«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Ἰησοῦς Χριστός (Ἰωάν. ιστ΄33).

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2022

ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

 


1. Πάλι σήμερα χουμε χαρμόσυνες εδήσεις, πάλι χουμε μηνύματα λευθερίας, πάλι χουμε μία νάκληση π τν πτώση κα μία πάνοδο στ ζωή, μία πόσχεση εφροσύνης κα μία παλλαγ π τ δουλεία. νας γγελος συνομιλε μ τν Παρθένο, γι ν μν ξαναμιλήσει διάβολος μ γυναίκα. Λέει Γραφή· «Τν κτο μήνα τς γκυμοσύνης τς λισάβετ στάλθηκε π τν Θε γγελος Γαβριλ σ μία παρθένο, πο ταν μνηστευμένη μ ναν νδρα». Στάλθηκε Γαβριήλ, γι ν ποκαλύψει τν παγκόσμια σωτηρία τν νθρώπων. Στάλθηκε Γαβριήλ, ν φέρει στν δμ τ βέβαιη ποκατάστασή του. Στάλθηκε Γαβριήλ, στν παρθένο, γι ν μεταβάλει τν τιμία το γυναικείου φίλου σ τιμή. Στάλθηκε Γαβριήλ, γι ν προετοιμάσει τν νυμφικ θάλαμο, στε ν εναι ντάξιος γι τν μόλυντο Νυμφίο. Στάλθηκε Γαβριήλ, γι ν συντελέσει ν νυμφευθε τ πλάσμα μ τν πλάστη.

Στάλθηκε Γαβριήλ, στ μψυχο παλάτι το βασιλι τν γγέλων. Στάλθηκε Γαβριλ στν παρθένο πο ταν ρραβωνιασμένη μ τν ωσήφ, λλ πο προοριζόταν γι τν ησο, τν Υἱὸ το Θεο. Στάλθηκε σώματος δολος σ μόλυντη παρθένο. Στάλθηκε χωρς μαρτίες σ’ ατν πο δν θ γνώριζε τ φθορά. Στάλθηκε λύχνος, γι ν ναγγείλει τν λιο τς δικαιοσύνης. Στάλθηκε ρθρος, πο ρχεται πρν π τ φς τς μέρας. Στάλθηκε Γαβριήλ, γι ν διαλαλήσει ατν πο βρίσκεται στος κόλπους το Πατέρα κα στν γκαλι τς μητέρας. Στάλθηκε Γαβριήλ, γι ν δείξει ατν πο κάθεται σ θρόνο λλ κα σ σπηλιά. Στάλθηκε νας στρατιώτης, γι ν διατυμπανίσει τ μυστήριο το μεγάλου βασιλι. Χαρακτηρίζω μυστήριο ατ πο γίνεται κατανοητ μ τν πίστη κα δν ξερευνται μ τ φιλομάθεια, πρόκειται γι μυστήριο πο εναι ξιο προσκυνήσεως κα χι σχολαστικς ξετάσεως, δηλαδ γι μυστήριο πο εναι ντικείμενο θεολογικς ρευνας κα χι γι κάτι πο πόκειται σ κριβ μέτρηση.

2. « Τν κτο μήνα στάλθηκε Γαβριλ στν παρθένο». Ποιν κτο μήνα; Ποιόν; π τότε πο λισάβετ δέχθηκε τ χαρμόσυνο μήνυμα, π τότε πο συνέλαβε τν ωάννη. π πο τ συμπεραίνουμε ατό; Τ ποκαλύπτει διος ρχάγγελος ταν λέει στν Παρθένο· « νά, λισάβετ συγγενής σου κα ατ συνέλαβε γι στ γεράματά της. Κι ατς εναι κτος μήνας τς γκυμοσύνης της, ατς πο θεωρονταν στείρα». κτος μήνας λοιπν εναι κτος μήνας π τ σύλληψη το ωάννη. πρεπε λοιπν στρατιώτης ν φθάσει πρτος, πρεπε κόλουθος ν προηγηθε, πρεπε ν προπορευθε ατς πο θ ποκάλυπτε τ δεσποτικ παρουσία.

«Τν κτο μήνα στάλθηκε γγελος Γαβριλ στν Παρθένο, πο ταν ρραβωνιασμένη μ ναν νδρα», ρραβωνιασμένη χι παντρεμένη· ρραβωνιασμένη, λλ θικτη. Γιατί ταν ρραβωνιασμένη; Γι ν μ μάθει πολ γρήγορα διάβολος τ μυστήριο. Γι τ τι πρόκειτο δι μέσου Παρθένου ν λθει Βασιλιάς, ατ τ γνώριζε πονηρός, γιατί εχε κούσει τς προφητεες το σαΐα πο λεγαν· « Νά, θ συλλάβει παρθένος κα θ γεννήσει γιό». Κάθε φορά λοιπόν, πως εναι φυσικό, ξέταζε ,τι ναφερόταν στν παρθένο, στε ταν ντιληφθε τι λοκληρώνεται ατ τ μυστήριο, ν προετοιμάσει τς κατηγορίες του. Γιʼ ατ Δεσπότης λθε στ γ δι μέσου ρραβωνιασμένης, γι ν ξεγελάσει δηλαδ τν πονηρό, φο ατ ντας ρραβωνιασμένη ξασφάλιζε ατό.

3. «Τν κτο μήνα στάλθηκε γγελος Γαβριλ σ μία Παρθένο, πο ταν ρραβωνιασμένη μ κάποιον πο λεγόταν ωσήφ». κουσε, κροατή, τί λέει προφήτης γιʼ ατν τν νθρωπο κα γιʼ ατν τν παρθένο. «Θ δοθε ατ τ κλειστ βιβλίο σ ναν νθρωπο, πο γνωρίζει γράμματα». Τί σημαίνει κλειστ βιβλίο, τί σημαίνει γενικ μόλυντη παρθένος; π ποιος θ δοθε; Εναι φανερ πς θ δοθε π τος ερες. Σ ποιόν; Στν ωσφ τν μαραγκό. Ο ερες λοιπν ρραβώνιασαν τ Μαρία μ τν ωσήφ, πειδ ταν σώφρονας, κα τν δωσαν σ’ ατν περιμένοντας τν καιρ το γάμου κα ατς βέβαια πρόκειτο παίρνοντας τν ν φυλάξει μόλυντη τν Παρθένο. Ατ πρν π πολλ χρόνια προφήτης τ προφήτεψε· «Θ δοθε ατ τ κλειστ βιβλίο σ ναν νθρωπο, πο γνωρίζει γράμματα» κα ποος θ πε· «δν μπορ ν τ διαβάσω». Γιατί ωσφ δν μπορες; Ατς θ παντήσει· «Δν μπορ ν τ διαβάσω, γιατί τ βιβλίο εναι κλειστό». Γι ποιν φυλάγεται; «Φυλάγεται γι κατοικία το Δημιουργο το σύμπαντος».

4. λλ ς ξαναγυρίσουμε στ θέμα μας. «Τν κτο μήνα στάλθηκε Γαβριλ στ Παρθένο» κα εχε πάρει περίπου τέτοιες ντολς π τν Θεό. «λα λοιπόν, ρχάγγελε, γίνε πηρέτης το φοβερο κα κρυμμένου μυστηρίου, ξυπηρέτησε τ θαμα. Βιάζομαι ξαιτίας τς εσπαχνίας μου ν κατέβω π τν οραν κα ν ναζητήσω τν πλανεμένο δάμ. μαρτία ξασθένησε τν νθρωπο, πο πλάσθηκε σύμφωνα μ τν εκόνα μου, σάπισε τ δημιούργημα τν χεριν μου κα θάμπωσε τν μορφι πού πλασα. λύκος κατατρώει τ δημιούργημά μου, εναι ρημη θέση του στν παράδεισο, τ δένδρο τς ζως φυλάγεται π τν πύρινη ρομφαία, χει κλείσει πι τόπος τς τρυφς. πιθυμ ν λεήσω τν κατατρεγμένο νθρωπο κα ν συλλάβω τν χθρ διάβολο. πιθυμ ατ τ μυστήριο ν μν τ μάθουν λες ο οράνιες δυνάμεις, σ σένα μόνο τν μπιστεύομαι. Πήγαινε λοιπν στν παρθένο Μαρία. Πήγαινε στ ζωνταν πόλη, γι τν ποία προφήτης λεγε· «Πόλη το Θεο, δοξασμένα κα ξαίσια επώθηκαν γι σένα». Πήγαινε στν λογικό μου παράδεισο, πήγαινε πρς τν πύλη τς νατολς, πήγαινε στ ξιο κατοικητήριο το Λόγου μου, πήγαινε στν δεύτερο οραν πο βρίσκεται πάνω στ γ, πήγαινε στ λαφρ κα ταχυκίνητο σύννεφο, πληροφόρησε τν γι τ βροχ τς παρουσίας μου, πήγαινε στ γίασμα πο τοιμάστηκε γι μένα, πήγαινε στν νυμφικ κοιτώνα τς νανθρωπήσεως, πήγαινε στν μόλυντο νυμφικ κοιτώνα τς κατ σάρκα γεννήσεώς μου. Μίλησε στ ατι τς λογικς κιβωτο, προετοίμασέ τα ν μ’ κούσουν χωρς ν τ τρομάξεις, οτε ν ταράξεις τν ψυχ τς Παρθένου. Κόσμια μφανίσου στν μψυχο ναό μου, πς σ’ ατν πρτα τ χαρούμενη εδηση. σ πς στ Μαριμ τ «Χαρε Κεχαριτωμένη», στε γ ν λεήσω τν ξουθενωμένη Εα».

5. Τ’ κουσε ατ ρχάγγελος κα πως ταν φυσικ μονολογοσε· «Παράξενη εναι ατ πόθεση, ξεπερνάει κάθε σκέψη ατ πο επώθηκε. φοβερς στ Χερουβίμ, θέατος στ Σεραφίμ, κατάληπτος σ’ λες τς οράνιες γγελικς δυνάμεις, πόσχεται μία ξεχωριστ πικοινωνία στν κόρη, προμηνύει μία ατοπρόσωπη παρουσία του, μλλον πόσχεται μία εσοδο δι μέσου τς κος κα βιάζεται ατς πού καταδίκασε τν Εα ν δοξάσει τόσο πολ τ θυγατέρα της; Λέει “ς τοιμαστε εσοδός μου δι μέσου τς κος”. μως εναι δυνατν νθρώπινη κοιλι ν χωρέσει τν χώρητο; Πραγματικ ατ τ μυστήριο εναι φοβερό».

ν ατ εχε στ νο του γγελος, Δεσπότης το λέει· «Γιατί ταράζεσαι κα παραξενεύεσαι Γαβριήλ; Δν σ’ στειλα προηγουμένως στν ερέα Ζαχαρία; Δν το μετέφερες τ χαρμόσυνη εδηση τς γεννήσεως το ωάννη; Δν πέβαλες τν τιμωρία τς σιωπς στν ερέα πού δν σ πίστεψε; Δν καταδίκασες τν γέροντα σ φωνία; σ δν τ νακοίνωσες κι γ τ πικύρωσα; Δν κολούθησε τ χαρμόσυνη εδησή σου πράξη; Δν συνέλαβε στείρα γυναίκα; Δν πάκουσε μήτρα της;         Δν ξαφανίστηκε ρρώστια τς τεκνίας; Δν ποχώρησε πραξία τς φύσης; Τώρα δν κυοφορε ατ πού προηγουμένως ταν στείρα; Μήπως γι μένα τν Δημιουργ πάρχει κάτι πού εναι κατόρθωτο; Πς λοιπν σ κυρίεψε μφιβολία;».

6. Τί πάντησε γγελος; « Δέσποτα, τ ν θεραπεύσεις τ σφάλματα τς φύσης, τ ν ρεμήσεις τν τρικυμία τν παθν τν νθρώπων, τ ν νακαλέσεις στ ζω νεκρωθέντα νθρώπινα μέλη, τ ν διατάξεις τ φύση στε ν γεννήσει μία στείρα γυναίκα, τ ν θεραπεύσεις τ στείρωση σ γερασμένα μέλη, τ ν μετασχηματίσεις να γερασμένο ξερ καλάμι σ χλοερό, τ ν κάνεις τν γονη γ ξαφνικ πηγ σπαρτν, εναι πράγματα πο γίνονται πάντοτε μ τ δική σου δύναμη. Μάρτυρες πο ποδεικνύουν λα τ παραπάνω εναι Σάρρα, Ρεβέκκα κα ννα, ο ποες, ν ταν ποδουλωμένες στ φοβερ σθένεια τς στειρώσεως, πελευθερώθηκαν π σένα. Τ ν γεννήσει μως παρθένος χωρς τ συμμετοχ νδρα, ατ ξεπερνάει λους τούς νόμους τς φύσης, λλ κα προαναγγέλει τ δική σου παρουσία στν κόρη. σένα δν σ χωρον τ πέρατα το ορανο κα τς γς, πς θ σ χωρέσει μία παρθενικ μήτρα;». Δεσπότης πάντησε· «Πς μ χώρεσε σκην το βραάμ;». γγελος επε· « πειδή, Δέσποτα, πρχε να πέλαγος φιλοξενίας, κε μφανίστηκες στν βραάμ, δηλαδ στ σκηνή του, πο ταν δίπλα στ δρόμο κα τ ξεπέρασες, πειδ τ πάντα γεμίζει παρουσία σου. Πς θ φέρεις τ πρ τς θεότητος στ Μαριάμ; θρόνος σου φλέγεται κτινοβολώντας π τν αγλη σου κα θ μπορέσει εκολόκαυστη παρθένος ν σ δεχτε;».

Δεσπότης λέει· «Πράγματι, ν φωτι στν ρημο βλαψε τ βάτο, κατ τν διο τρόπο κα παρουσία μου θ βλέψει τ Μαρία. ν κείνη φωτιά, ποία σκιαγραφοσε τν παρουσία π τν οραν τς θεϊκς φωτις πότιζε τ βάτο κα δν τν καιγε, τί θ λεγες γι τν λήθεια πού κατεβαίνει π τν οραν χι σν πύρινη φλόγα, λλ σν βροχή;».

Τότε πλέον γγελος κτέλεσε τ διαταγ πο πρε κα φο παρουσιάστηκε στν Παρθένο τς επε πανηγυρικά· «Χαρε, Κεχαριτωμένη, Κύριος εναι μαζ σου». Ποτ πι διάβολος δν θ εναι ναντίον σου, γιατί τ σημεο πο πλήγωσε χθρός σου προηγουμένως, σ’ ατ πρτα–πρτα τώρα ατρς τς σωτηρίας πιθέτει τ μπλαστρο. π κε που μφανίστηκε θάνατος, π κε μπκε ζωή. π τ γυναίκα προέρχονται λες ο συμφορές, λλ κα π τ γυναίκα πηγάζουν λα τ καλά. Χαρε Κεχαριτωμένη, μ ντρέπεσαι σν ν εσαι ατία καταδίκης. Θ γίνεις μητέρα ατο πο καταδίκασε κα λύτρωσε τν νθρωπο. Χαρε, μίαντη μητέρα το Νυμφίου Χριστο στν ρφαν νθρωπότητα. Χαρε, σ πο καταπόντησες στ μήτρα σου τν θάνατο τς μητέρας τς νθρωπότητας Εας. Χαρε, ζωντανς νας το Θεο. Χαρε, σ πο εσαι ξίσου κατοικία ορανο κα γς. Χαρε, ερύχωρε τόπε τς πόρρητης φύσης». φο λα ατ τσι χουν, ξαιτίας της λθε γιατρς γι τος ρρώστους, « λιος τς δικαιοσύνης, γι ν φωτίσει ατος πο ζον στ σκοτάδι», γκυρα γι λους τούς ταλαιπωρημένους κα τ σφαλισμένο λιμάνι. Γεννήθηκε Δεσπότης τν δούλων πο μισονται διάλλαχτα, σύνδεσμος τς ερήνης, μφανίσθηκε λυτρωτς τν αχμαλώτων δούλων, ερήνη ατν πο βρίσκονται σ πόλεμο. «Ατς βέβαια εναι ερήνη μας», τν ποία ερήνη μακάρι ν πολαύσουμε λοι μας μ τ χάρη κα τ φιλανθρωπία το Κυρίου μας ησο Χριστο, στν ποο νήκει δόξα, τιμ κα δύναμη τώρα κα πάντοτε κα σ’ λους τούς αἰῶνες. μήν.

 

πό τό βιβλίο: «ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΝ», τ. β΄, κδ. ΛΥΔΙΑ

 Πηγή: alopsis.gr

 

 

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: