14 ῾Υμεῖς
ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται
πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη·
15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι
αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν
λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ
οἰκίᾳ.
16 οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς
ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως
ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι
τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
17 Μὴ νομίσητε ὅτι
ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς
προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ
πληρῶσαι.
18 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν,
ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ,
ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ
ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.
19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν
τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ
οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος
κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν·
ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος
μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν
οὐρανῶν.
Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 17
Φῶς ἢ σκοτάδι;
...Ἦρθε τὸ φῶς, ἦρθε ὁ Χριστός, ἀλλ' οἱ ἄνθρωποι μισοῦν τὸ φῶς, γιατὶ τὰ ἔργα τους εἶνε πονηρά.
Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ ἀγαποῦν τὸ Φῶς, ἀγαποῦν τὸν Χριστό. Οἱ εὐγενεῖς αὐτὲς ψυχὲς εὐχαριστοῦνται νὰ ἀκοῦνε τὴ διδασκαλία του.
Εὐχαριστοῦνται νὰ διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο. Εὐχαριστοῦνται νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ ἀκοῦνε τὴ θεία λειτουργία καὶ τὶς ἄλλες ἱερὲς ἀκολουθίες. Εὐχαριστοῦνται νὰ ἐξομολογοῦνται καὶ νὰ κοινωνοῦν τὰ ἄχραντα μυστήρια.
Οἱ ψυχὲς αὐτὲς ὅλο καὶ πλησιάζουν τὸν Χριστό, ὅλο καὶ παίρνουν περισσότερο φῶς ἀπὸ τὸν Χριστό, ὅλο καὶ γίνονται πιὸ λαμπρές. Αὐτές, ὅπου καὶ νὰ βρεθοῦν, σκορπίζουν τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Ἄν εἶνε ἐργάτες, εἶνε φῶς γιὰ ὅλο τὸ ἐργοστάσιο ὅπου ἐργάζονται. Ἂν εἶνε ὑπάλληλοι, εἶνε φῶς γιὰ τοὺς συναδέλφους τους. Ἂν εἶνε στρατιῶτες, εἶνε φῶς γιὰ τοὺς ἄλλους στρατιῶτες τῆς μονάδος τους. Ἂν εἶνε δάσκαλοι, εἶνε φῶς γιὰ τούς μαθητάς τους. Ἂν εἶνε γονεῖς, εἶνε φῶς γιὰ τὰ παιδιά τους. Ἂν εἶνε ἱερεῖς -ὢ ἐὰν εἶνε ἱερεῖς!-, εἶνε φῶς γιὰ ὅλους τοὺς ἐνορῖτες τους.
Φῶς μὲ τὰ καλά τους λόγια, φῶς μὲ τὸ λαμπρὸ παράδειγμά τους, μὲ τὰ καλά τους ἔργα. Στὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς ἐφαρμόζεται ὁ λόγος ποὺ λέει ὁ Χριστὸς στὸ σημερινό Εὐαγγέλιο γιὰ τοὺς μαθητάς του· «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. 5, 14). Σεῖς, δηλαδή, ποὺ μὲ ἀκοῦτε καὶ μὲ ἀκολουθεῖτε, εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, τὸ φῶς τοῦ κόσμου.
Καὶ γεννιέται τὸ ἐρώτημα· Ἐμεῖς, οἱ χριστιανοί... εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου; Ὁ καθένας μας ἂς ρωτήσῃ τὴ συνείδησί του, ἂς ἐξετάσῃ προσεκτικὰ τὴ ζωή του καὶ ἂς ἀπαντήσῃ. Τί εἴμαστε; Φῶς ἢ σκοτάδι;
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Kαντιώτου, σελ. 84 (ἀπόσπασμα)