Τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Παραμυθίας

 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Παραμύθιον θεῖον καὶ προπύργιον ἄσειστον, 

τὴν σεπτήν σου Εἰκόνα, Θεοτόκε κεκτήμεθα· 

ἐκ ταύτης γὰρ παρέχεις μυστικῶς, 

ἡμῖν παραμυθίαν καὶ ἰσχύν, 

τοῖς ἐν πίστει ἐκβοῶσί σοι ἐκ ψυχῆς, 

Παραμυθία Δέσποινα· 

δόξα τοῖς θαυμασίοις σου Ἁγνή, 

δόξα τῇ σῇ χρηστότητι, 

δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς παραμυθίᾳ Ἄχραντε.

 

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τῇ κραταιᾷ σου προστασία καταφεύγοντες

Παραμυθία Θεοτόκε Ἀειπάρθενε

Ἀπὸ πάσης ἐκλυτρούμεθα ἐπηρείας.

Ἀλλ’ ὡς βρύσις συμπαθείας ἀνεξάντλητος

Παραμυθήσαι ἡμᾶς ἐν περιστάσεσι
Τοὺς βοῶντάς σοι· χαῖρε πάντων βοήθεια.

 

Μεγαλυνάριον.
Βρύει ἡ Εἰκών σου ἡ ἱερά, 

κρουνοὺς συμπαθείας, μυστικῇ σου ἐπισκοπῇ, 

καὶ παραμυθεῖται, τοὺς πίστει προσιόντας· 

διὸ Παραμυθία, σὲ μεγαλύνομεν.

 

Πηγή: synaxarion.gr