«Τοῦ σώζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ» (Ψαλμ.7,11) («Ὁ Θεὸς σώζει ὅλους ἐκείνους ποὺ ἔχουν καρδιὰ εὐθεία, ἀπαλλαγμένη ἀπὸ δόλο καὶ κακία»).
Εὐθὺς (ἴσος, εἰλικρινὴς) στὴν καρδιὰ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ὁ λογισμός του δὲν ρέπει οὔτε στὶς ὑπερβολὲς οὔτε στὴν τάση νὰ μειώνει τὸν ἑαυτό του.
Γιατὶ ἐκεῖνος ποὺ παρεκκλίνει ἀπὸ τὴν ἀνδρεία καὶ κάμπτεται, διαστρέφεται ἀμέσως καὶ κλίνει πρὸς τὴ δειλία. Ἐκεῖνος πάλι ποὺ ἐντείνει τὶς δυνάμεις του ὑπέρμετρα, καταντάει στὴ θρασύτητα.
Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς ἡ Ἁγία Γραφὴ τοὺς ὀνομάζει «σκολιοὺς» (Φιλιπ. 2,15. Α' Πετρ. 2,18) (δύστροπους καὶ διεστραμμένους), ἐκείνους ποὺ ὑπερβαίνουν τὸ μέτρο μὲ τὶς ὑπερβολές τους ἢ δὲν ἀποδίδουν ἐκεῖνο ποὺ μποροῦν λόγω μειονεξίας ἢ δειλίας.
Γιατὶ ὅπως ἀκριβῶς ἡ στραβὴ γραμμὴ γίνεται ἀπὸ τὸ λύγισμα τῆς εὐθείας γραμμῆς πρὸς τὸ κυρτὸ ἢ τὸ κοῖλο, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ διεστραμμένη καρδιά, ἄλλοτε αὐτοϋψώνεται μὲ τὴν ἀλαζονεία καὶ ἄλλοτε συντρίβεται (ἀπελπίζεται) ἀπὸ τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς ταπεινώσεις.
Γι' αὐτὸ ὁ σοφὸς Σολομὼν λέει στὸ ἔργο του «Ἐκκλησιαστής»: «Τὸ στραβὸ καὶ τὸ ἀνάποδο δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἴσιο καὶ ὡραῖο» (Ἐκκλ. 1,15).
Μέγας Βασίλειος
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Βασίλειος Δ. Χαρώνης
Πηγή: Παιδαγωγικὴ Ἀνθρωπολογία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, Τόμος Β', σελ. 197.