Στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν μόνο δύο σημαντικά γεγονότα, τά ὁποῖα ὁ Θεός τά ἀναγγέλλει μέσω τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ. Καί αὐτά εἶναι ἡ Γέννηση τοῦ Προαιώνιου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ κατά σάρκα καί ἡ γέννηση τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ τοῦ Ἰωάννου, τοῦ μείζονος «ἐν γεννητοῖς γυναικῶν» (Ματθ. 11, 11), σύμφωνα μέ τό λόγο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν γέννηση τοῦ Προδρόμου ἀκολουθεῖ καί τό θαῦμα τῆς λύσεως τῆς γλώσσας τοῦ πατέρα του Ζαχαρία, τήν ὁποία ἔδεσε ὁ Ἀρχάγγελος γιατί δέν πίστεψε στά λόγια του.
Ἡ γέννησή του δοξάστηκε μέ τόν προφητικό λόγο τοῦ Ζαχαρία, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Καὶ σύ, παιδίον, προφήτης ὑψίστου κληθήσῃ·προπορεύσῃ γὰρ πρὸ προσώπου Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτοῦ, τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ, ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν διὰ σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦ κατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης» (Λουκ. 1, 76-79).
Ὅλη ἡ ζωή τοῦ Προδρόμου ἦταν μία ζωή ἀσυνήθιστη. Γιά τά παιδικά του χρόνια γνωρίζουμε μόνο αὐτό, τό ὁποῖο μᾶς λέει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὅτι δηλαδή, «ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν ᾿Ισραήλ» (Λουκ. 1, 80). Πῶς καί πότε βρέθηκε τό παιδί στήν ἔρημο δέν τό γνωρίζουμε ἀκριβῶς. Κατά τήν παράδοση, ὁ βασιλιᾶς Ἡρώδης μετά τήν σφαγή τῶν νηπίων στή Βηθλεέμ ἤθελε νά σκοτώσει καί τόν Ἰωάννη, δέν μπόρεσε ὅμως νά τόν βρεῖ. Τό γεγονός αὐτό τόν ἐξόργισε πολύ καί γι’ αὐτό διέταξε νά σκοτώσουν τόν πατέρα του, τόν Ζαχαρία. Ἡ μητέρα του, ἀφοῦ ἔμαθε ὅτι οἱ στρατιῶτες ψάχνουν τό παιδί, τό πῆρε καί πῆγε μαζί του σέ μία ἔρημη ὀρεινή περιοχή. Ἀφοῦ ἔζησαν λίγο καιρό ἐκεῖ ἡ μητέρα του πέθανε καί ὁ μικρός Ἰωάννης ἔμεινε μόνος του στήν ἔρημο.
Δέν γνωρίζουμε πῶς τόν ἔτρεφε Κύριος ὁ Θεός, πῶς τόν προστάτευε ἀπό τά ἄγρια ζῶα, οὔτε μᾶς εἶναι γνωστό πῶς ἔμαθε ὁ νέος Πρόδρομος νά τρώει ἀκρίδες καί ἄγριο μέλι. Ὅμως πιστεύουμε σταθερῶς πώς γιά τόν Θεό ὅλα εἶναι δυνατά. Ἤδη, λοιπόν, ἀπό τήν ἀρχή ἡ ζωή τοῦ μείζονος «ἐν γεννητοῖς γυναικῶν» (Ματθ. 11, 11) ἦταν μία ζωή πρωτοφανής καί ἀνήκουστη. Ἔμεινε στήν ἔρημο ἐντελῶς μόνος του μέχρι τήν ἡλικία τῶν τριάντα ἐτῶν. Τί ἔκανε στήν ἔρημο; Μέ τί ἀσχολεῖτο; Κανένα ἐργόχειρο δέν εἶχε, δέν εἶχε καί τά βιβλία, οὔτε ἤξερε τά γράμματα.
Οἱ βιογραφίες τῶν μεγάλων φιλοσόφων…, μᾶς διηγοῦνται ὅτι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ὁλόκληρες ὧρες καί ἡμέρες κάθονταν, βυθισμένοι στίς σκέψεις τους.
Βαθειά εἶναι ἡ φιλοσοφία ἀλλά ἀκόμα βαθύτερος εἶναι ὁ θεολογικός στοχασμός, ἡ ἀνώτερη μορφή τῆς προσευχῆς, τήν ὁποία οἱ ἅγιοι πατέρες ὀνομάζουν νοερά προσευχή. Εἶναι ἀσύλληπτο μεγάλο τό βάθος τῆς κοινωνίας ἐν Πνεύματι πού ἔχουν οἱ μεγάλοι ἅγιοι μέ τόν Θεό.
Ὁ ὅσιος Παῦλος ὁ Θηβαῖος γιά 91 χρόνια ζοῦσε στήν ἔρημο ἄγνωστος στόν κόσμο, ἔχοντας κοινωνία μόνο μέ τόν Θεό. Ὁ Ἀρσένιος ὁ Μέγας νύχτες ὁλόκληρες, μέχρι τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου, στεκόταν μέ τά ὑψωμένα πρός τόν οὐρανό χέρια. Ὁ ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ χίλιες ἡμέρες καί χίλιες νύχτες προσευχόταν στόν Θεό πάνω σέ μία λοξή πέτρα.
Ἀσφαλῶς τό ἴδιο ἦταν καί τό ἔργο τοῦ Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου κατά τήν παραμονή του στήν ἔρημο. Μέσα στόν ἀδιάκοπο στοχασμό περί Θεοῦ καί περί τίς τύχες τοῦ κόσμου, στήν βαθιά κοινωνία προσευχῆς μέ τόν Θεό μεγάλωνε ἡ δύναμη τοῦ πνεύματός του καί αὐξανόταν ἡ κατανόηση τῶν ὁδῶν τῆς σωτηρίας, τίς ὅποιες θά ἔπρεπε νά διδάσκει στόν λαό, ὁ ὁποῖος χανόταν μέσα στίς ἁμαρτίες του. Θά ἔπρεπε νά ἀλλάξει τίς σκέψεις καί τά αἰσθήματα τοῦ λαοῦ, νά τά κάνει πιό βαθιά. Νά τούς παροτρύνει νά μετανοήσουν καί νά ἀλλάξουν τίς διεστραμμένες καί πονηρές ὁδούς τους.
Γιά αὐτόν ἀκριβῶς τό σκοπό, νά προετοιμάσει δηλαδή τήν ὁδό γιά τόν Κύριο καί τόν Σωτήρα μας τόν Ἰησοῦ Χριστό, προοριζόταν ὁ μεγάλος Του Πρόδρομος. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς ὅλη ἡ ζωή του ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων καί μέχρι τήν στιγμή πού ἄρχισε νά κηρύττει στίς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ ἦταν πρωτοφανής καί ἀνήκουστη. Αὐτό τό κήρυγμα τῆς μετανοίας εἴλκυε πρός αὐτόν χιλιάδες ἀνθρώπους καταποντισμένους στήν ματαιότητα τῆς κοσμικῆς ζωῆς.
Ἄς δοξολογήσουμε καί ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Κύριο καί Θεό μας πού ἔστειλε στόν ἁμαρτωλό αὐτό κόσμο τόν μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλους, τόν ἀσκητή καί τόν κήρυκα τῆς ἀνώτατης ἀλήθειας, τόν Πρόδρομο Ἰωάννη. Καί σ’ αὐτή τήν ἡμέρα τῆς εὐλογημένης καί γεμάτης χάρη Γεννήσεώς του ἄς κλείνουμε ἐνώπιόν του τά γόνατα καί τίς καρδιές μας, ὑμνώντας καί δοξολογώντας τον. Ἀμήν.
Ἁγιος Λουκᾶς τῆς Κριμαίας
Πηγές: ”Λόγοι καί ὁμιλίες Ἅγιου Λουκᾶ Κριμαίας
Ἔκδ.”ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ & imaik.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου