Ἐπιγνῶμεν ἀδελφοί, τοῦ μυστηρίου τήν δύναμιν,
τόν γάρ ἐκ τῆς ἁμαρτίας, πρός τήν πατρικήν ἐστίαν,
ἀναδραμόντα Ἄσωτον Υἱόν ὁ πανάγαθος Πατήρ, προϋπαντήσας ἀσπάζεται,
καί πάλιν τῆς οἰκείας δόξης, χαρίζεται, τά γνωρίσματα, καί
μυστικήν τοῖς ἄνω ἐπιτελεῖ εὐφροσύνην,
θύων τόν μόσχον τόν σιτευτόν,
ἵνα ἡμεῖς ἀξίως πολιτευσώμεθα,
τῷ τέ θύσαντι φιλανθρώπῳ Πατρί, καί
τῷ ἐνδόξῳ θύματι, τῷ Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Τοῦ Σωτήρος ἡμῶν καθ' ἑκάστην διδάσκοντος δι' οἰκείας φωνῆς,
τῶν Γραφῶν ἀκουσώμεθα,
περί τοῦ Ἀσώτου καί σώφρονος πάλιν, καί
τούτου πίστει ἐκμιμισώμεθα τήν καλήν μετάνοιαν·
τῷ κατιδόντι πάντα τά κρυφία μετά ταπεινῆς καρδίας κράξωμεν·
Ἡμάρτομέν σοι Πάτερ οἰκτίρμον, καί οὐκ ἐσμέν ἄξιοι ποτέ,
κληθῆναι τέκνα ὠς πρίν.
Ἀλλ' ὡς φύσει ὑπάρχων φιλάνθρωπος,
σύ προσδέχου, καί ποίησόν με, ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.
Πηγή: Τριώδιον, σελ. 12 & 14