Πῶς γεννιέται ἡ χαρά;

Σέ  καθένα  πού  ἀρχίζει  νά  ζεῖ  κατά  Θεόν, 

εἶναι  ὠ φ έ λ ι μ ο ς   ὁ  φόβος  τῆς  κολάσεως  καί 

ὁ  πόνος  πού  γεννιέται  ἀπό αὐτόν.

Ἐκεῖνος  πού  φαντάζεται  ὅτι  μπορεῖ  νά  βάλει  ἀρχή 

χωρίς  αὐτόν  τόν  πόνο  καί  τόν  δεσμό, 

δέν  θεμελιώνει  μόνο  πάνω  στήν  ἄμμο  τίς  πράξεις του,

ἀλλά καί νομίζει ὅτι μπορεῖ νά χτίσει σπίτι στόν ἀέρα χωρίς θεμέλια,

πράγμα  τελείως  ἀδύνατο.

Γιατί  ὁ  πόνος  αὐτός  σέ  λίγο  γ ε ν ν ᾶ   κ ά θ ε   χ α ρ ά, καί 

ὁ  δεσμός  αὐτός  συντρίβει  τά  δεσμά 

ὅλων  τῶν  ἁμαρτημάτων  καί  τῶν  παθῶν, καί 

ὁ  δήμιος  αὐτός  προξενεῖ  ὅχι  θάνατο, 

ἀλλά  ζ ω ή   α ἰ ώ ν ι α. 

Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος 

Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Δ΄, σελ. 25