Τοῦ Ὁσίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτη

 

 

 

 

 

 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Γεωργήσας τὸν λόγον Πάτερ τῆς χάριτος, 

δικαιοσύνης ἐδρέψω καρποφορίαν λαμπράν, 

ὡς τὴν ἔνθεον ζωὴν αἱρετισάμενος·

 ὅθεν τῆς δόξης κοινωνός, ἀνεδείχθης τοῦ Χριστοῦ, 

Γεώργιε θεοφόρε· 

ᾧ καὶ πρεσβεύεις ἀπαύστως, 

ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὡς γεωργὸν τῶν νοητῶν φυτῶν πανάριστον

Καὶ τῶν Ἀγγέλων μιμητὴν καὶ ἰσοστάσιον

Ἀνυμνοῦμέν σε οἱ παῖδές σου θεοφόρε.

Ἀλλ’ ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς τὸν Κύριον,

Ἀπὸ πάσης ἀπολύτρωσαι κακώσεως
Τοὺς βοῶντάς σοι, χαίροις Πάτερ Γεώργιε.

Μεγαλυνάριον.
Τὸν Σταυρὸν ὡς ἄροτρον ἐσχηκώς, 

σεαυτὸν ὁσίως, ἐγεώργησας τῷ Θεῷ· 

ὅθεν τὴν ψυχήν μου, Γεώργιε παμμάκαρ, 

ἠθῶν τῇ γεωργίᾳ, ἤδη νεούργησον.

 

 

Πηγή: synaxarion.gr