Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν.

 Ἦχος πλ. α'

Στίχ. Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.

 

Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, 

Πάσχα καινόν, Ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, 

Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής,

Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν,

Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν,

Πάσχα, πάντας ἁγιάζον πιστούς.

 

Στίχ. Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός.
 

Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, 

καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ΄ ἡμῶν 

χαρᾶς εὐαγγέλια, τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ, 

τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, 

τὸν Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, 

ὡς νυμφίον προερχόμενον.
 

Στίχ. Οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ. καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν.

 
Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, 

ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου, 

εὗρον Ἄγγελον, ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον, 

καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε· 

Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; 

τί θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; 

ἀπελθοῦσαι κηρύξατε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς.
 

Στίχ. Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.

 
Πάσχα τὸ τερπνόν, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, 

Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε, 

Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα,

ὦ Πάσχα λύτρον λύπης· καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον

ὥσπερ ἐκ παστοῦ, ἐκλάμψας Χριστός, 

τὰ Γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων· 

Κηρύξατε Ἀποστόλοις.
 

Δόξα... Καὶ νῦν...

 

Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει,

 καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. 

Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· 

Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, 

καὶ οὕτω βοήσωμεν·  

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, 

θανάτῳ θάνατον πατήσας, 

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, 

ζωὴν χαρισάμενος.

 

Πηγή:  Πεντηκοστάριον & glt.goarch.org