Χαρά Κυρίου: Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2020

Τὴν ψυχή σου πλησίασε ὅσο περισσότερο στὸν Θεό - Ἅγιος ΝΙκόλαος Βελιμίροβιτς

Κράτα ὅλα τὰ πράγματα

στὴν κατάλληλη ἀπόσταση,

μόνο τὴν ψυχή σου πλησίασε

ὅσο περισσότερο στὸν Θεό.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2020

Γιά τή μοναξιά καί τήν ἀληθινή ἐπικοινωνία - Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μὴ φοβᾶσαι δέν εἶσαι μόνος. Μόνος εἶναι ἐκεῖνος πού δέν γνωρίζει τόν Θεό ἀκόμα καί ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του. Αὐτός, καί στήν πιό πολυάριθμη κοινωνία, θά ἔλεγε- ὅπως καί τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δέν ξέρω τί θέλω νά κάνω μέ τόν ἑαυτό μου, ὅλα εἶναι βαρετά». Αὐτές εἶναι ψυχές ἄδειες ἀπό τόν Θεό, φλοῖδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Ἀλλά ἐσύ δέν εἶσαι μόνος ἀφοῦ εἶσαι πλάι στόν Κύριο καί ὁ Κύριος δίπλα σου.

Ἄκουσε πῶς ὁ μεγάλος Παῦλος, ὁ ἀπόστολος τῆς οἰκουμένης, ἦταν κάποτε ἐγκαταλελειμμένος ἀπ’ ὅλους, καί πῶς μιλᾶ: «Ἐν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη· ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵνα δι᾿ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐῤῥύσθην ἐκ στόματος λέοντος.» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ) .

Βλέπεις, λοιπόν, πόσο ἅγια σκέφθηκε καί μίλησε ὁ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ Παῦλος σ’ ἐκεῖνες τίς πρῶτες μέρες, ὅταν στόν κόσμο δέν ὑπῆρχε ἀκόμα οὔτε ἕνας χριστιανικός ναός, οὔτε ἕνας χριστιανός ἄρχοντας! Ἐνῶ σήμερα ὅλη ἡ γῆ εἶναι στολισμένη μέ χριστιανικούς ναούς καί οἱ χριστιανοί ἀπαριθμοῦνται σέ κάτι ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια.

Μή λυπᾶσαι, λοιπόν, ἐπειδή αἰσθάνεσαι μοναξιά στόν δικό σας τόπο. Ἄν αἰσθάνεσαι σάν νά εἶσαι στήν ἔρημο, ὅπως γράφεις, γνώριζε ὅτι πολλοί στήν ἔρημο σώθηκαν. Ἀλλά ὅλοι αὐτοί οἱ ἐρημίτες τοῦ Θεοῦ ἀνῆλθαν στή μεγάλη κοινωνία τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Ὑπῆρχαν ἄνθρωποι πού γιά πενῆντα ὁλόκληρα χρόνια δέν εἶδαν ἀνθρώπινο πρόσωπο καί ὅμως δέν ἔλεγαν «εἴμαστε μόνοι»! Ἀφοῦ ὁ Θεός ἦταν μαζί τους καί αὐτοί μέ τόν Θεό. Μπορεῖς νά ζήσεις χωρίς κανέναν καί χωρίς τίποτα· χωρίς τόν Θεό ὅμως δέν μπορεῖς. Αὐτή εἶναι ἡ δική τους μαρτυρία πού τήν παρέδωσαν στήν Ἐκκλησία ὡς κάποιο κεφάλαιο δικό της. Δέν εἶναι γνωστό ἐάν κάποιος ἄθεος μπόρεσε νά ἐπιζήσει ἐπί πενῆντα χρόνια σέ πλήρη μοναξιά στήν ἔρημο. Αὐτό δέν ἔχει σημειωθεῖ στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Δέν εἶναι σέ θέση ἕνας ἄθεος νά πράξει κάτι τέτοιο. Σέ κάποιον σάν αὐτόν εἶναι βαρετό νά ζεῖ μέσα στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων καί ἀκόμα πιό μονότονο- ἀκόμα καί ἀδύνατο- ἔξω ἀπό τήν κοινωνία. Διότι ὁ ἄθεος ἀναζητᾶ τούς ἀνθρώπους γιά νά τούς κεντρίσει τήν καρδιά μέ τήν ἀθεΐα του καί νά θρέψει τόν ἑαυτό του μέ τόν πόνο τους. Ἀλλά στήν ἔρημο ποιόν νά βρεῖ νά φάει παρά μόνον τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό; Καί μέ ποιανοῦ τόν πόνο νά τραφεῖ παρά μέ τόν δικό του;

Γι’ αὐτό ἀπογείωσε τίς σκέψεις σου στά πνευματικά ὕψη ὅπου κατοικεῖ Ἐκεῖνος πού μόνος Του εἶναι ἡ μεγαλύτερη καί τρυφερότερη κοινωνία ἀπό κάθε ἀνθρώπινη κοινωνία. Ἐκεῖνον νά ὑπηρετεῖς, μ’ Ἐκεῖνον νά συναναστρέφεσαι, σ’ Ἐκεῖνον νά μιλᾶς, γιά Ἐκεῖνον ἀγωνίσου, Ἐκεῖνον ἀγάπα μέ ὅλη σου τήν καρδιά, μέ ὅλον τόν νοῦ σου. Ἐκεῖνος θά βρεῖ τρόπους νά ἀνοίξει τά μάτια τῶν γειτόνων σου καί τήν καρδιά τους, ὥστε νά ἐμφανίσει σ’ αὐτούς τή ζωντανή πίστη σ’ Αὐτόν. Τότε στόν τόπο σου θά ψάλλεται ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνον ἀπό ἕναν σολίστ, ὅπως τώρα, ἀλλά ἀπό μιὰ χορωδία.

Εἰρήνη καί ὑγεία ἀπό τόν Θεό.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

Πηγή: synaxarion.gr

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020

Αἰτία τοῦ πολέμου - Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Αἰτία τοῦ πολέμου

εἶναι ἡ πτώση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό

καὶ τὶς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Ἡ πτώση ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ

ἡ ἀναξιότητα τῶν ἀνθρώπων

κατὰ τὴν περίοδο εἰρήνης

προκαλοῦν τὸν πόλεμο.

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀξίζουν τὸν πόλεμο

δηλαδὴ στοιβάζουν τὶς αἰτίες τοῦ πολέμου,

ὁ πόλεμος ἔρχεται

εἴτε αὐτοὶ τὸ θέλουν

εἴτε δὲν τὸ θέλουν.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

Πηγή: Πόλεμος καὶ Βίβλος, Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 41.

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

Ὑπάρχει Θεός; - Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

σέ πνευματικό του παιδί

Ένας συνάδελφός σου σού ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς: "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!" Καί αἰσθάνεσαι σά νά σέ χτυπᾶ μέ μαστίγιο.

Κι ἐσύ ἀγωνιᾶς γιά τήν ψυχή του καί τή ζωή του. Καί καλά σκέφτεσαι.

Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ Ζῶν κι ὁ Παντοδύναμος Θεός κι ἄν δέν εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τό θάνατο, τότε ὁ θάνατος εἶναι ὁ μοναδικός κυρίαρχος.

Καί ἡ κάθε ζωντανή ὕπαρξη δέν εἶναι παρά ἕνα κλωτσοσκούφι τοῦ θανάτου. Ἕνα ποντικάκι στό στόμα τῆς γάτας.

Μία φορά, ἀντικρούοντας τόν, τοῦ εἶπες: "Ὁ Θεός ὑπάρχει. Γιά σένα δέν ὑπάρχει". Καί δέν ἔσφαλες. Γιατί ἐκεῖνοι πού ἀποκόπτονται ἀπό τόν Αἰώνιο καί Ζωοδότη Κύριο ἐδῶ στήν γῆ, ἀποκόπτονται ἀπό τή ζωή τήν πραγματική. Καί ἔτσι οὔτε ἐδῶ, οὔτε στήν ἄλλη ζωή θά γευθοῦν τό μεγαλεῖο του Θεοῦ καί τῆς πλάσης Του. Καί καλύτερα νά μήν εἴχαμε γεννηθεῖ, παρά νά εἴμαστε ἀποκομμένοι ἀπό τόν Θεό.

Ἄν ἤμουν στή θέση σου, θά τοῦ ἔλεγα τά ἑξῆς:

Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ὀρθότερο θά ἦταν, ἄν ἔλεγες: "Ἐγώ δέν ἔχω Θεό". Διότι τό βλέπεις, ὅτι ὑπάρχουν τόσοι ἄνθρωποι γύρω σου, πού ἔχουν Θεό καί γι' αὐτό διακηρύττουν ὅτι ὑπάρχει Θεός. Λοιπόν, μή λές: "Δέν ὑπάρχει Θεός"! Περιορίσου νά λές: "Ἐγώ δέν ἔχω Θεό"!

Κάνεις λάθος! Μιλᾶς σάν τόν ἄρρωστο, πού λέει ὅτι δέν ὑπάρχει πουθενά ὑγεία!

Κάνεις λάθος! Μοιάζεις μέ τόν τυφλό πού λέει: "Δέν ὑπάρχει φῶς στόν κόσμο". Ὅμως φῶς ὑπάρχει. Καί εἶναι διάχυτο παντοῦ. Αὐτός ὁ δυστυχής δέν ἔχει τό φῶς του. Καί θά μιλοῦσε σωστά ἄν ἔλεγε: "Ἐγώ δέν ἔχω μάτια καί δέν βλέπω φῶς".

Κάνεις λάθος! Μιλᾶς σάν τό ζητιάνο, πού λέει: "Δέν ὑπάρχει χρυσάφι στή γῆ". Μά χρυσάφι ὑπάρχει! Καί ἐπάνω στή γῆ! Καί μέσα στή γῆ! Αὐτός δέν ἔχει χρυσάφι! Τό σωστό θά ἦταν νά ἔλεγε: "Ἐγώ δέν ἔχω χρυσό"!

Κάνεις λάθος! Μοιάζεις μέ τόν παλιάνθρωπο πού λέει: "Δέν ὑπάρχει καλωσύνη στόν κόσμο". Ἐνῶ θά ἔπρεπε νά πεῖ: "Ἐγώ δέν ἔχω ἴχνος καλοσύνης μέσα μου".

Αὐτό νά τοῦ πεῖς κι ἐσύ:

Συνάδελφε, κάνεις λάθος! Λάθος διακηρύττεις ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός! Γιατί, ὅταν κάτι δέν τό ἔχεις ἐσύ καί δέν τό γνωρίζεις ἐσύ, δέν σημαίνει ὅτι δέν ὑπάρχει πουθενά κι ὅτι δέν τό ἔχει κανείς! Ποιός σου ἔδωσε τό δικαίωμα νά μιλᾶς ἐκ μέρους ὅλου του κόσμου; Ποιός σου ἔδωσε τήν ἄδεια νά διακηρύττεις, ὅτι τήν δική σου ἀρρώστια τήν ἔχουν ὅλοι; Ὅτι ὅλοι ἔχουν τήν δική σου πλάνη;

Φωνάζεις ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός! Τό διακηρύττεις σέ ὅλον τόν κόσμο! Πολεμᾶς τήν ἀλήθεια!

Ἐκεῖνοι πού δέν θέλουν νά ζοῦν μέ τόν Θεό εἶναι ἐλάχιστοι. Ἀλλά καί γι' αὐτούς ὁ Θεός ὑπάρχει! Τούς περιμένει. Μέχρι τήν τελευταία πνοή σ' αὐτή τή γῆ!

Καί μόνο ἄν δέν φροντίσουν νά μετανοήσουν, ἔστω στήν τελευταία τους στιγμή, μόνο τότε ὁ Θεός στήν ἄλλη ζωή θά πάψει νά ὑπάρχει γι' αὐτούς.

Καί θά τούς διαγράψει ἀπό τό βιβλίο τῆς ζωῆς.

Γι' αὐτό πές του, σέ παρακαλῶ φίλε μου.

Γιά τό καλό της ψυχῆς σου. Γιά τά ἐπουράνια ἀγαθά. Γιά τά δάκρυα πού ἔχυσε ὁ Χριστός καί τίς πληγές πού δέχθηκε γιά ὅλους μας. Ἄλλαξε μυαλό! Μετανόησε!

Διορθώσου! Καί γύρισε στήν Ἐκκλησία μας!

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πηγή: alopsis.gr

Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος - Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ὑπομένει ὅλα τὰ λυπηρὰ αὐτῆς τῆς ζωῆς μὲ καρτερία κι ἐλπίδα στό Θεό. Γι αὐτὸν ἡ κάθε μέρα θὰ εἶναι μῆνας στόν οὐρανό, ἐνῶ στόν ἄπιστο θὰ μοιάζει μὲ χρόνο ὁλόκληρο. Γιατὶ ὁ ἄπιστος χαίρεται μόνο ὅταν δέν ὑποφέρει· κι ὅταν ὑποφέρει, τὸ κάνει χωρὶς ὑπομονὴ κι ἐλπίδα στό Θεὸ καὶ δυσανασχετεῖ…

Ὁ συνειδητὸς ἄνθρωπος εἶναι λογικὸ ν’ ἀναζητήσει τίς αἰτίες πού τὸν βασανίζουν μέσα του, ἐνῶ ὁ ἀνόητος κατηγορεῖ πάντα τοὺς ἄλλους. Ὁ συνειδητὸς ἄνθρωπος θυμᾶται ὅλες τίς ἁμαρτίες πού ἔκανε ἀπὸ παιδί. Τὶς θυμᾶται μὲ φόβο Θεοῦ καὶ περιμένει νά πληρώσει γι’ αὐτές…

Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐπωφελεῖται ἀπ’ ὅλα τὰ βάσανα του, γνωρίζοντας πώς ὅλ’ αὐτὰ τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἀγάπη Του γιά τὸν ἄνθρωπο, γιά τή δική του ὠφέλεια. Μὲ τὸ ἔλεός του ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νά ἐπισκεφτοῦν τὸν ἄνθρωπο βάσανα γιά τὶς ἁμαρτίες του. Μὲ τὸ ἔλεός Του τὸ κάνει αὐτό, ὄχι μὲ τή δικαιοσύνη Του. Ἂν ἐνεργοῦσε μὲ τή δικαιοσύνη Του, τότε κάθε ἁμαρτία ἀναπόφευκτα θὰ ‘φερνε θάνατο, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος:

«Ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκυεῖ θάνατον» (Ἰάκ. Α΄ 15). Κι ὁ Θεὸς ἀντὶ γιά θάνατο χαρίζει θεραπεία μέσ’ ἀπὸ τὰ βάσανα. Τὰ βάσανα εἶναι ὁ τρόπος πού χρησιμοποιεῖ ὁ Θεὸς γιά νά θεραπεύσει τή λέπρα τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.

Μόνο ὁ ἀνόητος ἄνθρωπος σκέφτεται πώς τὰ βάσανα εἶναι κακό. Ὁ συνειδητὸς ἄνθρωπος γνωρίζει πώς τὰ βάσανα δέν εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ ἡ φανέρωση τοῦ κακοῦ, ἡ θεραπεία του. Πραγματικὸ κακὸ γιά τὸν ἄνθρωπο εἶναι μόνο ἡ ἁμαρτία. Ἐκτὸς ἁμαρτίας δέν ὑπάρχει τίποτα κακό.

Ὅλα τ’ ἄλλα πού οἱ ἄνθρωποι ἀποκαλοῦν κακὰ δέν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, παρὰ τὸ πικρὸ φάρμακο πού θεραπεύει τὸ κακό. Ὄσο πιὸ ἄρρωστος πνευματικὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πικρότερο εἶναι τὸ φάρμακο πού τοῦ δίνει ὁ γιατρός.

Μερικὲς φορὲς ὁ ἄρρωστος νομίζει πώς τὸ φάρμακο εἶναι χειρότερο καὶ πιὸ πικρὸ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀρρώστια. Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλό. Τὰ βάσανα εἶναι βαρυτέρα καὶ πιὸ πικρὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία πού ἔκανε. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἀπάτη, μία πολὺ μεγάλη αὐταπάτη. Δέν ὑπάρχει στόν κόσμο βάσανο τόσο σκληρὸ καὶ τόσο ὀλέθριο ὅσο ἡ ἁμαρτία. Ὅλα τὰ βάσανα πού ὑποφέρουν ἄνθρωποι καὶ λαοὶ δέν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, παρὰ ἡ πλούσια θεραπεία πού παρέχει σὲ ἀνθρώπους καὶ ἔθνη τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά νά τοὺς σώσει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο. Κάθε ἁμαρτία, ἑπομένως, ὅσο μικρὴ κι ἂν εἶναι, ἀναπόφευκτα τὴν ἀκολουθεῖ θάνατος, ἂν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν ἐπιτρέψει τὴν ἐπίσκεψη τῆς ἀρρώστιας, γιά νά συνεφέρει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τή μέθη τῆς ἁμαρτίας. Γιατὶ ἡ θεραπεία πού ἀκολουθεῖ τὸν πειρασμό, προέρχεται ἀπὸ τὴν εὐεργετικὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου καὶ Ζωοποιοῦ Πνεύματος.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πηγή: agiazoni.gr (ἀπόσπασμα)