Ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν συζύγων - Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

 

 

– Ἔγραψες, Γερόντισσα, εὐχὲς στὸν Δημήτρη ποὺ παντρεύεται;

 – Ἔγραψα, Γέροντα.

 – Φέρε τὴν κάρτα νὰ συμπληρώσω κι ἐγώ: «Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μαζί σας. Σοῦ δίνω εὐλογία, Δημήτρη, νὰ μαλώνης μὲ ὅλον τὸν κόσμο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Μαρία! Τὸ ἴδιο καὶ στὴν Μαρία!». Γιά νὰ δῶ, θὰ καταλάβουν τί ἐννοῶ; Μὲ ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τί ἑνώνει περισσότερο τὸν ἄνδρα μὲ τὴν γυναίκα;». «Ἡ εὐγνωμοσύνη», τοῦ λέω. Ὁ ἕνας ἀγαπάει τὸν ἄλλον γι᾿ αὐτὸ ποὺ τοῦ χαρίζει. Ἡ γυναίκα δίνει στὸν ἄνδρα τὴν ἐμπιστοσύνη, τὴν ἀφοσίωση, τὴν ὑπακοή. Ὁ ἄνδρας δίνει στὴν γυναίκα τὴν σιγουριὰ ὅτι μπορεῖ νὰ τὴν προστατέψη. Ἡ γυναίκα εἶναι ἡ ἀρχόντισσα τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ μεγάλη ὑπηρέτρια. Ὁ ἄνδρας εἶναι ὁ κυβερνήτης τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ χαμάλης.

 

Μεταξύ τους τὰ ἀνδρόγυνα πρέπει νὰ ἔχουν τὴν ἐξαγνισμένη ἀγάπη, γιὰ νὰ ἔχουν ἀλληλοπαρηγοριὰ καὶ νὰ μποροῦν νὰ κάνουν καὶ τὰ πνευματικά τους καθήκοντα. Γιὰ νὰ ζήσουν ἁρμονικά, χρειάζεται νὰ βάλουν ἐξαρχῆς ὡς θεμέλιο τῆς ζωῆς τους τὴν ἀγάπη, τὴν ἀκριβὴ ἀγάπη, ποὺ βρίσκεται μέσα στὴν πνευματικὴ ἀρχοντιά, στὴν θυσία, καὶ ὄχι τὴν ψεύτικη, τὴν κοσμική, τὴν σαρκική. Ἂν ὑπάρχη ἀγάπη, θυσία, πάντα ἔρχεται ὁ ἕνας στὴν θέση τοῦ ἄλλου, τὸν καταλαβαίνει, τὸν πονάει. Καὶ ὅταν παίρνη κανεὶς τὸν πλησίον του στὴν πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος τὸν γεμίζει καὶ πάλι μὲ τὴν ἀνέκφραστη ἀγαλλίασή Του.

 

Ὅταν ὑπάρχη ἀγάπη, καὶ μακριὰ νὰ βρεθῆ ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, ἂν οἱ περιστάσεις τὸ ἀπαιτήσουν, κοντὰ θὰ βρίσκεται, γιατὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δὲν τὴν χωρίζουν ἀποστάσεις. Ὅταν ὅμως, Θεὸς φυλάξοι, τὰ ἀνδρόγυνα δὲν ἔχουν ἀγάπη μεταξύ τους, μπορεῖ νὰ βρίσκωνται κοντά, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα βρίσκονται μακριά. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ προσπαθήσουν νὰ διατηρήσουν σὲ ὅλη τὴν ζωή τους τὴν ἀγάπη, νὰ θυσιάζεται ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον.

 

Ἡ σαρκικὴ ἀγάπη ἑνώνει ἐξωτερικὰ τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους τόσο μόνον, ὅσο ὑπάρχουν κοσμικὰ προσόντα, καὶ τοὺς χωρίζει, ὅταν αὐτὰ χαθοῦν, ὁπότε καὶ αὐτοὶ ὁδηγοῦνται στὴν ἀπώλεια. Ἐνῶ, ὅταν ὑπάρχη ἡ πνευματική, ἡ ἀκριβὴ ἀγάπη, ἂν τυχὸν ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς συζύγους χάση τὰ κοσμικά του προσόντα, αὐτὸ ὄχι μόνο δὲν τοὺς χωρίζει, ἀλλὰ τοὺς ἑνώνει περισσότερο. Ὅταν ὑπάρχη μόνον ἡ σαρκικὴ ἀγάπη, τότε, ἂν λ.χ. ἡ γυναίκα μάθη ὅτι ὁ σύντροφός της κοίταξε κάποια ἄλλη, τοῦ πετάει βιτριόλι καὶ τὸν τυφλώνει. Ἐνῶ, ὅταν ὑπάρχη ἡ ἁγνὴ ἀγάπη, τὸν πονάει πιὸ πολὺ καὶ κοιτάζει μὲ τρόπο πῶς νὰ τὸν φέρη πάλι στὸν σωστὸ δρόμο. Ἔτσι ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.

 

Μιὰ φορὰ ἦρθε στὸ Καλύβι κάποιος Ἑλληνοαμερικανὸς γιατρός. Εἶδα τὸ πρόσωπό του ποὺ ἦταν φωτεινό, γι᾿ αὐτὸ μὲ τρόπο τὸν ρώτησα γιὰ τὴν ζωή του. «Πάτερ, μοῦ εἶπε, εἶμαι Ὀρθόδοξος, ἀλλὰ μέχρι τελευταῖα οὔτε νηστεῖες κρατοῦσα οὔτε στὴν ἐκκλησία πήγαινα συχνά. Ἕνα βράδυ εἶχα γονατίσει στὸ δωμάτιό μου νὰ παρακαλέσω τὸν Θεὸ γιὰ ἕνα θέμα ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε, ὁπότε γέμισε τὸ δωμάτιο μὲ ἕνα γλυκὸ φῶς. Γιὰ ἀρκετὴ ὥρα δὲν ἔβλεπα τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο φῶς καὶ ἔνιωθα μιὰ ἀνέκφραστη εἰρήνη μέσα μου». Θαύμασα, γιατὶ κατάλαβα ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἀξιώθηκε νὰ δῆ τὸ ἄκτιστο φῶς, καὶ τοῦ ζήτησα νὰ μοῦ πῆ τί εἶχε προηγηθῆ. «Πάτερ, μοῦ εἶπε, εἶμαι παντρεμένος καὶ ἔχω τρία παιδιά. Στὴν ἀρχὴ περνούσαμε καλὰ στὴν οἰκογένεια. Μετὰ ὅμως ἡ γυναίκα μου δὲν εἶχε τὴν ὑπομονὴ νὰ ἀσχολῆται στὸ σπίτι μὲ τὰ παιδιὰ καὶ ζητοῦσε νὰ βγαίνουμε ἔξω μὲ τὶς φίλες της. Τῆς ἔκανα τὸ χατίρι. Ἔπειτα ἀπὸ ἕνα διάστημα μοῦ εἶπε ὅτι ἤθελε νὰ βγαίνη μόνη της μὲ τὶς φίλες της. Τὸ δέχθηκα καὶ αὐτὸ καὶ κοίταζα ἐγὼ τὰ παιδιά. Ὕστερα δὲν ἤθελε νὰ κάνουμε μαζὶ διακοπὲς καὶ μοῦ ζητοῦσε χρήματα νὰ πηγαίνη μόνη της. Στὴν συνέχεια μοῦ ζήτησε ἕνα διαμέρισμα, γιὰ νὰ ζῆ μόνη της. Τὸ ἔκανα καὶ αὐτό, ἀλλὰ ἐκείνη μάζευε ἐκεῖ τοὺς φίλους της. Ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα προσπαθοῦσα νὰ τὴν βοηθήσω μὲ διάφορους τρόπους, μὲ συμβουλὲς κ.λπ., ὥστε νὰ λυπηθῆ τὰ παιδιά μας, ἀλλὰ δὲν δεχόταν κουβέντα. Τελικὰ μοῦ πῆρε ἕνα μεγάλο χρηματικὸ ποσὸ καὶ ἐξαφανίσθηκε. Ἔψαχνα, ρωτοῦσα παντοῦ, ἄδικα ὅμως. Εἶχα χάσει τελείως τὰ ἴχνη της. Κάποια μέρα πληροφορήθηκα ὅτι εἶχε ἔρθει ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔμενε σὲ κάποιον κακόφημο οἶκο. Ἡ στενοχώρια μου γιὰ τὸ κατάντημά της δὲν περιγράφεται. Γονάτισα πάνω στὴν θλίψη μου νὰ προσευχηθῶ. "Θεέ μου, εἶπα, βοήθησέ με νὰ τὴν βρῶ καὶ νὰ κάνω ὅ,τι μπορῶ, γιὰ νὰ μὴ χάση τὴν ψυχή της. Αὐτὴν τὴν κατάντια της δὲν μπορῶ νὰ τὴν ἀντέξω". Τότε μὲ ἔλουσε ἐκεῖνο τὸ φῶς καὶ πλημμύρισε μὲ εἰρήνη ἡ καρδιά μου». «Ὁ Θεός, ἀδελφέ, τοῦ εἶπα, εἶδε τὴν ὑπομονή, τὴν ἀνεξικακία, τὴν ἀγάπη σου καὶ σὲ παρηγόρησε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο».

 

Γι᾿ αὐτὸ λέω ὅτι θὰ μᾶς κρίνουν οἱ λαϊκοί. Βλέπετε; Γιατρὸς στὴν Ἀμερική, μὲ τέτοια σύζυγο, μὲ τί συνθῆκες καὶ σὲ τί περιβάλλον ζοῦσε, καὶ ὅμως τί ἀξιώθηκε!

 

 Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

 

Πηγή: panagia40ek.gr 

Ἡ χριστιανική συζυγία - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

  

 

 

«Ἕνα συνετό κορίτσι, ποὺ ζεῖ μέ εὐσέβεια, ἀξίζει ὅσο ὅλη ἡ οἰκουμένη. Γι’ αὐτό σ’ ἀγάπησα, σ’ ἀγαπῶ καί πάνω ἀπ’ τή ζωή μου σέ βάζω. Τίποτα δέν εἶναι ἡ παροῦσα ζωή. Προσεύχομαι, λοιπόν, καί παρακαλῶ τόν Θεό καί κάνω ὅ,τι μπορῶ γιά ν’ ἀξιωθοῦμε τή ζωή μας ἔτσι νά τήν περάσουμε, ὥστε καί στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν νά εἴμαστε μαζί. Γιατί ἡ παροῦσα ζωή καί σύντομη καί προσωρινή εἶναι· ἄν ὅμως ἀξιωθοῦμε νά τήν περάσουμε εὐαρεστώντας τὸν Θεό, καί μαζί καί μέ τὸν Χριστό θά εἴμαστε αἰώνια, μέσα σέ ἀπερίγραπτη εὐφροσύνη.

Ἐγώ πάνω ἀπ’ ὅλα βάζω τήν ἀγάπη μου γιά σένα, καί τίποτα δέν θά μοῦ εἶναι τόσο δυσάρεστο καί βαρύ ὅσο τό νά τά χάσω καί πάμφτωχος νά γίνω καί σέ μεγάλο κίνδυνο νά βρεθῶ καί ὁ,τιδήποτε νά πάθω, ὅλα ὑποφερτά καί ἀνεκτά θά μοῦ εἶναι, φτάνει οἱ σχέσεις μου μαζί σου νά εἶναι καλές. Εἶναι ὅμως ἀνάγκη νά κάνεις κι ἐσύ τά ἴδια. Ὁ Θεός θέλει νά εἴμαστε δεμένοι ἀμοιβαῖα καί ἀδιάσπαστα μέ τον δεσμό τῆς ἀγάπης. Ἄκου τί λέει ἡ Γραφή: «Θά ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας τόν πατέρα του καί τή μητέρα του, γιά νά ζήσει μαζί μέ τή γυναίκα του». Ἄς μήν ἔχουμε, λοιπόν, καμιά μικρόψυχη πρόφαση. Δέν πᾶν’ νά χαθοῦν τά χρήματα, οἱ ὑπηρέτες καί οἱ τιμές! Ἐγώ πάνω ἀπ’ ὅλα βάζω τήν ἀγάπη μου γιά σένα».

Ἀπό πόσα πλούτη, ἀπό πόσους θησαυρούς δέν θά εἶναι ποθεινότερα τά λόγια τοῦτα στή γυναίκα! Νά τῆς λές ὅτι τήν ἀγαπᾶς, χωρίς νά φοβᾶσαι μήπως κάποτε τό πάρει πάνω της καί τό ἐκμεταλλευθεῖ. Οἱ ἄσεμνες γυναῖκες, ποὺ πηγαίνουν μέ τόν ἕνα καί μέ τόν ἄλλο εἶναι φυσικό νά τό παίρνουν ἐπάνω τους μέ τέτοια λόγια. Μιὰ καλή κοπέλα, ὅμως, ὄχι μόνο δέν θά ξιπαστεῖ, ἀλλά καί θά ταπεινωθεῖ. Δεῖξε μάλιστα ὅτι σοῦ ἀρέσει πολύ νά μένεις μαζί της, ὅτι προτιμᾶς νά μένεις στό σπίτι γιά χάρη της, παρά νά βρίσκεσαι μέ τούς φίλους σου.

Νά τήν τιμᾶς περισσότερο ἀπό τούς φίλους σου, περισσότερο ἀκόμα κι ἀπό τά παιδιά σας. Καί αὐτά γιά χάρη της νά τ’ ἀγαπᾶς. Ἄν κάνει κάτι καλό, νά τήν παινεύεις καί νά τή θαυμάζεις. Ἄν πέσει σέ κάποιο σφάλμα, νά τή συμβουλεύεις καί νά τή διορθώνεις μέ καλό τρόπο. Προσευχές κοινές νά κάνετε. Στόν Ναό νά ἐκκλησιάζεστε καί οἱ δύο. Ἄν τύχει νά σᾶς βρεῖ φτώχεια, θύμισε στή γυναίκα σου πὼς οἱ κορυφαῖοι ἅγιοι ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος, ποὺ εἶναι ἀνώτεροι ἀπ’ ὅλους τοὺς βασιλιάδες καί τούς πλουσίους, πέρασαν τή ζωή τους μέ πείνα καί δίψα. Δίδαξέ την ὅτι καμιά συμφορά τοῦ βίου δέν εἶναι φοβερή, παρά μόνο ἡ ἐναντίωση στόν Θεό καί τό θέλημά Του. Ἄν ἔτσι πορεύεσαι στόν γάμο σου καί τέτοια διδάσκεις τή γυναίκα σου, δέν θά εἶσαι κατώτερος ἀπό ἕναν μοναχό. Καί ἄν θέλεις νά προσφέρεις γεύματα καί νά κάνεις συμπόσια, μήν καλέσεις ἄνθρωπο ἄσεμνο καί ἀνήθικο. Βρές ἕναν ἅγιο φτωχό, πού, μπαίνοντας στό σπίτι σου, θά φέρει μέσα ὅλη τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, καί αὐτόν κάλεσε.

Νά πῶ καί κάτι ἄλλο; Κανείς ἄς μήν κάνει τό λάθος νά πάρει γυναίκα πλουσιότερη ἀπ’ αὐτόν. Φτωχότερη νά πάρει. Γιατί ἡ πλουσιότερη, μπαίνοντας στό σπίτι, θά δημιουργήσει δυσάρεστες συνθῆκες. Μέ τόν ἀέρα τοῦ πλούτου της, θά μιλάει ἄσχημα, θά ἀπαιτεῖ πολλά, θά σπαταλάει ἄσκοπα. Κι ἄν τολμήσει ὁ ἄνδρας της νά τῆς πεῖ καμιά κουβέντα, θά τοῦ ἀπαντήσει μέ ἀναίδεια: «Δέν ξοδεύω ἀπό τά δικά σου, ἀλλ’ ἀπό τά δικά μου!». Τί λές, κυρά μου; Τά δικά σου; Ποιά δικά σου; Ὑπάρχει πιό αἰσχρός λόγος ἀπ’ αὐτόν; Τώρα, ποὺ παντρεύτηκες, δέν ἔχεις σῶμα δικό σου, καί ἔχεις χρήματα δικά σου; Μιά σάρκα, ἕνας ἄνθρωπος ἔχετε γίνει μέ τόν γάμο ἐσύ καί ὁ ἄνδρας σου, καί λές ἀκόμα «τά δικά μου»; Τόν καταραμένο καί ἀπαίσιο αὐτόν λόγο τόν ἔβαλε ὁ διάβολος στόν κόσμο. Ὅλα ὅσα εἶναι ἀναγκαῖα στή ζωή, μᾶς τά ἔκανε κοινά ὁ Θεός. Κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ «τό δικό μου φῶς, ὁ δικός μου ἥλιος, τό δικό μου νερό». Ὅλα εἶναι κοινά, καί τά χρήματα νά μήν εἶναι κοινά; Ἄχ, αὐτή ἡ φιλαργυρία! Νά χαθοῦν χίλιες φορές τά χρήματα· ἤ μᾶλλον ὄχι τά χρήματα, ἀλλά ἡ νοοτροπία ἐκείνων ποὺ δέν ξέρουν νά τά μεταχειριστοῦν σωστά τά χρήματα καί τά προτιμοῦν ἀπ’ ὅλα τ’ ἄλλα πράγματα.

Καί αὐτά νά διδάσκεις τή γυναίκα σου, μέ πολλή ὅμως χάρη. Αὐτή καθεαυτή ἡ συμβουλή γιά τήν ἀρετή εἶναι βαρειά καί δύσπεπτη, γι’ αὐτό πρέπει νά δίνεται μέ τρόπο εὐχάριστο. Τοῦτο πάνω ἀπ’ ὅλα νά ξεριζώσεις ἀπό τήν ψυχή της, τό «δικό μου» καί τό «δικό σου». Κι ἄν ποτέ σοῦ πεῖ, «τά δικά μου», ἀπάντησέ της: Ποιά εἶναι τά δικά σου; Γιατί δέν τά ξέρω. Ἐγώ τίποτα δέν ἔχω δικό μου. Πῶς, λοιπόν, λές «τά δικά μου», ἀφοῦ ὅλα εἶναι δικά σου;”. Χάρισέ τής τα ὅλα. Αὐτό δέν κάνουμε καί μέ τά παιδιά; Ὅταν ἁρπάξουν κάτι ποὺ κρατᾶμε καί μετά θελήσουν νά πάρουν καί ἄλλο, τούς λέμε μέ συγκατάβαση: «Ναί, καί τοῦτο δικό σου εἶναι καί ἐκεῖνο δικό σου εἶναι». Ἔτσι νά κάνεις καί στήν περίπτωση τῆς γυναίκας, γιατί ἔχει μυαλό παιδιάστικο. Σοῦ εἶπε, «τά δικά μου»; Πές της, «ὅλα δικά σου εἶναι, καί ἐγώ δικός σου». Δέν εἶναι λόγια κολακευτικά, ἀλλά λόγια συνετά. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο θά μπορέσεις νά χαλαρώσεις τόν θυμό της καί νά σβήσεις τήν ἀθυμία της. Λέγε της, λοιπόν: «Κι ἐγώ δικός σου!».

Αὐτό, ἄλλωστε, τό ἄφησε καί σάν ἐντολή ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ὁ ἄνδρας δέν ἐξουσιάζει τό σῶμα του ὁ ἴδιος, ἀλλά ἡ γυναίκα του» (Α΄Κορ. 7, 4). Ἄν δέν ἐξουσιάζω τό σῶμα μου ἐγώ, ἀλλά ἐσύ, πολύ περισσσότερο δέν εἶμαι κύριος τῶν χρημάτων. Αὐτά λέγοντας, τήν ἠρέμησες, δούλα σου τήν ἔκανες, σφιχτά τήν ἔδεσες, μά καί τόν διάβολο ντρόπιασες. Καί ποτέ νά μήν  τῆς μιλᾶς στεγνά καί μέ ψυχρότητα,  ἀλλά μέ τρόπο γλυκό, μέ τιμή καί μέ πολλή ἀγάπη. Ἄν τήν τιμᾶς ἐσύ, δέν θά ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν τιμή τῶν ἄλλων. Νά τή βάζεις πάνω ἀπ’ ὅλους, νά τήν καλοπιάνεις, νά τήν παινεύεις. Ἔτσι δέν θά προσέχει παρά μόνο ἐσένα. Βάλε στήν ψυχή της τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, καί ὅλα τ’ ἄλλα θά τρέξουν ἄφθονα σάν ἀπό πηγή. Τό σπίτι θά γεμίσει μέ ἀναρίθμητα ἀγαθά. Ὅταν ζητᾶτε τά ἄφθαρτα, θά σᾶς ἔρθουν καί τά φθαρτά. «Ζητᾶτε πρῶτα ἀπ’ ὅλα τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καί ὅλα αὐτά θ’ ἀκολουθήσουν» (Ματθ. 6, 33).

Ἄν ἔτσι ζεῖτε, καί παιδιά καλά θ’ ἀποκτήσετε καί εὐάρεστοι στόν Θεό θά γίνετε καί τά αἰώνια ἀγαθά θά κληρονομήσετε μέ τή χάρη καί τή φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας. Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

 

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ἀπό τό βιβλίο: «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ» Ὁμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τ. Α΄, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

 

Πηγή: ἐδῶ

Ἡ ὑπομονὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη

 

 

Ἡ ὑπομονὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. 

Γιὰ νὰ ὑπομείνης τὸν ἄλλον, 

πρέπει νὰ τὸν πονέσης. 

Καὶ βλέπω πῶς μὲ τὴν ὑπομονὴ 

σώζεται ἡ οἰκογένεια. 

Εἶδα θηρία νὰ γίνωνται ἀρνιά. 

Μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ 

τὰ πράγματα ἐξελίσσονται 

ὁμαλὰ καὶ πνευματικά. 

 

Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης  

Πηγή: panagia40ek.gr

Οἱ σύζυγοι στὴν οἱκογένεια καὶ τὰ παιδιά ἔφηβοι - Μητροπολίτης Νεόφυτος

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=mCNTtMan_9s

"ΔΩΡΟ ΓΑΜΟΥ" ἀπό τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο

 

 

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἔστειλε σέ μία πνευματική του θυγατέρα, τήν Ὀλυμπιάδα ,τήν κατωτέρω ἐπιστολή σάν « δῶρο » γιά τόν γάμο της, πού μόλις τέλεσε. Ἡ κατωτέρω ἐπιστολή ἔχει βάθος Θεολογίας καί ψυχολογίας. Καί πάνω ἀπ’ ὅλα δίνει στή σύζυγο πολύτιμες συμβουλές γιά ἕναν πετυχημένο γάμο. Γράφει λοιπόν ὁ Ἅγιος:

«Κόρη μου, στούς γάμους σου, ἐγώ ὁ Πνευματικός σου πατέρας, ὁ Γρηγόριος, σοῦ κάνω δῶρο τοῦτο τό ποίημα. Καί εἶναι ὅ,τι καλλίτερο ἡ συμβουλή τοῦ πατέρα: Ἄκου λοιπόν Ὀλυμπιάδα μου. Ξέρω ὅτι θέλεις νά εἶσαι πραγματική χριστιανή . Καί μία πραγματική χριστιανή πρέπει ὄχι μόνο νά εἶναι, ἀλλά καί νά φαίνεται. Γι' αὐτό, σέ παρακαλῶ ,νά προσέξης τήν ἐξωτερική σου ἐμφάνιση. Νά εἶσαι ἁπλή. Τό χρυσάφι, δεμένο σέ πολύτιμες πέτρες, δέν στολίζει γυναῖκες σάν καί σένα. Πολύ περισσότερο τό βάψιμο. Δέν ταιριάζει στό πρόσωπό σου, τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, νά τήν παραποιῆς καί νά τήν ἀλλάζης, μόνο καί μόνο γιά νά ἀρέσης. Ξέρε το ὅτι αὐτό εἶναι φιλαρέσκεια καί νά μένης ἁπλή στήν ἐμφάνιση. 

Τά βαρύτιμα καί πολυτελῆ φορέματα, ἄς τά φοροῦν ἐκεῖνες, πού δέν ἐπιθυμοῦν ἀνώτερη ζωή, πού δέν ξέρουν τί θά πῆ πνευματική ἀκτινοβολία.

Ἐσύ ,ὅμως ἔβαλες μεγάλους στόχους καί ὑψηλούς στόχους στή ζωή σου. Κι αὐτοί οἱ στόχοι σοῦ ζητοῦν ὅλη τή φροντίδα κι ὅλη τήν προσοχή. 

Μέ τό γάμο, ἡ στοργή καί ἡ ἀγάπη σου νά εἶναι φλογερή καί ἀμείωτη γιά κεῖνον, πού σοῦ δωσε ὁ Θεός.  

Γιά κεῖνον, πού 'γινε τό μάτι τῆς ζωῆς σου καί σοῦ εὐφραίνει τήν καρδιά. Κι ἄν καταλάβης πώς ὁ ἄνδρας σου σέ ἀγαπάει περισσότερο ἀπ’ ὅσο τόν ἀγαπᾶς ἐσύ, μή κυττάξης νά τοῦ πάρης τόν ἀέρα, κράτα πάντα τή θέση πού σοῦ ὁρίζει τό Εὐαγγέλιο. 

Ἐσύ νά ξέρης ὅτι εἶσαι γυναίκα, ἔχεις μεγάλο προορισμό, ἀλλά διαφορετικό ἀπό τόν ἄνδρα, πού πρέπει νά εἶναι ἡ κεφαλή. Ἄσε τήν ἀνόητη ἰσότητα τῶν δύο φύλων καί προσπάθησε νά καταλάβης τά καθήκοντα τοῦ γάμου. Στήν ἐφαρμογή τους θά δῆς πόση ἀντοχή χρειάζεται γιά ν’ ἀνταποκριθῆς, ὅπως πρέπει , σ’ αὐτά τά καθήκοντα , ἀλλά καί πόση δύναμη κρύβεται στό ἀσθενές φύλο. 

Θά ξέρης, πόσο εὔκολα θυμώνουν οἱ ἄνδρες. Εἶναι ἀσυγκράτητοι καί μοιάζουν μέ λιοντάρια. Σ’ αὐτό τό σημεῖο ἡ γυναίκα πρέπει νά εἶναι δυνατότερη καί ἀνώτερη. Πρέπει νά παίζη τό ρόλο τοῦ θηριοδαμαστῆ. Τί κάνει ὁ θηριοδαμαστής ὅταν βρυχᾶται τό θηρίο; Γίνεται περισσότερο ἤρεμος καί μέ τήν καλωσύνη καταπραΰνει τήν ὀργή. Τοῦ μιλάει γλυκά καί μαλακά, τό χαϊδεύει, τό περιποιεῖται καί πάλι τό χαϊδεύει κι ἔτσι τό καταπραΰνει.

Ποτέ μή κατηγορήσης καί ἀποπάρης τόν ἄνδρα σου γιά κάτι πού ἔκανε στραβό. Οὔτε πάλι γιά τήν ἀδράνειά του ,ἔστω κι ἄν τό ἀποτέλεσμα δέν εἶναι αὐτό πού ἤθελες ἐσύ. Γιατί ὁ διάβολος εἶναι αὐτός, πού μπαίνει ἐμπόδιο στήν ὁμοψυχία τῶν συζύγων.

Νά ἔχετε κοινά τά πάντα καί τίς χαρές καί τίς λύπες. Γιατί ὁ γάμος ὅλα  σᾶς τά ἔκανε κοινά. Κοινές οἱ φροντίδες, γιατί ἔτσι τό σπίτι θά στεριώση. Νά συμβάλλης ἐκφράζοντας τή γνώμη σου, ὁ ἄνδρας ὅμως ἄς ἀποφασίζη. 

Ὅταν τόν βλέπης λυπημένο, συμμερίσου τή λύπη του ἐκείνη τήν ὥρα. Γιατί εἶναι μεγάλη ἀνακούφιση στή λύπη, ἡ λύπη τῶν φίλων. Ὅμως ἀμέσως νά ξαστεριάζη ἡ ὄψη σου καί νἆ σαι ἤρεμη χωρίς ἀγωνία. Ἡ γυναίκα εἶναι τό ἀκύμαντο λιμάνι γιά τό θαλασσοδαρμένο σύζυγο. Νά ξέρης ὅτι ἡ παρουσία σου στό σπίτι σου εἶναι ἀναντικατάστατη, γι’ αὐτό πρέπει νά τό ἀγαπήσης μ’ ὅλες τίς φροντίδες τοῦ νοικοκυριοῦ. 

Νά τό βλέπης σάν βασίλειό σου, καί νά μή συχνοβγαίνης ἀπό τό κατώφλι σου. Ἄφησε τίς ἔξω δουλειές γιά τόν ἄνδρα. Πρόσεχε τίς συναναστροφές σου. Πρόσεξε τίς συγκεντρώσεις, ποῦ πηγαίνεις. Μή πᾶς σέ ἄπρεπες συγκεντρώσεις, γιατί εἶναι μεγάλος κίνδυνος γιά τήν ἁγνότητά σου. Αὐτές οἱ συναναστροφές ἀφαιροῦν τήν ντροπή κι ἀπ᾿ τίς ντροπαλές, σμίγουν μάτια μέ μάτια, κι ὅταν φύγη ἡ ντροπή γεννιοῦνται ὅλα τά χειρότερα κακά  « αἰδώς οἰχομένη, πάντων γενέτειρα κακίστων ». 

Τίς σοβαρές ὅμως συγκεντρώσεις μέ συνετούς φίλους νά τίς ἐπιζητῆς, γιά νά ἐντυπώνεται στό νοῦ σου ἕνας καλός λόγος, ἤ κάποιο ἐλάττωμα νά κόψης ἤ νά καλλιεργήσης τούς δεσμούς σου μέ ἐκλεκτές ψυχές. Μήν ἐμφανίζεσαι ἀνεξέλεγκτα σέ ὁποιονδήποτε, ἀλλά στούς σώφρονες συγγενεῖς σου, στούς ἱερεῖς καί σέ σοβαρούς νεώτερους ἤ ἡλικιωμένους. 

Μή συναναστρέφεσαι φαντασμένες γυναῖκες, πού ἔχουν στό νοῦ τους στό ἔξω, γιά ἐπίδειξη. Οὔτε ἀκόμα ἄνδρες εὐσεβεῖς, πού ὁ σύζυγός σου δέν θέλει στό σπίτι, ἄν καί σύ τόσο πολύ τούς ἐκτιμᾶς. Ὑπάρχει γιά σένα πιό ἀκριβό πράγμα ἀπό τόν καλό σου σύζυγο, πού τόσο ἀγαπᾶς;»

---

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ  Θεολόγος 

Πηγή: imkifissias.gr

Ἡ μητέρα μου - Γέρων Τανάσε Πετρώνιος

 

Σ᾿ ὅλη τήν ζωή της ζοῦσε μιά βαθειά πνευματική ζωή. Στίς ἑορτές συμμετεῖχε μέ πολλή εὐλάβεια, ἀκόμη καί στίς μικρότερες. Βέβαια δέν γνώριζε ἀπό βιβλία, εἶχε διάκρισι καί διαίσθησι, δέν ἐγνώριζε ἀπό ἑορταστικούς κύκλους καί ὅμως συμμετεῖχε σ᾿ ὅλες τίς ἑορτές, στίς νηστεῖες καί στά ἐτήσια μνημόσυνα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλανθάστως.

Ἡ ἐλεημοσύνη της ἦτο ἡ βασική της φροντίδα σχεδόν σέ καθημερινή βάσι. Τούς ξένους τούς καλοῦσε ἀπό τόν δρόμο, τούς φιλοξενοῦσε σπίτι μας καί τούς ἀνέπαυε. Ποτέ δέν ἀνεχώρησε ἔστω καί ἕνας πτωχός ἀπό τό σπίτι μας μέ ἀδειανά τά χέρια.

Ὁ πατέρας μου τήν ὠνείδιζε ἐνίοτε, διότι εἶχε σέ μεγάλο βαθμό ἀνοικτά τά χέρια της.

Στά μνημόσυνα τῶν νεκρῶν συμμετεῖχε μέ πολλή εὐλάβεια. Κάθε Σάββατον πρωΐ ἔδινε ξεχωριστή ἐλεημοσύνη γιά τούς κοιμηθέντες: Μία λεκάνη γάλα ἤ φαγητό καί νερό πού μετέφερε ἡ ἴδια γιά τούς γείτονες. Κατόπιν ἀσχολεῖτο μέ τήν καθαριότητα τῶν ρούχων γιά τήν ἑπομένη ἡμέρα καί στήν συνέχεια ἐμαγείρευε τό φαγητό γιά τό τραπέζι τῆς Κυριακῆς, μετά τήν Θεία Λειτουργία, διότι τήν Κυριακή οὐδέποτε ἐμαγείρευε.

Ὅταν κτυποῦσε ἡ καμπάνα τοῦ ἑσπερινοῦ, ὅλες οἱ δουλειές γιά τήν αὐριανή ἡμέρα εἶχαν τελειώσει καί ἔτσι ἄρχισε τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς ἐφορούσαμε ὅλοι τά καθαρά μας ροῦχα καί ἐσώρουχα καί ἐπηγαίναμε στήν ἐκκλησία.

Ὁ πατέρας μας σηκωνόταν πολύ πρωΐ, ἀφοῦ ἔκανε τήν προσευχή του, μετά ἐδιάβαζε τούς Χαιρετισμούς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τό Ὠρολόγιο καί κατόπιν ἐδιάβαζε περικοπές ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Ὅταν ἀναχωρούσαμε γιά τήν ἐκκλησία, πρῶτα ἐζητούσαμε συγγνώμη οἱ μέν ἀπό τούς δέ: «Συγχωρέστε», καί «ὁ Θεός νά σέ συγχωρέση!» Αὐτό συνέβαινε ὄχι μόνο μεταξύ μας, μέ τούς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ μας, ἀλλά καί μέ τούς γείτονες.

Τίς νηστεῖες-τίς τρεῖς ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος Δευτέρα, Τετάρτη καί Παρασκευή, καθώς καί τίς μεγάλες νηστεῖες τίς κρατοῦσε μέ πολλή εὐλάβεια καί ἀκρίβεια, καθώς καί τά μικρά παιδιά, ἔστω καί νά ἦσαν ἄρρωστα. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἦτο ἕνα γεγονός σημαντικό στήν χριστιανική ζωή ὅλων μας. Εἴχαμε σκεύη διατηρημένα μόνο γι᾿ αὐτόν τόν καιρό: ὅπως λεκάνες, πιάτα καί κουτάλια. Τό Πάσχα καί τά Χριστούγεννα οἱ γιορτές στά χωριά μας διαρκοῦσαν πολλές ἡμέρες.

Ἡ μητέρα μου ἦτο μία ἀνεπανάληπτη νοικοκυρά. Αὐτή ἔραβε, ὕφαινε στόν ἀργαλειό, ἔπλεκε. Μᾶς ἔκανε ἡ ἴδια ὅλα τά ἐνδύματά μας: Ὑποκάμισα, παλτά, γελέκια, ζακέτες, καθώς καί βελέντζες καί ἄλλα σκεπάσματα γιά τά κρεββάτια μας. Ἐμεγάλωσε ὀκτώ παιδιά, ἕξι κορίτσια καί δύο ἀγόρια καί μᾶς ἀνέθρεψε ὅλα μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, μέ σεβασμό ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους καί μέ τιμή. Δέν λυπόταν νά μᾶς δέρνη κιόλας, ὅταν χαλούσαμε τήν τάξι τοῦ «κοινοβίου» της.

Εὐλάβεια, πίστις, ἐκπλήρωσις τῶν χριστιανικῶν μας παραδοσιακῶν καθηκόντων μᾶς εἶχαν γίνει φυσική  συνήθεια. Ἐπήγαζαν μέσα ἀπό τήν ὕπαρξί της. Ὁμοίως ἡ ἀγάπη της γιά τόν Θεό, ἡ καλωσύνη, ἡ μετριοφροσύνη της…

Κάποτε, ὅταν εὑρέθηκα στό καταφύγιο τῆς πόλεως Μπροστένι, ἐπῆγα μία ἐπίσκεψι καί νά μείνω τό Ἅγιο Πάσχα στό σπίτι μας, καί θυμήθηκα τίς χριστιανικές μας συνήθειες τίς ὁποῖες δέν εἶδα πάλι ἀπό τήν παιδική μου ἡλικία. Ἠμπόρεσα νά συνομιλήσω μαζί της καί κατάλαβα τότε πόσο βαθειά ἦτο ἡ χριστιανική της ζωή.

Τήν Μεγάλη Πέμπτη ἀναχώρησε τό πρωΐ ἀπό τό σπίτι, καί ὅταν ἐπέστρεψε καί τήν ἐρώτησα, ἔμαθα μέ μεγάλη μου ἔκπληξι ὅτι εἶχε πάει σέ μιά ἀσθενῆ γειτόνισσα νά τῆς κάνη ἕνα δῶρο, νά τῆς πλύνη τά πόδια εἰς ἀνάμνησιν τῆς ταπεινώσεως τοῦ Ἰησοῦ μας πρό τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. «Ὁ Κύριος νά πλύνη τά πόδια τῶν Μαθητῶν Του κι ἐγώ νά μή κάνω τίποτε γι᾿ Αὐτόν; Μοῦ ἀπήντησε. Ἔκαμα κι ἐγώ κάτι παρόμοιο. Ἔπλυνα τά πόδια τῆς Μαρίας τοῦ Γαβριήλ, ἡ ὁποία εἶναι ἄρρωστη στό κρεββάτι καί τῆς ἐφόρεσα ἕνα ζευγάρι κάλτσες ἀπό τίς δικές μας καινούργιες».

Τήν Μεγάλη Παρασκευή ἦτο ὅλη τήν ἡμέρα μέ τά μάτια της δακρυσμένα. «ὅταν σκέπτωμαι, μοῦ ἔλεγε, πόσα ὑπέφερε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός γιά ἐμᾶς, μοῦ ἔρχεται νά κλαίω καί νά στενάζω ἀπό πόνο».

Τό Μέγα Σάββατο, ὅταν ἐμεῖς ἐθαυμάζαμε τά τσουρέκια καί τά κουλούρια πού μᾶς παρεσκεύαζε γιά τό Πάσχα, αὐτή μᾶς  ἔλεγε: «Τά ἔκαμα τόσο ὡραῖα ὄχι γιά νά τά εὐχαριστηθῆτε τρώγοντάς τα, διότι δέν μοῦ ἔρχεται οὔτε νά ἀγγίξω, ἀλλά τά ἔκανα ἔτσι πρῶτα γιά τήν δόξα τοῦ Κυρίου μας, πού αὔριο ἀνασταίνεται».

Μετάφρασις – Ἐπιμέλεια

Ὑπό Ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἁγίου Ὅρους Ἄθω 2002

Πηγή: agiazoni.gr

Γιὰ συζύγους μόνο – Τοῦ π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη

Χρόνια Πολλά στοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς συζύγους!

 

 

Σὲ κάθε νεαρό ζευγάρι ἔλεγε:

Μάθετε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς γνωριμίας σας καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν πρώτη νύκτα τοῦ γάμου σας, νὰ κάνετε μαζὶ τὴν πρώτη προσευχή, τὸ πρῶτο Ἀπόδειπνο. Καὶ ἀφοῦ τελειώσει τὸ Ἀπόδειπνο (ὅπως γίνεται στὰ Μοναστήρια), νὰ κάνετε μιὰ μετάνοια ὁ ἕνας στὸν ἄλλον καὶ νὰ ζητήσετε συγγνώμη μεταξύ σας.
Ρώτησε, τότε, κάποιος τὸν Γέροντα:
– Καὶ ἂν δὲν ἔχουμε κάποια διαφωνία Γέροντα, γιατί νὰ τὸ κάνουμε αὐτό;
Καὶ ὁ Γέροντας ἀπάντησε ὥς ἐξής:

Νὰ τὸ κάνετε ὑποχρεωτικά, γιατὶ ἔτσι θὰ μάθετε νὰ ζητᾶτε ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο συγγνώμη!! Διότι, ὅταν θὰ ἔλθει τὸ πρόβλημα καὶ ὅταν πλέον θὰ ἔλθει ὁ ἴδιος ὁ διάβολος γιὰ νὰ γεμίσει τὸν νοῦ μὲ τὶς δικές του ἀναρίθμητες πληροφορίες, τὶς ἀλλοτριωμένες πληροφορίες, τότε βλέποντας τοὺς δύο συζύγους νὰ κάνουν μετάνοια καὶ νὰ ὑπακούουν ὁ ἕνας στὸν ἄλλον, ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ σὲ μιὰ τέτοια ταπεινοφροσύνη, ἀσφαλῶς θὰ φύγει! Γιατὶ τρέμει τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ταπεινοφροσύνη καὶ ἔχουν αὐτὸ τὸ φρόνημα τῆς συγγνώμης.

 

Παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης 

(✞ 29 Ιανουαρίου 1975)

 

Πηγή:  orthodoxianewsagency.gr

Ἡ πιστή σύζυγος - Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

 

– Γέροντα, μιὰ γυναίκα τὴν ἐγκατέλειψε ὁ ἄνδρας της, πῆρε καὶ τὸ παιδὶ, καὶ ἔχει σχέσεις μὲ δὺο ἄλλες γυναὶκες. Μὲ ρώτησε τί νὰ κάνη.

– Νὰ τῆς πῆς, ὅσο μπορεῖ, νὰ κάνη ὑπομονή, προσευχή, καὶ νὰ φέρεται μὲ καλοσύνη. Νὰ περιμένη νὰ μὴ διαλύσει τὸν γάμο ἡ ἴδια. Κάποιος περιφρονοῦσε τὴν γυναίκα του, τὴν κακαμεταχειριζόταν, καὶ αὐτὴ τὰ ἀντιμετώπιζε ὅλα μὲ ὑπομονὴ καὶ καλοσύνη, μέχρι ποὺ πέθανε σχετικὰ νέα. Ὅταν ἔκαναν τὴν ἐκταφή της, βγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο μία εὐωδία. Ἀπόρησαν ὅσοι βρίσκονταν ἐκεῖ.

Βλέπετε, αὐτὴ ἀντιμετώπιζε τὰ πάντα μὲ ὑπομονὴ σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, γι’ αὐτὸ δικαιώθηκε στὴν ἄλλη ζωή. Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου καὶ μιὰ ἄλλη περίπτωση. Ἕνα κοσμικὸ παιδὶ εἶχε συμπαθήσει μιὰ κοπέλα ποὺ ζοῦσε πνευματικά. Γιὰ νὰ τὸν συμπαθήση καὶ ἡ κοπέλα, προσπαθοῦσε νὰ ζῆ κι αὐτὸς πνευματικά, ἐκκλησιαζόταν κ.λπ. Τελικὰ παντρεύτηκαν. Μετὰ ὅμως ἀπὸ χρόνια ἐκεῖνος ἄρχισε πάλι τὴν κοσμικὴ ζωή.

Ἐνῶ εἶχαν καὶ μεγάλα παιδιὰ -ἕνα ἀγόρι στὸ πανεπιστήμιο καὶ δύο κοπέλες, μία στὸ λύκειο καὶ μία στὸ γυμνάσιο- αὐτὸς συνέχιζε νὰ ζῆ ἄσωτα. Εἶχε μιὰ μεγάλη ἐπιχείρηση καὶ ἔβγαζε πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ τὰ περισσότερα τὰ ἐξόδευε μὲ τὴν ἄσωτη ζωή του.

Ἡ καημένη ἡ σύζυγός του κρατοῦσε τὸ σπίτι μὲ τὴν οἰκονομία ποὺ ἔκανε καὶ τὰ παιδιά της μὲ τὶς συμβουλές της. Δὲν κατηγοροῦσε τὸν πατέρα τους, γιὰ νὰ μὴν τὸν σιχαθοῦν καὶ τραυματισθοῦν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦν.

Τὰ βράδια ποὺ γύριζε ἀργά, εὔκολα τὸν δικαιολογοῦσε, λέγοντας στὰ παιδιὰ ὅτι ἔχει δουλειὲς, ἀλλὰ τὸ μεσημέρι ποὺ πήγαινε στὸ σπίτι μὲ κάποια φιλενάδα του, τί νὰ ἔλεγε; Γιατί, τί ἔκανε ὁ ἀθεόφοβος αὐτὸς ἄνθρωπος; -ἄν καὶ δὲν ἀξίζει νὰ τὸν λέη κανείς ἄνθρωπο, ἐπειδὴ δὲν εἶχε καθόλου ἀνθρωπιά.

Τηλεφωνοῦσε στὴν γυναίκα του νὰ τοῦ ἑτοιμάση τὰ φαγητὰ ποὺ ἐπιθυμοῦσε καὶ ἐρχόταν τὸ μεσημέρι μὲ κάποια ἀπὸ τὶς φιλενάδες του γιὰ φαγητὸ. Ἡ καημένη ἡ μάνα, γιὰ νὰ μὴν μποῦν σὲ ἄσχημους λογισμοὺς τὰ παιδιά της, τοὺς καλοδεχόταν.

Ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι δική της φίλη καὶ πέρασε ὁ σύζυγος της ἀπὸ τὸ σπίτι της καὶ τὴν ἔφερε στὸ σπίτι τους, μὲ τὸ αὐτοκίνητό του. Ἔστελνε μὲ τρόπο τὰ παιδιὰ στὰ δωμάτιά τους, γιὰ νὰ διαβάσουν, γιατὶ φοβόταν μήπως δοῦν καμιὰ ἄσχημη σκηνή, ἐπειδὴ δυστυχῶς αὐτὸς δὲν πρόσεχε, ἀλλὰ ἀσχημονοῦσε καὶ μέσα στὸ σπίτι. Αὐτὸ γινόταν κάθε μεσημέρι καὶ κάθε τόσο τῆς κουβαλοῦσε καὶ ἄλλο πρόσωπο.

Ἀφοῦ τὰ παιδιὰ ἔφθασαν νὰ λένε στὴν μητέρα τους: «Πόσες φίλες ἔχεις, μαμά»; «Γνωριζόμασταν ἀπὸ παλιά», τοὺς ἔλεγε ἐκείνη. Ἐν τῷ μεταξὺ αὐτὸς τὴν εἶχε τὴν καημένη χειρότερα καὶ ἀπὸ ὑπηρέτρια, διότι τῆς φερόταν μὲ πολλή βαρβαρότητα.

Σκεφθῆτε τώρα, αὐτὴ ἡ μάνα κάθε μέρα νὰ ὑπηρετῆ δύο κτήνη, ποὺ ἀτίμαζαν τὸ σπίτι, καὶ νὰ βάζη συνέχεια καλοὺς λογισμοὺς στὰ παιδιά της. Καὶ δὲν εἶναι ὅτι ἤξερε πὼς τὸ θέμα αὐτὸ θὰ λήξη ἔπειτα ἀπὸ ἕνα διάστημα, ὥστε νὰ πῆ: «θὰ κάνω ὑπομονὴ» καὶ νὰ ἔχη καὶ λίγη παρηγοριά.

Αὐτὴ ἡ κατάσταση συνεχίστηκε ἀρκετὰ χρόνια. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε δώσει ὁ ταλαίπωρος πολλὰ δικαιώματα στὸν διάβολο, ἑπόμενο ἦταν νὰ δέχεται φοβερὲς δαιμονικὲς ἐπιδράσεις. Ἦταν σὰν τρελλός, δὲν ἤλεγχε τὸν ἑαυτό του, ὅλα τοῦ ἔφταιγαν.

Μιὰ μέρα λοιπὸν, ὅπως ἔτρεχε μὲ τὸ αὐτοκίνητό του, καθὼς ἦταν μεθυσμένος ἀπὸ τὴν σαρκικὴ μέθη, ξέφυγε ἀπὸ τό δρόμο καὶ ἔπεσε στὸ γκρεμό. Τὸ αὐτοκίνητο διαλύθηκε καὶ αὐτός τραυματίστηκε σοβαρά. Τὸν μετέφεραν στὸ νοσοκομεῖο καὶ ὕστερα ἀπὸ μιὰ σχετικὴ νοσηλεία τὸν πῆγαν στὸ σπίτι σακατεμένο.

Καμιὰ φιλενάδα του δὲν τὸν πλησίασε, γιατὶ δὲν εἶχε πιὰ οὔτε πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ καὶ τὸ πρόσωπό του ἦταν παραμορφωμένο. Ἡ καλὴ σύζυγος ὅμως καὶ καλὴ μάνα τὸν περιποιόταν μὲ πολλὴ καλοσύνη, χωρίς νὰ τοῦ θυμίζη τίποτε ἀπὸ τὴν ἄσωτη ζωή του.

Αὐτὸ τὸν συγκλόνισε καὶ τὸν ἀλλοίωσε πνευματικὰ. Μετανόησε εἰλικρινὰ, ζήτησε καὶ ἐξομολογήθηκε, ἔζησε λίγα χρόνια χριστιανικά, μὲ ἐσωτερική εἰρήνη, καὶ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ. Μετὰ τὸν θάνατό του τὸ ἀγόρι ἀνέλαβε τὴν δουλειά του καὶ συντηροῦσε τὴν οἰκογένεια.

Ζοῦσαν ἀγαπημένα τὰ παιδιὰ, γιατὶ εἶχαν πάρει καλὲς ἀρχὲς ἀπὸ τὴν καλὴ μάνα. Αὐτὴ ἡ μάνα ἦταν ἡρωίδα.

 

(Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, “Πνευματική Ἀφύπνιση”, Λόγοι Δ΄,  Ἔκδοση Ἱ. Ἡ. Ἁγίου Ἰωάννου Εὐαγγελιστοῦ)

 

(Πηγή ψηφ. κειμένου: agiazoni.gr)

Πόσο καλὰ γνωρίζουμε τὸ παιδί μας; - Μητροπολίτης Σιατίστης Παῦλος+

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=L5zQQSQK5Ys&t=480s

Γιατί νά παντρεύονται οἱ ἄνθρωποι στήν Ἐκκλησία;

 

 

* γιατί ὁ Θεός εὐλόγησε τό Γάμο ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού δημιούργησε, τόν ἄνθρωπο, ἄνδρα καί γυναίκα, καί τούς εἶπε «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε».  Ἄν πιστεύουμε στό Θεό, ζητοῦμε τήν εὐλογία Του γιά κάθε τί πού κάνουμε στή ζωή μας, ἑπομένως καί γιά τήν οἰκογένεια.

 

* γιατί ἡ σχέση τῶν δύο φύλων εἶναι ἀγάπη καί εὐθύνη τοῦ ἑνός  γιά τόν ἄλλο, πού δηλώνεται μπροστά στό Θεό καί τούς ἀνθρώπους, δηλαδή τή στιγμή τοῦ γάμου στήν Ἐκκλησία.
 

* γιατί γιά τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία ὁ γάμος εἶναι ὑπόσχεση κοινῆς πορείας μέχρι τόν Παράδεισο καί αὐτό εἶναι ἡ ἀληθινή ἀγάπη.
 

* γιατί ἡ πίστη στό Θεό βοηθᾶ ἓνα ζευγάρι νά ἀντέξει τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς καί τοῦ χαρακτήρα καί τῶν δύο, ἀλλά καί τήν κούραση πού φέρνει ἀναπόφευκτα καθε μακροχρόνια σχέση. Ὁ γάμος δέν τελειώνει μέ τό «Δί εὐχῶν», ἀλλά τότε ἀρχίζει.
 

* γιατί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ὅταν δύο ἄνθρωποι τήν ζητοῦν καί ἀγωνίζονται νά τήν κρατήσουν, νοστιμίζει τήν ἀγάπη καί τήν κάνει τό νερό τῆς ἐπιβίωσης καί τῆς συνήθειας κρασί χαρᾶς καί γιορτῆς ὅπως στό γάμο τῆς Κανά.
 

*  γιατί ἡ σχέση τῶν δύο φύλων δέν μπορεῖ νά μένει μόνο στό «περνάω καλά» κι ἄν βαρεθῶ τόν ἄλλο, ψάχνω νέες ἐμπειρίες. Κάθε σχέση εἶναι ἱερή καί μοναδική καί ὄχι ἐπιπόλαιη ἐπιλογή.
 

* γιατί ὁ γάμος γιά τήν Ἐκκλησία εἶναι γιά νά βοηθήσει ὁ ἕνας τόν ἄλλο στήν ἀπό κοινοῦ ζωή, ἀλλά καί νά φέρουν στόν κόσμο παιδιά, ὡς συμπλήρωμα καί ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τους, νά γίνουν συνδημιουργοί  ἀνθρώπων μαζί μέ τό Θεό.
 

* γιατί ὁ γάμος εἶναι ἡ χαρά ὅλων ὅσων ἀγαποῦν ἕνα ζευγάρι τῶν γονέων καί τῶν συγγενῶν, ἀλλά καί τῶν φίλων, καί ἡ χαρά δέν κρύβεται.
 

* γιατί ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀποδεχόμαστε τά μυστήριά Της,  ὡς ἐκείνους τούς τρόπους πού μᾶς δείχνουν τό δρόμο γιά τό Θεό.

Γι’ αὐτό ὅποιος ἔχει κάνει μόνο πολιτικό γάμο στό Δημαρχεῖο, δέν μπορεῖ νά γίνει νονός σέ βάπτιση, ἐπειδή δέν μπορεῖς νά θέλεις ἕνα μυστήριο καί ἀπορρίπτεις ἕνα ἄλλο.
 

 * γιατί ὁ γάμος δέν μπορεῖ νά εἶναι ἁπλῶς ἕνα σύμφωνο συμβίωσης, σάν νά πρόκειται γιά δικαστική πράξη, συμβόλαιο μεταξύ ἐμπόρων.
 

* γιατί εἶναι ὡραῖο νά κρατᾶμε τίς παραδόσεις τῆς πίστης καί τῆς πατρίδας μας           

 

  

Πηγή: imkifissias.gr

Χαρὰ καὶ εὐλογία - Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

 

 

 

 Ἡ ἐγκράτεια, 

ὁ ἀλληλοσεβασμός καὶ 

ἡ προσευχὴ τῶν γονέων, 

ἀποθησαυρίζονται στὰ παιδιὰ 

καὶ ἐπιστρέφουν 

ὡς χαρὰ καὶ εὐλογία 

στοὺς γονεῖς. 

 

Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Τὸ πατρικό ὅνομα - Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

 

 

Τὸ νὰ κρατήσει 

ἡ γυναίκα τὸ ὅνομά της, τὸ πατρικό, 

αὐτὸ εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ ξηλώματος 

τῆς Χριστιανικῆς οἰκογένειας καὶ 

ἡ ἀρχὴ τῆς ἀποστασίας. 

Φεύγει ἡ ἀρχὴ ποὺ ἔθεσε ὁ Θεὸς 

στὴν οἰκογένεια καὶ 

ἀρχίζει τὸ μπέρδεμα. 

Τὸ ἕνα παιδὶ παίρνει τὸ ὅνομα τῆς μάνας, 

τὸ ἄλλο τοῦ πατέρα καὶ δὲν συμμαζεύεται... 

 

Ὅσιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης

Ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα - Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

 

Ἡ γυναίκα εἶναι ἡ ἀρχόντισσα τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ μεγάλη ὑπηρέτρια. Ὁ ἄνδρας εἶναι ὁ κυβερνήτης τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ χαμάλης. 

Γιὰ νὰ ζήσουν τὰ ἀνδρόγυνα ἁρμονικά (καὶ νὰ ἔχουν ὁμόνοια), χρειάζεται νὰ βάλουν ἐξαρχῆς ὡς θεμέλιο τῆς ζωῆς τους τὴν ἀγάπη, τὴν ἀκριβὴ ἀγάπη, ποὺ βρίσκεται μέσα στὴν πνευματικὴ ἀρχοντιά, στὴν θυσία, καὶ ὅχι τὴν ψεύτικη, τὴν κοσμική, τὴν σαρκική.

Ἂν ὑπάρχει ἀγάπη, θυσία, πάντα ἔρχεται ὁ ἕνας στὴν θέση τοῦ ἄλλου, τὸν καταλαβαίνει, τὸν πονάει. 

Καὶ ὅταν παίρνει κανεὶς τὸν πλησίον του στὴν πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος τὸν γεμίζει καὶ πάλι μὲ τὴν ἀνέκφραστη ἀγαλλίαση Του. 

 

Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

 

Πηγή:   isychastis7.webnode.gr

Τὸ σπίτι οὐρανός

 

 

 

 

Ἡ Οἱκογένεια ποὺ κάνει 

 

τὸ σπίτι της οὐρανό, 

 

νά εἶναι βέβαιη ὅτι θὰ κάνει 

 

τὸν οὐρανό σπίτι της. 

 

 

Δροσοσταλίδες, Τόμος β΄, σελ. 114.

«Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ» - Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

 

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 
(ὑπ’ ἀριθ. 192/2020)

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι  τόν σπόρον αὐτοῦ» (Λουκ. η’ 5)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί,
Ἀγαπητοί μου Γονεῖς καί Κηδεμόνες τῶν παιδιῶν
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε˙

     Μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ἐγκύκλιος 3026/7-9-2020) τήν Κυριακήν τοῦ σπορέως καί τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου (11-10-2020) ἀρχίζει ἡ νέα Κατηχητική περίοδος (2020-2021).

    Ἡ Κατήχησις τῶν παιδιῶν καί τῆς νεότητος γενικώτερα εἶναι ἔργο πρωταρχικό καί ἀπαραίτητο διά κάθε Ἐνορία καί Ἱερά Μητρόπολι. «Τά νήπια ἔκθρεψον, τήν νεότητα παιδαγώγησον» εὔχεται ὁ Μέγας Βασίλειος εἰς τήν Θεία Λειτουργία του.

     Τό Ἱερό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τοῦ σπορέως ὁμιλεῖ διά τόν καλόν Γεωργόν, πού κατά τήν παραβολή εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός (καί μετά ἀπό αὐτόν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Ποιμένες καί Διδάσκαλοι τῆς Οἰκουμένης καί οἱ πνευματικοί σκαπανεῖς τοῦ Ἱεροῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας), ὁ ὁποῖος ἐξῆλθε διά νά σπείρῃ τό χωράφι του. Λόγῳ τῆς διαφορᾶς τῆς ποιότητος τοῦ ἐδάφους (ἄλλο χιλιοπατημένο , ἄλλο πετρῶδες, ἄλλο ἀκανθῶδες καί ἄλλο ἁπαλό καί εὔφορο) μόνο εἰς τήν τελευταία περίπτωσι ἐκαρποφόρησε ὁ σπόρος καί ἀπέδωσε καρπό ἑκατονταπλάσιο. Τά διαφορετικά ἐδάφη, μέ τήν ἀλληγορική ἑρμηνεία τῆς παραβολῆς, εἶναι οἱ 4 κατηγορίες τῶν ἀνθρωπίνων καρδιῶν. Ὁ σπόρος τόν ὁποῖο ἐχρησιμοποίησε ὁ Θεῖος Γεωργός εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γονιμοποιεῖ μόνον τήν καλή καί ἀγαθή καρδία καί ὄχι τίς ἄλλες, ἡ καρποφορία δέ εἰς τήν τελευταία αὐτή περίπτωσι (τῆς καλῆς καί ἀγαθῆς καρδίας) ἐπιτυγχάνεται καί πραγματώνεται «ἐν ὑπομονῇ».

     Διά τήν πνευματική σπορά στίς καρδιές τῶν παιδιῶν συμβουλεύει τά ἀκόλουθα εἰς τούς γονεῖς ὁ σύγχρονος συμπαθέστατος εἰς ὅλους μας Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης:
     «Ὅλα ἀπ’ τήν προσευχή, τή σιωπή καί τήν ἀγάπη γίνονται. Καταλάβατε τά ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς; Ἀγάπη ἐν προσευχῇ, ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Αὐτή ὠφελεῖ πραγματικά. Ὅσο θ’ ἀγαπᾶτε τά παιδιά μέ τήν ἀνθρώπινη ἀγάπη – πού εἶναι συχνά παθολογική – τόσο θά μπερδεύονται, τόσο ἡ συμπεριφορά τους θά εἶναι ἀρνητική. Ὅταν, ὅμως, ἡ ἀγάπη σας θά εἶναι μεταξύ σας καί πρός τά παιδιά χριστιανική καί ἁγία, τότε δέν θά ἔχετε κανένα πρόβλημα. Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων σώζει τά παιδιά. Γιά νά γίνει αὐτό, πρέπει νά ἐπιδράσει ἡ θεία Χάρις στίς ψυχές τῶν γονέων. Κανείς δέν ἁγιάζεται μόνος του. Ἡ ἴδια ἡ θεία Χάρις μετά θά φωτίσει, θά θερμάνει καί θά ζωογονήσει τίς ψυχές τῶν παιδιῶν.

     Πολλές φορές μοῦ τηλεφωνοῦν κι' ἀπό τό ἐξωτερικό καί μέ ρωτοῦν γιά τά παιδιά τους καί γι’ ἄλλα θέματα. Μέ πῆρε, λοιπόν, σήμερα ἀπ’ τό Μιλάνο μιά μητέρα καί μέ ρώτησε πῶς νά φέρεται στά παιδιά της. Τῆς εἶπα τά ἑξῆς:

     «Νά προσεύχεσαι καί, ὅταν πρέπει, νά μιλάεις στά παιδιά μέ ἀγάπη. Πιό πολύ νά κάνεις προσευχή καί λίγα λόγια νά τούς λέεις. Πολλή προσευχή καί λίγα λόγια σέ ὅλους. Νά μή γινόμαστε ἐνοχλητικοί, ἀλλά νά προσευχόμαστε μυστικά καί μετά νά μιλᾶμε κι ὁ Θεός θά μᾶς βεβαιώνει μέσα μας ἄν ἡ ὁμιλία μας εἶναι δεκτή στούς ἄλλους. Ἄν δέν εἶναι πάλι, δέν θά μιλᾶμε. Θά προσευχόμαστε μυστικά μόνο. Διότι καί μέ τό νά μιλᾶμε, γινόμαστε ἐνοχλητικοί καί κάνομε τούς ἄλλους ν’ ἀντιδροῦν καί καμιά φορά ν’ ἀγανακτοῦν. Γι’ αὐτό πιό καλά εἶναι νά τά λέει κανείς μυστικά στήν καρδιά τῶν ἄλλων παρά στ’ αὐτί τους, μέσῳ τῆς μυστικῆς προσευχῆς.»Ἄκου νά σοῦ πῶ: νά προσεύχεσαι καί μετά νά μιλάεις. Ἔτσι νά κάνεις στά παιδιά σου. Ἅμα διαρκῶς τούς δίδεις συμβουλές, θά γίνεις βαρετή κι ὅταν μεγαλώσουν, θά αἰσθάνονται ἕνα εἶδος καταπιέσεως. Νά προτιμᾶς, λοιπόν, τήν προσευχή. Νά τούς μιλάεις μέ τήν προσευχή. Νά τά λέεις στόν Θεό κι ὁ Θεός θά τά λέει μέσα τους. Δηλαδή, δέν πρέπει νά συμβουλεύεις τά παιδιά σου ἔτσι, μέ φωνή πού νά τήν ἀκοῦνε τ’ αὐτιά τους. Μπορεῖς νά τό κάνεις κι αὐτό, ἀλλά προπάντων πρέπει νά μιλάεις γιά τά παιδιά σου στόν Θεό. Νά λέεις: ‘’Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισε τά παιδάκια μου. Ἐγώ σ’ Ἐσένανε τά ἀναθέτω. Ἐσύ μοῦ τά ἔδωσες, μά κι ἐγώ εἶμαι ἀδύναμη, δέν μπορῶ νά τά κατατοπίσω· γι’ αὐτό, Σέ παρακαλῶ, φώτισέ τα’’. Κι ὁ Θεός θά τούς μιλάει καί θά λένε: ‘’Ὤχ, δέν ἔπρεπε νά στενοχωρήσω τή μαμά μ’ αὐτό πού ἔκανα!’’. Κι αὐτό θά βγαίνει ἀπό μέσα τους μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ».

  Αὐτό εἶναι τό τέλειο. Νά μιλάει ἡ μητέρα στόν Θεό κι ὁ Θεός νά μιλάει στό παιδί. Ἄν δέν γίνει ἔτσι, πές, πές, ὅλο «ἀπ’ τ’ αὐτί», στό τέλος γίνεται ἕνα εἶδος καταπιέσεως. Κι ὅταν τό παιδί μεγαλώσει, ἀρχίζει πλέον νά ἀντιδράει, δηλαδή νά ἐκδικεῖται, τρόπον τινα, τόν πατέρα του, τήν μητέρα του, πού τό καταπίεσαν. Ἐνῶ ἕνα εἶναι τό τέλειο· νά μιλάει ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί ἡ ἁγιοσύνη τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας. Ἡ ἀκτινοβολία τῆς ἁγιοσύνης καί ὄχι τῆς ἀνθρώπινης προσπάθειας κάνει τά παιδιά καλά».

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

     Ὁ διάλογος μέ τά παιδιά μας καί ὁ διάλογος μεταξύ τῶν γονέων, ὅταν γίνεται μέ ἀγάπη καί τόν θεῖο φωτισμό, φέρει ἀγαθά ἀποτελέσματα. Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης μᾶς εἶπε ὅτι ἡ προσπάθεια ἐπικοινωνίας μέ τά παιδιά πρέπει νά γίνεται μέ ἀγάπη καί ὑπομονή, καί νά προηγῆται πάντοτε ἡ προσευχή, ἡ συνομιλία μας μέ τόν Κύριο καί Θεό μας.

     Τά Κατηχητικά μας Σχολεῖα λειτουργοῦν γιά τήν νεολαία μας καί ὡς στόχο τους ἔχουν τήν κατά Θεόν μόρφωσι καί εὐσέβεια τῶν παιδιῶν. Οἱ Κατηχηταί μας, Ἱερεῖς καί εὐσεβεῖς λαϊκοί, ἀγωνίζονται νά εὕρουν ἀνοικτό δίαυλο ἐπικοινωνίας μέ τά παιδιά. Αὐτό μέ τήν Χάρι τοῦ Κυρίου μας θά ξεκλειδώσῃ τίς παιδικές καί νεανικές καρδιές διά νά ἐπιτευχθῇ ἡ κατά Χριστόν πνευματική τους ἀγωγή καί καλλιέργεια.

     Καί οἱ ἄλλες δραστηριότητες (ἐκμάθησις βυζαντινῆς μουσικῆς, παιδική χορῳδία, χορευτικά) θά γίνονται, βάσει τοῦ προγράμματος τό ὁποῖον θά ἀνακοινωθῇ μέσῳ τῶν Ἱερέων μας διά τήν ὠφέλεια καί τήν καλή ἐπίδοσι τῶν παιδιῶν.

     Οἱ Συνάξεις τῶν Γονέων καί Κηδεμόνων, ἅπαξ τοῦ μηνός, θά γίνωνται ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν α) Ζωοδόχου Πηγῆς Ποταμοῦ, ἡμέρα Σάββατο, ὥρα 7 μ.μ., μετά τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, πού θά γίνεται προηγουμένως ὥρα 6.30 μ.μ. καί β) Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ Κεραμωτοῦ, ἡμέρα Κυριακή, ὥρα 7 μ.μ. μετά τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, πού θά γίνεται προηγουμένως ὥρα 6.30 μ.μ. Τό ἑπόμενο Σαββατοκύριακο 17 καί 18 Ὀκτωβρίου θά ἀρχίσουν τήν λειτουργία τους οἱ ἐν λόγῳ Συνάξεις.
     Εὐχόμενος ἀπό καρδίας καλήν ὑγιείαν, πρόοδον καί εὐλογίαν εἰς τήν μαθητιῶσαν νεολαίαν μας καί εὐλογημένην καί καλλίκαρπον τήν νέαν Κατηχητικήν περίοδον, διατελῶ,

Μετ’ εὐχῶν καί ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης

                         †Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

Ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν εἶναι καὶ χαρὰ καὶ θυσία - π. Μωυσὴς Ἁγιορείτης

 

 

Ὁ μακαριστὸς Γέρων Μωυσὴς Ἁγιορείτης μιλάει γιὰ τὴ μεγάλη σημασία τῆς σωστῆς ἀνατροφῆς καὶ διαπαιδαγώγησης τῶν παιδιῶν μας, σύμφωνα μὲ τὴν σοφὴ διδασκαλία τῆς Ἑκκλησίας μας, ποὺ προτρέπει σὲ μιὰ ζωὴ χαρᾶς, ἐλευθερίας ἀλλὰ καὶ θυσίας ὑπὲρ τῶν ἄλλων.

 

https://www.pemptousia.gr/2020/10/i-diapedagogisi-ton-pedion-ine-ke-chara-ke-thisia/

 

 

 

 

 

 

Ἀπό τήν ἀρχή τῆς γνωριμίας σας - π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης

 

Ὁ μακαριστός π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης (1902 – † 29 Ἰανουαρίου 1975) ὑπῆρξε μία ἁγιασμένη μορφή, πού μέ τίς προσευχές καί τίς συμβουλές του βοήθησε πολλές Οἰκογένειες, ἀφοῦ ἔζησε ὡς ἔγγαμος Ἱερέας μέσα στόν κόσμο (μάλιστα, ὁ ἴδιος ἦταν Ὑπερπολύτεκνος μέ 9 παιδιά).

Ὁ ἀείμνηστος Γέροντας συμβούλευε κάθε νέο ζευγάρι:

«Μάθετε ἀπό τήν ἀρχή τῆς γνωριμίας σας καί μάλιστα τοῦ Γάμου, ἀπό τήν πρώτη νύκτα τοῦ Γάμου σας, νά κάνετε μαζί τήν πρώτη προσευχή, τό πρῶτο Ἀπόδειπνο. Καί ἀφοῦ τελειώσει τό Ἀπόδειπνο– ὅπως γίνεται στά μοναστήρια – νά κάνετε μία μετάνοια ὁ ἕνας στόν ἄλλον καί νά ζητήσετε συγγνώμη».

Τόν ρώτησε κάποιος: «Κι ἄν δέν ἔχουμε καμία διαφωνία, γέροντα, γιατί νά τό κάνουμε αὐτό;». Κι αὐτός τοῦ ἀπάντησε:

«Νά τό κάνετε ὑποχρεωτικά, γιατί ἔτσι θά μάθετε νά ζητᾶτε ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο συγγνώμη. 

Διότι, ὅταν θά ἔρθει τό πρόβλημα, κι ὅταν πλέον θά ἔρθει ὁ ἴδιος ὁ διάβολος γιά νά γεμίσει τόν νοῦ μέ τίς δικές του ἀναρίθμητες πληροφορίες, τίς ἀλλοτριωμένες πληροφορίες, τότε βλέποντας τούς δυό συζύγους νά κάνουν μετάνοια καί νά ὑπακούουν ὁ ἕνας στόν ἄλλον, ἐπειδή δέν μπορεῖ νά σταθεῖ σέ μία τέτοια ταπεινοφροσύνη, ἀσφαλῶς θά φύγει, γιατί σιχαίνεται τούς ἀνθρώπους αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἔχουν ταπεινοφροσύνη καί ἔχουν αὐτό τό φρόνημα τῶν μετανοιῶν. 

Πραγματικά, μία τέτοια κατάσταση, ὅταν ἀπό τήν ἀρχή λειτουργήσει, μπορεῖ νά διαφυλάξει τό νοῦ, τόν ἡγεμόνα νοῦ καί τῶν δυό ἀνθρώπων ἀπό τήν παραπληροφόρηση, ὥστε νά μήν κατέβουν οἱ πληροφορίες στή συνέχεια στήν καρδιά καί πλέον τραυματίσουν τήν ἀγάπη».

 

Πηγή: agiosgeorgiosavras.blogspot.com

Ὁ Γάμος εἶναι - Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης

 

 

 

 

 

 

Ὁ Γάμος εἶναι σὰν τὴ βαρκούλα ...

 

Γιὰ νὰ φτάσετε στὸ λιμάνι, 

 

πρέπει νὰ τραβᾶτε καὶ οἱ δύο κουπί!

 

 

Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης 

Ἡ γυναίκα εἶναι πηγὴ εὐθυμίας καὶ λιμάνι, ἀρκεῖ νὰ τὴν βοηθεῖ καὶ ὁ σύζυγος - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

 

Εἶναι λιμάνι ἡ γυναίκα καὶ 

πηγὴ πολὺ μεγάλης εὐθυμίας. 

Ἂν λοιπὸν ἀπαλλάξεις τὸ λιμάνι 

ἀπὸ τοὺς ἀνέμους καὶ τὰ κύματα, 

θὰ ἀπολαύσεις μεγάλη ἄνεση, 

ὅταν θὰ ἐπιστρέψεις ἀπὸ τὴν ἀγορά. 

 

Ἂν ἀντίθετα, γεμίσεις τὸ λιμάνι 

μὲ θορύβους καὶ ταραχές, 

ἑτοιμάζεις γιὰ τὸν ἑαυτό σου 

φοβερότερο ναυάγιο. 

 

 Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ἀνατροφὴ τῶν τέκνων - Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος

. . . 

Θέμα: Ἀνατροφὴ τῶν τέκνων.
Εἰς τὴν Εὐαγγελικὴν περικοπὴν τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονιζομένου υἱοῦ δίδεται ἡ ἀφορμὴ νὰ ἐξετάσωμεν τὰς ἐλλείψεις καὶ τὸν τρόπον τῆς ἀνατροφῆς τῶν τέκνων βάσει τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ζωῆς μας. Ἂς ἴδωμεν.
Α. Ἐξωχριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν παδίων:
Προκειμένου νὰ ἴδωμεν τὰς ἐλλείψεις τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδίων, πρέπει νὰ ἐξετάσωμεν τὸ παιδὶ καὶ τοὺς διδασκάλους του. Ἐπειδὴ δὲ διδάσκαλοι τοῦ παιδίου πλὴν τῆς κοινωνίας εἶναι ἡ οἰκογένεια, καὶ τὸ σχολεῖον, θὰ ἴδωμεν τὴν φύσιν τοῦ παιδίου, τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς διδασκάλους αὐτοῦ.
Πρῶτον. Ἡ φύσις τοῦ παιδίου: Ἐκ τῆς ἀνωτέρω εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἴδομεν, ὅτι ὁ υἱός «κακῶς σεληνιάζεται. Πολλάκις πίπτει εἰς τὸ πῦρ, πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ καὶ ξηραὶνεται». Ἡ δὲ ζωὴ μᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ παῖς πὰρ’ ὅλην τὴν ἀπλότητα καὶ εἰλικρίνειαν ποὺ ἔχει εἰς μικράν ἡλικίαν, ὅσον προχωρεῖ εἰς τὴν ἡλικίαν, ὁ ἐγωϊσμός, τὸ πεῖσμα, ἡ ζήλεια καὶ τὰ λοιπὰ πάθη εἶναι ψεγάδια τῆς παιδικῆς ἡλικίας ἀναντίρρητα. Ἡ εἰκών τοῦ δαιμονιζομένου υἱοῦ τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς δὲν ὑπολείπεται πολλάκις τοῦ παιδικοῦ δαιμονίου ὑγιοῦς υἱοῦ. Καὶ τὸ παιδί, ὅταν εὑρίσκεται ὑπὸ τὸ κράτος, πάθους τινός, τινάζεται, ξηραίνεται, κακῶς δαιμονίζεται. Ἡ κακία πηγάζουσα ἐκ τῶν πρωτοπλάστων Ἀδάμ—Εὔας εἶναι κληρονομικὴ ἐπομένως παρουσιάζεται καὶ εἰς τά παιδιὰ καὶ εἶναι βαθεῖα.
Δεύτερον. Οἱ γονεῖς: Ἐκ τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς μανθάνομεν, ὅτι ὁ πατὴρ ἦτο ὀλιγόπιστος καὶ ὁ Κύριος ὠνόμασε μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους καὶ τὸν πατέρα τοῦτον «γενεὰν ἄπιστον» καὶ ἐξ αἰτίας τῆς ἀπιστίας ταύτης δὲν ἐθεραπεύθη ὁ υἱός, πρὶν παρουσιασθῇ ὁ Χριστός. Πράγματι! Αἱ ἀτέλειαι τῶν γονέων ἐπιδροῦν πολὺ εἰς τὴν μὴ ὀρθήν διαπαιδαγώγησιν τῶν τέκνων των ἰδίως δὲ ἡ ἀπιστία των. Καὶ συγκεκριμένως: Ἡ ἀπρόσεκτος συμπεριφορὰ τῶν συζύγων εἰς ζητήματα αἰδημοσύνης, αἱ ἀδυναμίαι τῶν γονέων ἐνώπιον τῶν τέκνων, ἡ προσκόλλησις τῶν γονέων εἰς τὸ χρῆμα, ὥστε ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ νὰ συντρίβῃ ψυχικῶς τοὺς γονεῖς, ἐπιδροῦν ὀλεθρίως εἰς τὰ τέκνα. Ὄχι αἱ συμβουλαὶ τῶν γονέων, ἀλλά τά ἄπρεπα λόγια τῆς στιγμῆς ἐπιδροῦν εἰς τὰ παιδιά, τὰ ὁποῖα εἶναι εὔφλεκτος ὕλη εἰς τὰ λόγια ταῦτα τῆς στιγμῆς τῶν γονέων, διότι οἱ μικροὶ εἶναι κατάσκοποι τῶν μεγάλων!
Τρίτον. Τὸ σχολεῖον: Ὁ δαιμονιζόμενος υἱός δὲν ἐθεραπεύθη ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων, διότι ὅπως ἐβεβαίωσεν ὁ Κύριος δὲν εἶχον οὗτοι τὴν ἀνάλογον πίστιν οὐδὲ τὴν προσευχήν. Ἐάν οἱ Ἀπόστολοι δὲν ἠδυνήθησαν νὰ θεραπεύσωσι τὸν υἱόν, διότι ἐστεροῦντο ἀναλόγου πίστεως, πολὺ περισσότερον δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ διώξῃ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τὰ παιδιὰ τὸ σχολεῖον, τὸ ὁποῖον ἔχει διδασκάλους ἀπίστους. Δυνατὸν οἱ μορφωμένοι διδάσκαλοι ἀλλά ἄπιστοι νὰ δώσωσιν εἰς τὰ παιδιὰ γνώσεις πολλάς. Δὲν δύνανται ὅμως νὰ διώξωσιν ἀπὸ τὰ παιδιὰ οὐδὲ ἕν δαιμόνιον. Διά τὴν ζήλειαν, τὸ ψεῦδος, τὴν ἀπάτην, τὸ πεῖσμα, τὸν θυμὸν καὶ λοιπὰ πάθη, τά ὁποῖα ἐμφωλεύουν εἰς τὴν καρδίαν τῶν παιδιῶν, δὲν καταβάλλεται φροντὶς νὰ ἐκριζωθῶσι, διότι ἡ προσοχὴ τοῦ σχολείου στρέφεται κυρίως εἰς τὰς γνώσεις ὑπό τάς δύο ὄψεις τὴν μνήμην καὶ τὴν κρίσιν. Αὐτὰ ἀναπτύσσονται καὶ βαθμολογοῦνται. Ἡ διαγωγὴ βαθμολογεῖται μόνον χωρὶς νὰ διαπαιδαγωγῆται, ὅπως παιδαγωγεῖται ἡ μνήμη καὶ ἡ κρίσις. Πῶς τὸ σχολεῖον θὰ βγάλη τὸ δαιμόνιον ἀπὸ τὸ παιδί, τὸ ὁποῖον παιδὶ ἔχει τόσην κάκιαν, τό δὲ σχολεῖον ἄνευ Χριστοῦ ἔχει τόσην ἀδυναμίαν;
Ὁ πατὴρ τοῦ δαιμονιζομένου υἱοῦ αἰσθανθεὶς τὴν ἀδυναμίαν τοῦ παιδιοῦ, τῶν Ἀποστόλων καὶ τὴν ἰδικήν του κατέφυγεν εἰς τὸν Χριστὸν. Καὶ ἡμεῖς ἔχοντες, ὑπ’ ὄψιν τὴν παιδικὴν φλόγα τῶν παθῶν, τὴν οἰκογενειακὴν καὶ σχολικὴν ἐλλιπῆ διαπαιδαγώγησιν, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ καταφύγωμεν εἰς τὸν Χριστόν, διότι μόνον Αὐτός θὰ βγάλη τὰ δαιμόνια ἀπὸ τὰ παιδιά.


Β. Ἡ Χριστιανικὴ ἀνατροφὴ  τ ῶ ν  π α ι δ ί ω ν.
Τὰ παιδιὰ θὰ εὕρουν τὴν χαρὰν των εἰς τὸν Χριστὸν, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα μεγάλο παιδί. Τὰ παιδιὰ κοντὰ εἰς τὸν Χριστὸν θὰ εὕρουν τὸ ἄναμμά των καὶ συμπλήρωμά των. Θὰ ἀνάψῃ ὅ,τι καλὸν ἔχουν καὶ θὰ ἀποκτήσουν ὅ,τι τοὺς λείπει. Καὶ συγκεκριμένως: Ἡ ἁπλότης τοῦ μικροῦ παιδιοῦ κοντὰ εἰς τὸν Χριστὸν θὰ συμπληρωθῇ ὑπό τῆς καθαρότητας. Τὸ παιδὶ κοντὰ εἰς τὸν Χριστὸν δὲν θὰ ἔχη μόνον τήν φυσικήν του χαράν, ἀλλά καὶ καρδίαν καθαράν. Ἡ φυσικὴ εἰλικρίνεια, ἡ ὁποία ὑπάρχει εἰς τὰ μικρὰ παιδιά, ὅταν αὐτὰ εὑρεθοῦν κοντὰ εἰς τὸν Χριστόν, θὰ εὕρῃ σπουδαῖον τρόπον ἐκδιώξεως τῶν δαιμονίων διά τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως. Ποῖος ἱερεὺς ἐξωμολόγησε μικρὰ παιδιὰ καὶ δὲν εἶδε τὴν παιδικὴν εἰλικρίνειαν πεντακάθαρη; Τὰ παιδιὰ εἶναι ἀπρόσεκτα καὶ αἱ πτώσεις των πολλαί. Ἡ εἰλικρίνειά των ὅμως ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ εἶναι τόσον φυσική, ὥστε προσφέρει ὅλο σιτάρι, κόκκους καθαρούς ἐνοχῆς ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὰς ἐξομολογήσεις τῶν μεγάλων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξομολογούμενοι προσφὲρουσι ὀλίγους κόκκους ἐνοχῆς, τὰ περισσότερα δὲ λόγια των εἶναι ἄχυρα ἀπὸ βάσανα καὶ ἱστορίες ἤ ἁμαρτίες ἄλλων. Ἑπομένως ἡ ἁπλότης, χαρὰ καὶ εἰλικρίνεια, τὰ στολίδια τῆς παιδικῆς ἡλικίας θὰ ἐνισχυθῶσι καὶ θὰ συμπληρωθῶσι ὑπό τῆς καθαρότητος καὶ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ πατὴρ τοῦ δαιμονιζομένου υἱοῦ ὡδήγησε τὸ παιδίον του εἰς τὸν Χριστόν. Τὸ αὐτὸ πρέπει νὰ κάμωσι καί οἱ γονεῖς εἰς τά παιδιά τῶν. Πρέπει νὰ ὁδηγοῦν αὐτὰ εἰς τὸν Χριστόν. Πρέπει δηλαδὴ οἱ γονεῖς νὰ προπορεύωνται εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ὥστε νὰ ἐκκλησιάζωνται. Πρέπει οἱ γονεῖς ὄχι μόνον νὰ στέλλουν τὰ παιδιὰ των εἰς τὴν ἐξομολόγησιν, ἀλλά νὰ ἐξομολογοῦνται καὶ αὐτοί, ὅπως ἐξωμολογήθῃ καὶ ὁ πατὴρ τοῦ δαιμονιζομένου υἱοῦ τὴν ὀλιγοπιστίαν του εἰς τὸν Χριστόν. Πρέπει οἱ γονεῖς μαζὶ μὲ τὰ παιδιὰ των νὰ προσέρχωνται εἰς τὰ Ἄχραντα Μυστήρια. Πόσον ὡραῖον νὰ βλέπῃ τὶς γονεῖς νὰ συμπροσεὺχωνται μὲ τὰ παιδιὰ των! Πόσον συγκινητικὸν γονεῖς νὰ συμψάλλουν μὲ τὰ παιδιὰ των. Τότε θὰ φύγουν τὰ δαιμόνια ἀπὸ τὰ μικρὰ παιδιά. Ἐὰν οἱ γονεῖς στέλλουν μόνον τὰ παιδιὰ των εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἐξομολόγησιν, θείαν κοινωνίαν, αὐτοὶ δὲ ἀδιαφοροῦσιν, οὐδόλως οἰκοδομοῦσιν αὐτά.
Τί νὰ εἴπῃ τις διὰ τοὺς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐμποδίζουσιν ἤ εἰρωνεύονται τὰ παιδιὰ των, ὅταν αὐτὰ θρησκεύωσι; Αὐτοὶ πρῶτοι θὰ πληρώσωσι τὰ ἐπίχειρα τῆς κακίας των, διότι τὰ δαιμόνια τῶν παιδιῶν αὐτῶν θὰ στραφοῦν κατὰ τῶν γονέων των καί θὰ ποτίσουν αὐτοὺς μὲ δηλητήριον. Ἰδοὺ ἡ φύσις τοῦ παιδίου μακρὰν καὶ πλησίον τοῦ Χριστοῦ. Ἰδοὺ αἱ ἀτελεῖς διαπαιδαγωγήσεις σχολικαὶ καὶ οἰκογενειακαὶ καὶ αἱ συμπληρώσεις αὐτῶν.
Ποίαν σημασίαν ἔχει ἡ θρησκευτικὴ διαπαιδαγώγησις τῶν παιδιῶν φαίνεται ἐκ τοῦ ἑξῆς: Ὁ βαθύπλουτος Κροῖσος ἠρώτησε τὸν σοφὸν Σόλωνα, ποῖος εἶναι ὁ εὐτυχέστερος τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Σόλων ἀπαντᾷ: Ὁ Βίτων καὶ ὁ Κλέοβις, διότι θησκευτικῶς παιδαγωγηθέντες ὑπό τῆς μητρὸς των ἐφάνησαν εὐγνώμονες εἰς αὐτὴν κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπον. Ἡ μήτηρ τῶν δύο αὐτῶν υἱῶν μετέβαινε τακτικὰ εἰς τὸν ναόν. Ἡμέραν τινά, ἐπειδὴ ἔλειψαν οἱ ἵπποι τοῦ ὀχήματος, ἐζεύχθησαν οἱ δύο οὗτοι υἱοὶ καὶ ἔφερον ἐγκαίρως τὴν μητέρα των εἰς τὸν ναόν. Ἐκεῖ κοιμηθέντες οἱ δύο υἱοί κατόπιν προσευχῆς τῆς μητρὸς των, ὅπως ἐπιτύχωσιν οὗτοι τὸ μέγιστον ἀγαθόν, ἀπέθανον ἐν τῷ ναῷ! Ἐὰν τοιαύτην ἰδέαν εἶχον οἱ πρὸ Χριστοῦ διὰ τὴν θρησκευτικὴν ἀνατροφήν, ποίαν σημασίαν πρέπει νὰ δίδωμεν ἡμεῖς διὰ τὰ παιδιὰ εἰς τὴν Χριστιανικὴν ἀνατροφήν; Ἂς ὁδηγήσωμεν λοιπόν τὰ παιδιὰ εἰς τὸν Χριστόν!

. . .

Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰωὴλ  Γιαννακόπουλος

Πηγή: agiazoni.gr