Φέροντες τά παρόντα γενναίως, χαίροντες τοῖς ἐλπιζομένοις,
πρός ἀλλήλους ἔλεγον οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες·
Μή γάρ ἱμάτιον ἀποδυόμεθα;
ἀλλά τόν παλαιόν ἄνθρωπο ἀποτιθέμεθα.
Δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ Παράδεισος·
ἀλγεινή ἡ πήξις, ἀλλά ἡδεῖα ἡ ἀπόλαυσις.
Μή οὖν ἐκκλίνωμεν, ὦ συστρατιῶται·
μικρόν ὑπομείνωμεν, ἵνα τούς στεφάνους τῆς νίκης ἀναδησώμεθα,
παρά Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καί Σωτήρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Βλέποντες ὡς τρυφάς τάς βασάνους, τρέχοντες πρός λίμνην κρυώδη,
ὡς πρός θάλψιν, ἔλεγον οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες·
Μή ὑποπτήξωμεν ὥραν χειμέριον,
ἵνα τήν φοβεράν γεένα τοῦ πυρός φύγωμεν·
καυθήτω ὁ ποῦς, ἵνα χορεύῃ αἰώνια·
ἡ δέ χείρ ρυείτω, ἵνα ὑψοῦται πρός Κύριον·
καί μή φυσώμεθα φύσεως θνησκούσης·
ἐλώμεθα θάνατον, ἵνα τούς στεφάνους τῆς νίκης ἀναδυσώμεθα,
παρά Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καί Σωτήρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Πηγή: Μηναῖον Μαρτίου, σελ. 66