Μεγάλη Τετάρτη

Κανών α', ᾨδὴ θ', Τριῳδίου. Ἦχος β'. Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

 

«Ψυχαῖς καθαραῖς, καὶ ἀρρυπώτοις χείλεσι,

δεῦτε μεγαλύνωμεν τὴν ἀκηλίδωτον, 

καὶ ὑπέραγνον Μητέρα τοῦ Ἐμμανουήλ,

δι' αὐτῆς τῷ ἐξ αὐτῆς, προσφέροντες 

πρεσβείαν τεχθέντι. 

Φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, 

καὶ σῶσον ἡμᾶς».

Ἀγνώμων φανείς, καὶ πονηρὸς ζηλότυπος,

δῶρον ἀξιόθεον λογοπραγεῖ, 

δι' οὗ ὀφειλέσιον ἐλύθη ἁμαρτημάτων, 

καπηλεύων ὁ δεινός, 

Ἰούδας τὴν φιλόθεον χάριν. 

Φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, 

καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Λέγει πορευθείς, τοῖς παρανόμοις ἄρχουσι· 

Τί μοι δοῦναι θέλετε κᾀγὼ Χριστὸν ὑμῖν, 

τὸν ζητούμενον, τοῖς θέλουσι παραδώσω; 

οἰκειότητα Χριστοῦ, Ἰούδας ἀντωσάμενος χρυσοῦ.

Φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός,

καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Ὢ πηρωτικής, φιλαργυρίας ἄσπονδε! 

λήθης ὅθεν ἔτυχες, ὅτι ψυχῆς, 

ουδ' ὃς ἰσοστάσιος ὁ Κόσμος, ὡς ἐδιδάχθης· 

ἀπογνώσει γὰρ σαυτόν, ἑβρόχισας ἀνάψας προδότα. 

Φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, 

καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Πηγή: ἐδῶ