«Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καί ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι» (Ψαλμ. 31,32)· δηλαδή εἶναι εὐτυχής ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες του. Τί εὐχαριστία νά ἀποδώση κανείς στόν Θεό! Σκέψου· ἐγώ νά ἔχω ζήσει χίλια χρόνια, νά ἔχω κάνει ὅλα τά ἐγκλήματα τοῦ μεγαλύτερου ἐγκληματία καί τελικά νά μέ φωτίση τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νά ἐπιστρέψω, γιά μιά στιγμή νά τά καταθέσω ὅλα καί μέσα σέ δύο λεπτά, σέ λίγη ὥρα νά βρεθῶ δίκαιος, νά βρεθῶ λουσμένος, νά βρεθῶ στούς οὐρανούς! Μά ἐκεῖνα τά χίλια χρόνια τί γίνονται; Πᾶνε ἐκεῖνα· μήν τά λογαριάζεις, δέν ὑπάρχουν τώρα, ἔχουν σβήσει, δέν ζητοῦνται αὐτά πλέον, βγῆκαν ἀπό τά κατάστιχα τῶν δαιμόνων ἀμέσως, πάραυτα! Εἶναι διαταγή τοῦ Θεοῦ! Μέ τό κάθε ἁμάρτημα πού καταθέτεις, πατάει τό κουμπάκι τοῦ «κουμπιοῦτερ», τάκ, ἄφεσις! Τάκ, ἄφεσις! Ἄφεσις! Μέ ἄθροισμα ἀπό κάτω «μηδέν». Λευκό μητρῶο! Ὕστερα, εἶναι νά μήν προσκυνῆς αὐτόν τόν Θεό, νά μήν πέσης κάτω καί νά κλαῖς ἀπό ἀγάπη καί ἔρωτα καί πόθον Θεοῦ;
Γι' αὐτό, παιδιά, ἀπό τό σκότος πού εἴμεθα τῆς ἁμαρτίας, πρέπει νά περάσουμε στό φῶς τῆς μετανοίας καί τῆς ἐλπίδος. Κι ὅταν ἔτσι ἐλπίζουμε, δοξάζουμε καί τιμοῦμε τόν Θεό τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους. Ἄς εὐχηθοῦμε ἐν μετανοίᾳ, ἐν ἐξομολογήσει, ἐν ἀγάπῃ, καί ἐν ἐλπίδι Θεοῦ νά προχωρήσουμε ἑνωμένοι χέρι μέ χέρι, γιά νά φθάσουμε στήν σωτηρία μας.
Αὐτή ἡ μικρή, ἡ ἐλάχιστη προσφορά πού πήρατε, εὔχομαι νά γίνη στήν ψυχή σας ἑκατονταπλάσια, νά μείνη βαθειά ριζωμένη μέσα σας, νά χαράξετε ἕνα καλύτερο πνευματικό δρόμο καί ἡ μετάνοια νά σᾶς συνοδεύη ἀνά πᾶσαν στιγμήν. Ἀγωνισθῆτε, ὅσο μπορεῖτε, νά κρατᾶτε ἁγνότητα «ψυχῇ καί σώματι», γιατί ἡ ἁγνεία ἔχει μεγάλη παρρησία στόν Θεό.
Εὔχομαι ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά μᾶς ἐπισκιάζη ὅλους καί νά μᾶς διατηρῆ ἐν Χριστῷ. Ἀμήν.
Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου,
Τόμος Α', σελ.206
Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης
Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου,
Τόμος Α', σελ.206