεοφύλακτος

Ἕνας πλούσιος κόμης βρέθηκε σὲ μιὰ συγκέντρωσι, στὴν ὁποία παρὼν ἦτο καὶ ὁ γνωστὸς πολέμιος καὶ ὑβριστὴς τοῦ Κυρίου μας, Ἐρνέστος Ρενάν. Κατὰ τὴν ὥρα τῆς συναντήσεως, ὁ Ρενὰν ἄπλωσε τὸ χέρι του, ἀλλὰ ὁ κόμης δὲν ἀνταπεκρίθη εἰς τὸν διὰ χειραψίας χαιρετισμό, λέγοντας: «Ποτὲ δὲν θέλω νὰ πιάσω τὸ χέρι ἐκεῖνο ποὺ ράπισε τὸν Κύριό μου».

Πολὺ ὀρθὴ ἡ στάσις τοῦ κόμητος. Ἡ ἴδια πρέπει νὰ εἶναι καὶ ἡ τοῦ κάθε πιστοῦ, ἔναντι τῶν ὑβριστῶν τοῦ Θεανθρώπου. Μὲ χέρια τὰ ὁποία ραπίζουν τὸ πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ καὶ φραγγελώνουν τὸν Βασιλέα τῶν ἀπάντων, οὔτε χειραψίαι, οὔτε ἀβρότητες ἐπιτρέπονται.

Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 1ο, σελ. 91.

Τὰ τρία κόσκινα - Θ. Θεοφύλακτος

Ἕνας Ἀθηναῖος ἐπισκέφθηκε τὸν Σωκράτη καὶ ἄρχισε νὰ κατηγορῆ ἕναν κοινὸ φίλο. Γιὰ μιὰ στιγμή, ὁ Σωκράτης τὸν διακόπτει καὶ τοῦ λέγει: 

Αὐτὰ ποὺ θὰ μοῦ πῆς τὰ πέρασες ἀπὸ τὰ τρία κόσκινα; Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ κόσκινο τῆς ἀλήθειας. Ἐξακρίβωσες ἂν αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ πῆς εἶναι ἀληθές; Ὄχι, ἀπάντησε ὁ συνομιλητής του, ἀλλὰ ἄκουσα νὰ τὸ λένε. 

Τότε, τὸ πέρασες ἀπὸ τὸ κόσκινο τῆς καλωσύνης; Αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ πῆς, εἶναι καλὸ καὶ ὠφέλιμο; Δυστυχῶς, οὔτε καὶ αὐτὸ ἔγινε, ἀπάντησε ὁ ἐπισκέπτης τοῦ φιλοσόφου. 

Τότε, μήπως τὸ πέρασες ἀπὸ τὸ κόσκινο τῆς ἀνάγκης; Δυστυχῶς, οὔτε καὶ αὐτὸ ἔγινε, ἀπάντησε ὁ συνομιλητής του. 

Τότε, ἀφοῦ δὲν πέρασε ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ κόσκινα, δὲν θέλω νὰ τὸ ἀκούσω. 

Ἂν, γιὰ κάθε τί ποὺ λέμε, χρησιμοποιοῦμε τὰ τρία αὐτὰ κόσκινα, πόσο ὠφέλιμοι θὰ εἴμεθα εἰς τοὺς διπλανούς μας!...

Ἀπὸ τοὺς λόγους μας ποτὲ δὲν πρέπει νὰ ἀπουσιάζη ἡ ἀντικειμενικότης, ἡ ὠφελιμότης καὶ ἡ ἀναγκαιότης.

Θ. Θεοφύλακτος
 Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 80. 

Γιὰ ὅσους ταξιδεύουν - Θ. Θεοφύλακτος

    Μία θρησκευτικὴ Ἀδελφότης, ἐνδιαφερομένη γιὰ ἕνα καλὸ ταξίδι πρὸς τὴν αἰωνιότητα, κατήρτισε τὸ ἀκόλουθο πρόγραμμα: 

«Γιὰ ὅσους ταξιδεύουν στὸν οὐρανό: 

Τιμὴ εἰσιτηρίων.

Α' θέσεις: Ἁγιότης - Μαρτύριον

Β' θέσεις: Ἀγάπη - Θυσία

Γ' θέσεις: Μετάνοια

     Σημείωσις: Δὲν χορηγοῦνται εἰσιτήρια μὲ ἐπιστροφή. Ἀποσκευαὶ χωρὶς καλὰ ἔργα, ἀπαράδεκται. Γιὰ νὰ φθάσετε στὸν προορισμό σας, χρειάζεται προσκαρτέρησις. Τὰ ἀθῶα βρέφη δὲν πληρώνουν εἰσητήριο. Ὅποιος καθυστερήσει νὰ ἐκλέξη θέσιν, κινδυνεύει νὰ χάση τὴν ἀμαξοστοιχία».

Θ. Θεοφύλακτος

Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 79.