(ἡ συνέχεια τοῦ Α' μέρους)
Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης
Μέσα στήν Ἐκκλησία, πού ἔχει τά μυστήρια πού σώζουν, δέν ὑπάρχει ἀπελπισία. Μπορεῖ νά εἴμαστε πολύ ἁμαρτωλοί. Ἐξομολογούμαστε, ὅμως, μᾶς διαβάζει ὁ παπάς κι ἔτσι συγχωρούμαστε καί προχωροῦμε πρός τήν ἀθανασία, χωρίς καθόλου ἄγχος, χωρίς καθόλου φόβο.
Ὅταν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, ζοῦμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἅμα αὐτό, μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ, τό κατορθώσουμε, τότε βρισκόμαστε σέ μιά ἄλλη κατάσταση, ζοῦμε μιά ἄλλη κατάσταση ζηλευτή.
Γιά μᾶς δέν ὑπάρχει καμμιά φοβία. Οὔτε θάνατος, οὔτε διάβολος, οὔτε κόλαση. Ὅλ' αὐτά ὑπάρχουν γιά τούς ἀνθρώπους πού εἶναι μακράν τοῦ Χριστοῦ, γιά τούς μή χριστιανούς.
Γιά μᾶς πού εἴμαστε χριστιανοί καί κάνουμε τό θέλημά Του, ἐκεῖ, ὅπως τό λέει, δέν ὑπάρχουν αὐτά τά πράγματα. Ὑπάρχουν δηλαδή, ἀλλ' ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποκτείνει τόν παλαιό ἄνθρωπο «σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις», δέ δίνει σημασία στό διάβολο οὔτε καί στό κακό. Δέν τόν ἀπασχολεῖ.
Ἐκεῖνο πού τόν ἀπασχολεῖ εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία στόν Χριστό καί στόν συνάνθρωπό του. Ἅμα φτάσουμε στό βαθμό νά αἰσθανόμαστε τή χαρά, τήν ἀγάπη, τή λατρεία τοῦ Θεοῦ χωρίς καμιά φοβία, φτάνουμε νά λέμε: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Κανείς δέ μᾶς ἐμποδίζει νά μποῦμε μέσα στό μυστήριο. (τέλος κεφαλαίου).
Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης
Πηγή: Βίος καί λόγοι Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, «Ἱερά Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς Χρυσοπηγῆς», σελ. 193-194.