Εἶναι πολλὲς οἱ ἀρετὲς ποὺ ταιριάζουν στοὺς Χριστιανούς, ἀπ᾿ ὅλες ὅμως ἡ πιὸ σπουδαία εἶναι ἡ πραότητα.
Κάθε ἐπιεικὴς καὶ πρᾶος εὔκολα ὁδηγεῖται στὴ φιλανθρωπία καὶ δὲν θὰ ἀνεχόταν νὰ παραμελήσει αὐτούς ποὺ βρίσκονται σὲ μεγάλη ἀνάγκη, γιατὶ τὴν φτώχεια τῶν ἀλλων τὴ θεωρεῖ δική του δυστυχία.
Ὁ φθόνος βέβαια εἶναι τὸ πιὸ κακὸ ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη· ὁ ἐνάρετος ὅμως καὶ πράος δὲν δέχεται μέσα στὴν ψυχή του τὸ φοβερὸ αὐτὸ πάθος, ἀλλὰ, ὅταν βλέπει τοὺς ἀδελφούς του νὰ προκόβουν, χαίρεται καὶ εὐχαριστεῖται μαζί τους, γιατὶ θεωρεῖ σὰν δική του τὴν ἀρετὴ τῶν ἄλλων, γιατὶ νομίζει, ὅτι ὅσα ἀγαθὰ ἔχουν οἱ φίλοι του εἶναι κοινὰ καὶ γι᾿ αὐτὸ χαίρεται μαζί τους στὰ εὐχάριστα καὶ λυπᾶται μαζί τους στὰ δυσάρεστα.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
Πηγή: Παιδαγωγικὴ Ἀνθρωπολογία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Τὸμος Δ΄, σελ. 192-193.
Πηγή: Παιδαγωγικὴ Ἀνθρωπολογία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Τὸμος Δ΄, σελ. 192-193.