Ὅταν οἱ Ἕλληνες διώκονταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη, τὸ χωριὸ Κωστὶ εἶχε πυρποληθεῖ καὶ ὁ ναὸς τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης εἶχε παραδοθεῖ στὶς φλόγες.
Οἱ κάτοικοι ἥθελαν, πάρα πολὺ, νὰ πάρουν ἀπὸ τὴ φλεγόμενη ἐκκλησία τὴν ἐφέστια εἰκόνα τῶν ἁγίων, νὰ τὴν ἔχουν γιὰ στήριγμα καὶ βοήθεια στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ τοὺς περίμεναν, ἀλλὰ ἡ μεγάλη φωτιὰ ποὺ κατέστρεφε τὸ ναὸ τοὺς ἀπέτρεπε.
Ὅμως, κάποιος τόλμησε νὰ διακινδυνεύσει τὴ ζωή του καὶ νὰ εἰσέλθει στὸ ναό. Τότε, μέσα στὶς φλόγες ποὺ κατέστρεφαν τὰ ἱερὰ κειμήλια, εἶδε τοὺς δύο ἁγίους νὰ τὸν σκεπάζουν μὲ τοὺς μανδύες τους, νὰ τὸν καθοδηγοῦν μέσα ἀπὸ τοὺς πυκνοὺς καπνοὺς στὸ σημεῖο ποὺ βρισκόταν ἡ παλαίφατη εἰκόνα τους καὶ νὰ τὸν ὁδηγοῦν καὶ πάλι ἔξω.
Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς πέρασε μέσα ἀπὸ τὴ φωτιὰ μὲ ἀσφάλεια καὶ ἔβγαλε ἔξω τὴν εἰκόνα, τὴν ὁποία οἱ φλόγες δὲν εἴχαν ἀγγίξει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου