Δέν ἤρθαμε ἐδῶ στή γῆ γιά ἀπολαύσεις, ἤρθαμε γιά νά σωθοῦμε.
Ἐδῶ εἴμαστε ἐξόριστοι καί ἤρθαμε νά ἀποβάλουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί
νά ἐνδυθοῦμε τό νέο ἄνθρωπο, γιά νά πᾶμε στόν Παράδεισο.
Δέν ἤρθαμε τυχαίως, ἀλλά γιά νά διορθώσουμε τόν ἑαυτό μας.
Ἑπομένως ἡ πολιτεία ἡ δική μας εἶναι ἀκόμη πιό ὑψηλή,
«ὑμεἶς ἐστε τό ἅ λ α ς, ὑμεῖς ἐστε ὁ λ ύ χ ν ο ς, ὑμεῖς ἐστε τό φ ῶ ς»,
λέει τό Ε ὐ α γ γ έ λ ι ο.
Ὅταν ἐμεῖς δέν πολιτευόμαστε κανονικά καί ὀρθά,
ὅπως θέλει ὁ Θεός, γινόμαστε σκότος γιά τόν πλησίον καί
δέν εἶναι ἀρεστή στόν Θεό ἡ βιοτή μας.
Πρέπει νά τηροῦμε, ἀνά πᾶσα στιγμή τό λόγο τοῦ Θεοῦ.
Νά μήν ἀφήνουμε τόν Θεό·
μᾶς ἔδωσε τή γλώσσα νά Τόν ὑ μ ν ο λ ο γ ο ῦ μ ε καί
ὄχι νά κακολογοῦμε τόν πλησίον μας· νά προσέχουμε.
Δέν προσέξαμε τή γλῶσσα, δέν προσέξαμε τίποτε.
Πηγή: Λόγια Καρδιᾶς Γερόντισσας Μακρίνας Βασσοπούλου, σελ. 526