"Τὸ κελλὶ τοῦ Χατζηεφεντῆ μάζευε ὅλο τὸν πόνο τῶν πονεμένων ἀνθρώπων... Ἀπ’ ὅλα αὐτὰ τὰ θαύματα ποὺ ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι νὰ κάνει ὁ πατὴρ Ἀρσένιος μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἑπόμενο ἦταν καὶ νὰ τὸν εὐλαβοῦνται σὰν ἅγιο, ὅπως καὶ ἦταν...
Ἡ μόνη λύση ἦταν νὰ κάνει κάπου κάπου καὶ τὸν «διὰ Χριστὸν σαλόν», καὶ νὰ παρουσιάζεται ἀντίθετος ἀπὸ ὅ,τι ἦταν, μὲ προσποιητὲς ἰδιοτροπίες, ὅπως καὶ ἔκανε.
Γιὰ νὰ μὴν τὸν λένε πράο, ἔκανε τὸν θυμώδη. Γιὰ νὰ μὴ τὸν λένε νηστευτή, ἔκανε τὸν γαστρίμαργο, ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα παρόμοια...
Πολλὲς φορὲς ποὺ ἔβλεπε τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸν θαυμάζουν μετὰ ἀπὸ κάθε θαῦμα ποὺ ἔκανε, ἔλεγε ἀπότομα: «Ἔ, τί νομίζετε, ὅτι εἶμαι ἅγιος; Κι ἐγὼ ἕνας ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος εἶμαι καὶ χειρότερος ἀπὸ ἐσᾶς. Δὲν μὲ βλέπετε καὶ πού θυμώνω; Ἐὰν βλέπετε νὰ γίνονται θαύματα, αὐτὰ τὰ κάνει ὁ Χριστός. Ἐγὼ μόνο τὰ χέρια μου ὑψώνω καὶ Τὸν παρακαλῶ».
Πολλοί, ποὺ ἔτυχε νὰ δοῦν τὸν πατέρα Ἀρσένιο νὰ ὑψώνει τὰ χέρια του καὶ νὰ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ καὶ νὰ φωνάζει προσευχόμενος «Θεέ μου!», ἔλεγαν: «Λὲς καὶ ξεκοβόταν ἡ καρδιά του ἐκείνη τὴν ὥρα καὶ θαρρεῖς ἔπιανε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ πόδια καὶ δὲν Τὸν ἄφηνε, ἐὰν δὲν τοῦ ἔκανε τὸ αἴτημά του»."
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Πηγή: ἐδῶ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου