Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἄκουσε ὅτι ὁ Ἰωάννης παρεδόθη κι ἀνεχώρησε στήν Γαλιλαία.
Ἀφήνοντας τήν Ναζαρέτ, κατοίκησε στήν Καπερναούμ πού ἦταν στά ὅρια
Ζαβουλών καί Νεφθαλείμ, γιά νά πληρωθεῖ αὐτό πού εἶπε ὁ προφήτης Ἠσαῒ ας:
«γῆ Ζαβουλών καί γῆ Νεφθαλείμ, ὁδόν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου,
Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαός καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα,
καί τοῖς καθημένοις ἐν χῶρᾳ καί σκιά θανάτου
φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς».
Ἀπό τότε ἄρχισε ὁ Ἰησοῦς νά κηρύσσει καί νά λέγει:
Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ὅσο καιρό ἦταν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, δέν κήρυττε ὁ Ἰησοῦς
παρόλο πού εἶναι ὁ Υιός τοῦ Θεοῦ,
οὔτε ἔκανε θαύματα γιά νά μή διασπαστεῖ τό πλήθος.
Ὁ λαός πού βρισκόταν στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρείας, στήν ἀσέβεια καί τήν πλάνη
εἶδε φῶς μέγα, τόν Ἰησοῦ Χριστό πού κηρύττει, διαχρονικά, νά μετανοοῦμε
δηλαδή νά ἀλλάξουμε τρόπο σκέψης καί ζωῆς,
γιά νά ἀξιωθοῦμε μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ
νά εἰσαχθοῦμε στήν ἐπουράνια βασιλεία Του.
Ἀμήν.