Εἶπε δέ πρός τούς μαθητάς αὐτοῦ·
διά τοῦτο λέγω ὑμῖν, μή μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε,
μηδέ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε.
οὐχί ἡ ψυχή πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καί τό σῶμα τοῦ ἐνδύματος;
κατανοήσατε τούς κόρακας, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδέ θερίζουσιν,
οἷς οὐκ ἔστι ταμεῖον οὐδέ ἀποθήκη, καί ὁ Θεός τρέφει αὐτούς·
πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετε τῶν πετεινῶν;
τίς δέ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προστεθεῖναι ἐπί τήν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;
εἰ οὖν οὔτε ἐλάχιστον δύνασθε, τί περί τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε;
κατανοήσατε τά κρίνα πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδέ νήθει· λέγω δέ ὑμῖν,
οὐδέ Σολομών ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἕν τούτων.
εἰ δέ τόν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καί αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον,
ὁ Θεός οὕτως ἀμφιέννυσι, πόσῳ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;
καί ὑμεῖς μή ζητεῖτε τί φάγητε καί τί πίητε, καί μή μετεωρίζεσθε·
ταῦτα γάρ πάντα τά ἔθνη τοῦ κόσμου ἐπιζητεῖ ·
ὑμῶν δέ ὁ Πατήρ οἶδεν ὅτι χρῃζετε τούτων·
πλήν ζητεῖτε τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί ταῦτα π ά ν τ α προστεθήσεται ὑμῖν.
Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον·
ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατήρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τήν βασιλείαν.
(Λουκ. ιβ΄ 22-32)
Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 295