Ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς, σ' ἐκεῖνους ποὺ ἀρχίζουν ν' ἀγαποῦν τὴν εὐσέβεια, φαίνεται πολύ σκληρός καί σκοτεινός, ὄχι γιατί εἶναι πράγματι τέτοιος, ἀλλά γιατί ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου, ἀπό τή γέννησή του κιόλας, ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ τήν ἄνεση τῶν ἡδονῶν. Σ' ἐκείνους ὅμως πού μπόρεσαν νά φτάσουν ὥς τή μέση τοῦ δρόμου, φαίνεται εὐχάριστη καί πολύ ξεκούραστη, γιατί, μέ τή συνέργεια τοῦ ἀγαθοῦ, ἔχει ὑποταχθεῖ ἡ κακία στή συνήθεια τῆς ἀρετῆς καὶ χάνεται μαζί μέ τήν ἀνάμνηση τῶν παράλογων ἡδονῶν. Γι' αὐτό ἡ ψυχή βαδίζει στό ἑξῆς μέ εὐχαρίστηση τό δρόμο τῶν ἀρετῶν. Νά γιατί ὁ Κύριος, προτρέποντάς μας στήν ὁδό τῆς σωτηρίας, λέει: «Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἰ εὐρίσκοντες αὐτὴν!» (πρβλ. Ματθ. 7:14). Σ' ἐκείνους ὅμως πού μέ θερμή διάθεση ἀποφασίζουν τήν τήρηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν Του, λέει: «Ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. 11:30).
Πρέπει λοιπόν ἀπό τήν ἀρχή τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα νά βιάζουμε τή θέλησή μας στήν ἐργασία τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὁ ἀγαθός Κύριος, βλέποντας τό σκοπό καί τόν κόπο μας καί ὅτι ἔχουμε τήν προαίρεση νά ὑπηρετήσουμε ὁλοπρόθυμα τίς ἔνδοξες βουλές Του, νά μᾶς στείλει ἕτοιμο τό ἅγιο θέλημά Του. Γιατί ἀπό τόν Κύριο ἑτοιμάζεται ἡ θέλησή μας (Παροιμ. 8:35), ὥστε μέ πολλή χαρά νά ἐργαζόμαστε ἀκατάπαυστα τό ἀγαθό. Τότε πράγματι θά αἰσθανθοῦμε, ὅτι «ὁ Θεός ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ἡμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας» (Φιλιπ. 2:13).
Ἁγίου Διαδόχου
Πηγή: Μικρός Εὐεργετινός,
Μοναχοῦ Παύλου Εὐεργετινοῦ, σελ. 89