Κατά τήν μεγάλη ἐκστρατεία πού ἔκανε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος στήν Ἀνατολή, ἕνας στρατιώτης ὡδηγοῦσε ἕνα μουλάρι πού ἦταν κατάφορτο ἀπό χρυσάφι. Τό βάρος τοῦ χρυσοῦ ἦταν μεγάλο καί τά πόδια τοῦ ζώου ἀδυνατοῦσαν νά τό σηκώσουν.
Τότε μερικοί στρατιῶτες προθυμοποιήθηκαν νά φορτωθοῦν αὐτοί στίς δικές τους πλάτες μέρος ἀπό τό πολύτιμο φορτίο. Ὁ βασιλιάς βλέποντας τόν ζῆλο καί τήν προθυμία τους συγκινήθηκε βαθύτατα καί ἀνεφώνησε. «Κουράγιο, παλληκάρια μου. Τό βάρος πού σηκώνετε εἶναι δικό σας. Ὁ θησαυρός σᾶς ἀνήκει».
Αὐτό συμβαίνει πάντα μέ κάθε χριστιανό πού πρόθυμα κι ἀγόγγυστα σηκώνει τό δικό του βάρος τῶν δοκιμασιῶν καί τῶν θλίψεων. Τά ἴδια λόγια λέει στόν καθένα πιστό ὁ Χριστός, καί σέ ὅλους τούς μαχητάς πού ἀγωνίζονται στόν σκληρό ἀγώνα τῆς ζωῆς.
«Κουράγιο παλληκάρια μου. Οἱ θησαυροί τοῦ οὐρανοῦ εἶναι δικοί σας. Πολεμῆστε ἄφοβα καί θαρραλέα καί θά τούς κερδίσετε».
Θ. Θεοφύλακτος
Πηγή: Ὅταν θέλεις νὰ ξεκουράζεσαι, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, Τεύχος 2ο, σελ. 81.