Ποιά βοήθεια θά βρῶ ὅταν ταλαιπωροῦμαι ἤ ποιά παρηγοριά;
Σέ ποιόν θά καταφύγω ὅταν στεναχωροῦμαι;
Τήν ἀπάντηση σοῦ τήν δίνει ὁ Δαβίδ, ὁ μεγάλος θεραπευτής,
ὁ ὁποῖος ἀκόμη καί πονηρά πνεύματα ἐξώρκιζε
μέ τό Πνεῦμα πού εἶχε μέσα του. Ζητᾶς ἀπό μένα νά μάθης
σέ ποιόν θά καταφύγης καί δέν τό γνωρίζεις σύ ὁ ἴδιος;
Ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού ἐνισχύει τά ἀδύνατα χέρια,
πού θεραπεύει τά γόνατα πού ἔχουν παραλύσει,
καί ὁδηγεῖ μέσα ἀπό τήν φωτιά καί σώζει μέσα ἀπό τό νερό;
Δέν σοῦ χρειάζεται, λέγει, στρατός, οὔτε ὅπλα, οὔτε τοξότες,
οὕτε ἱππεῖς, οὔτε σύμβουλοι, οὔτε φίλοι, οὔτε ἐξωτερική ἐνίσχυσις.
Ἔχεις στήν διάθεσί σου τήν συμμαχία τήν ὁποία ἔχω καί ἐγώ
καί καθένας πού τήν θέλει. Πρέπει μόνον νά τήν θελήσης καί
νά τρέξης πρός αὐτήν μέ ὁρμή. Κοντά σου βρίσκεται ἡ παρηγοριά,
στό στόμα καί στήν καρδιά σου.
«Θυμήθηκα τόν Θεό», λέγει, καί «εὐφράνθηκα».
Ὑπάρχει κάτι πιό εὔκολο ἀπό τήν μνήμη;
Θυμήσου καί σύ τόν Θεό, γιά νά εὐφρανθῆς».
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
Πηγή: Γρηγοριανόν Ταμεῖον, Ἁγίου Γρηγορίου
τοῦ Θεολόγου, σελ. 201
Νεοελληνική ἀπόδοση: Βενέδικτος
Ἱερομόναχος Ἁγιορείτης