Ὕμνοι στὴν Παναγία τὴν Γοργουπήκοο

 

Εἶτα Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι..
Τήν Γοργοϋπήκοον, τῆς Θεοτόκου εἰκόνα, 

πάντες εὐφημήσωμεν, Σελήνην τήν ἔνδοξον καί ὁλόφωτον, 

τήν λαμπρᾶν ἅλωνα, σφαίραν τήν οὐράνιον, 

καί πολυάστρον, ὑπάρχουσαν• 

ἄρκτον ἑπτάστερον, δί’ ἤς πρός Θεόν ὁδηγούμεθα• 

Παρθένον ἀγλαόμορφον, ἄστροις τέ πολλοῖς διαυγάζουσαν, 

Πλειάδα ὡραίαν καί ἴριν ποικιλόχροον, δί’ ἤς, 

κατακλυσμοῦ ἠμᾶς ρύεται πάντοτε ὁ Κύριος.

Ὅμοιον.
Πάντων τά αἰτήματα, Γοργοϋπήκοε Κόρη, 

πλήρωσον τῶν δούλων σου, 

τῶν εἰς Σέ ἐκ πίστεως, προσιόντων Σοί, 

καί τήν Σήν Ἄχραντε ἐπικαλουμένων, 

ἀρωγήν τέ καί ἀντίληψιν• 

ἐκ πάσης θλίψεως, καί ἀσθενειῶν καί κακώσεων, 

ψυχῆς ὁμοῦ καί σώματος, ἅπαντας ἠμᾶς ἐλευθέρωσον•

 ἴνα Σέ ὑμνῶμεν δοξάζοντες Χριστόν τόν Σόν Υἱόν, 

ὄν ἐκδυσώπει Πανύμνητε, σῶσαι τάς ψυχᾶς ἠμῶν.

. . .

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, 

μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, 

τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον 

καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. 

Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ 

καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, 

τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν 

τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

 

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Γοργοϋπηκόου τήν θαυμαστήν, 

καί σεπτήν Εἰκόνα προσκυνήσωμεν ἀδελφοί 

θαύματα τελοῦσαν καί βρύουσαν ἰάσεις 

καί ταύτην μετά πόθου κατασπασώμεθα.

 

Ἔχοντες Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, 

ἀνύμφευτε Κόρη, ὡς προπύργιον ὀχυρόν 

προσφεύγομεν ταύτη, καιρῶ τῷ τῶν κινδύνων 

καί ἐπηρείας πάσης ἀπολυτρούμεθα.

 

Νῦν καιρός ἀνάγκης ἦλθεν ἠμίν, 

νῦν παρέστη χρεία, βοηθείας Κόρη τῆς Σῆς, 

λύτρωσαι οὔν πάσης, ἀνάγκης καί κινδύνου,

καί χείρα βοηθείας τάχιστα ὄρεξον.

 

Ἔχει μέν Παρθένε ὁ Οὐρανός, 

Σῶμα καί ψυχήν Σου, ἑξαστράπτοντα φαεινῶς, 

ἔχει δέ μορφήν Σου Μονήν Δοχειαρίου, 

τήν ἐπικαλουμένην Γοργοϋπήκοον.

 

Ἄρον σου τά ὄμματα Μαριάμ 

καί ἴδε εὐσπλάχνως, τούς Εἰκόνι Σου τή σεπτή 

παρεστώτας Κόρη, καί Σέ παρακαλοῦντας 

καί πλήρωσον αἰτήσεις τούτων Πανύμνητε.

 

Ἴδοιμι Παρθένε ψυχορραγῶν, 

ἐν καιρῶ θανάτου, τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, 

παραμυθουμένην καί ἱλαρῶς ὀρώσαν, 

καί ὄψεις τῶν δαιμόνων ἀποδιώκουσαν.

 

Τέτρωμαι τῷ πόθω Σου Μαριάμ, 

φλέγει μέ ὁ ἔρως, καθορᾶν Σου τῆς ἱερᾶς, 

Εἰκόνος Παρθένε, τό κάλλος καί τήν δόξαν, 

καί κόρον οὐ λαμβάνω τοῦ μεγαλύνειν Σέ.

 

Τί ἀνταποδώσομεν οἱ οἰκτροί 

δοῦλοι Σου, Παρθένε ἀντί χάριτος τῆς πολλῆς, 

ἦνπερ ἀνεδείξω, ἠμίν χαρισαμένη 

 εἰκόνα Σου τήν Θείαν πλοῦτον οὐράνιο;

 

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, 

Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, 

οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, 

ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

 

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

 

Πηγή:  proseyxi.com

Ἡ Παράκληση τῆς Παναγίας Γοργοϋπηκόου ἐδῶ