Σ’ αὐτούς πού ἐπιδίδονται στήν προσευχή καί μάλιστα στήν μονολόγιστη: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», προσφέρεται μία βαθύτατη ἐσωτερική ἡρεμία καί κάθαρση.
Ἡ ψυχή εἶναι πράγμα πολυδύναμο. Ὅταν προκληθεῖ κάποια πτώση μολύνεται ὁλόκληρη ἀπό τό κακό, ἀλλά εἶναι δυνατό μέ τήν ἐπιμέλεια νά καθαρισθεῖ. Ἡ ἔντονη προσευχή φωτίζει καί πάλι τόν ἄνθρωπο καί τού προσφέρει τό φῶς τῆς γνώσεως.
Ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τό ἔργο αὐτό εἶναι τό νά θεωρήσει ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του ἁμαρτωλό καί ἀκάθαρτο, γιατί διαφορετικά πλανᾶται καί μέ τήν ἔπαρση ἀνοίγει τήν πόρτα σ’ Ἐκεῖνον πού προσπαθεῖ πάντοτε νά μᾶς πλανήσει. Ἂν ὁ πιστός γνωρίζει τήν καρδιακή του ἀκαθαρσία δέ θά κυριευθεῖ ποτέ ἀπ’ τήν ἔπαρση. Ἡ ἀκαθαρσία του ἀντίθετα τόν βοηθεῖ νά προκόβει στήν ταπείνωση, πού εἶναι ἡ βάση τῆς ψυχικῆς μας θεραπείας.
Μέ τόν ἀγώνα αὐτό φτάνει ὁ ἄνθρωπος σιγά σιγά στή μόνιμη καθαρότητα τῆς καρδιᾶς καί τοῦ νοῦ. Αὐτό δέ θά μποροῦσε ποτέ νά δοθεῖ σέ κανέναν, ἄν δέν προσπαθοῦσε νά ἀσκηθεῖ μέ τήν ἐπίμονη τριβή στήν πρακτική τῆς προσευχῆς.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς
Πηγή: neoiagp.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου