Μὲ τὴν ἐξομολόγηση πετάει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ μέσα του ὅ,τι ἄχρηστο ἔχει
καὶ καρποφορεῖ πνευματικά. Μιὰ μέρα ἔσκαβα τὸν κῆπο μου, γιὰ νὰ φυτέψω
λίγες ντοματιές. Ἐκείνη τὴν ὥρα ἦρθε κάποιος καὶ μοῦ λέει:
«Τί κάνεις,
Γέροντα;».
«Τί νὰ κάνω; τοῦ λέω, ἐξομολογῶ τὸν κῆπο μου».
«Καλά,
Γέροντα, μοῦ λέει, χρειάζεται καὶ ὁ κῆπος ἐξομολόγηση;».
«Ἀσφαλῶς
χρειάζεται. Ἔχω διαπιστώσει πώς, ὅταν τὸν ἐξομολογῶ, βγάζω δηλαδὴ ἔξω
πέτρες, ἀγριάδες, ἀγκάθια κ.λπ., τότε βγάζει ἐπίσημα κηπευτικά, ἀλλιῶς
οἱ ντομάτες γίνονται κιτρινιάρικες, καχεκτικές!»…
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου