Ὅλους τοὺς πιστοὺς ὀφείλομε
νὰ τοὺς βλέπομε σὰν ἕναν,
καὶ νὰ σκεφτόμαστε ὅτι
στὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ὁ Χριστός.
Καὶ νὰ ἔχομε γιὰ τὸν καθένα τέτοια ἀγάπη,
ὥστε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ θυσιάσομε γιὰ χάρη του
καὶ τὴ ζωή μας. Γιατὶ ὀφείλομε νὰ μὴ λέμε
οὔτε νὰ θεωροῦμε κανένα ἄνθρωπο κακό,
ἀλλὰ ὅλους νά τοὺς βλέπομε ὡς καλούς, ὅπως εἴπαμε.
Κι ἂν δεῖς ἕνα ἀδελφὸ νὰ ἐνοχλεῖται
ἀπὸ πάθη, νὰ μὴν τὸν μισήσεις αὐτόν·
μίσησε τὰ πάθη ποὺ τὸν πολεμοῦν.
Καὶ ἂν τὸν δεῖς νὰ τυραννεῖται ἀπὸ
ἐπιθυμίες καὶ συνήθειες προηγουμένων ἁμαρτιῶν,
περισσότερο σπλαχνίσου τον, μὴν τυχὸν
δοκιμάσεις καὶ σὺ πειρασμό,
ἀφοῦ εἶσαι ἀπὸ ὑλικὸ ποὺ εὔκολα γυρίζει
ἀπὸ τὸ καλὸ στὸ κακό.
Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Δ', σελ. 24