Κυριακή Η' Ματθαίου - Ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον ιδ' 14-22

 

14 Καὶ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν.  

15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα.  

16 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.  

17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας.  

18 ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε.  

19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.  

20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.  

21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.

22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 64.

...  Ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Χριστοῦ δὲν ἦταν μόνο ἕνα αἴσθημα. Ἦταν μιὰ εὐσπλαχνία, ποὺ μόνο αὐτὴ ἄξιζε νὰ ὀνομάζεται εὐσπλαχνία πραγματική.  Εὐσπλαχνία, ποὺ ἄκουγε ὅλο τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων. Εὐσπλαχνία ποὺ ἀγκάλιαζε ὅλους, καὶ δὲν ἄφηνε κανέναν ἔξω ἀπὸ τὸ ἐνδιαφέρον της. Εὐσπλαχνία, ὁλοκληρωτική. Εὐσπλαχνία, ποὺ δὲν κοίταζε μόνο νὰ δώσῃ ψωμὶ στοὺς πεινασμένους, νὰ θεραπεύσῃ τοὺς ἀρρώστους, νὰ κάνῃ καλὰ τὰ κορμιά.  Εὐσπλαχνία, ποὺ κοίταζε πρῶτα τὶς ψυχές. Καὶ οἱ ψυχὲς αὐτὲς τῶν χιλιάδων ἀνθρώπων, ποὺ ἄφησαν τὰ σπίτια τους καὶ ἦρθαν νὰ τὸν συναντήσουν, πεινοῦσαν καὶ διψοῦσαν. Πεινοῦσαν καὶ διψοῦσαν ν' ἀκούσουν  τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σὰν πεντακάθαρο νερὸ ἔτρεχε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ. Τὸν ἄκουγαν οἱ ἄνθρωποι μὲ τέτοια ὄρεξι καὶ συγκίνησι, ὥστε λησμόνησαν τὴ σωματικὴ πεῖνα καὶ δίψα. Ἄκουγαν ὧρες ὁλόκληρες τὸν Χριστό, καὶ ἐνῷ πλησίαζε νὰ βασιλέψῃ ὁ ἥλιος, κανένας καὶ καμμιὰ δὲν ἔδειχνε διάθεσι νὰ φύγῃ.

          Προτιμοῦσε ὁ λαὸς αὐτὸς νὰ ζῇ στὴν ἔρημο μὲ τὸν Χριστό, παρὰ στὴν πόλι χωρὶς τὸν Χριστό. Ὁ Χριστὸς ἔφτανε γιὰ ὅλα. Καὶ γιὰ τὸ σῶμα καὶ γιὰ τὴν ψυχή. Κοντὰ στὸν Χριστὸ κανένας πεινασμένος, κανένας δυστυχισμένος.

        - Νὰ ἐρχόταν καὶ πάλι ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο! θὰ πῇ ἴσως κάποιος ποὺ ἀκούει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Πόσο τὸν χρειαζόμαστε! Ὑπάρχουν καὶ σήμερα πονεμένοι καὶ δυστυχισμένοι, περισσότεροι ἴσως ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά. Ὑπάρχει ἕνας κόσμος ἀπογοητευμένος ἀπ' ὅλους καὶ ἀπ' ὅλα. Ἂν ἐρχόταν ὁ Χριστός, ὁ κόσμος αὐτὸς ὁ πονεμένος θὰ ἔφευγε ἀπὸ τὶς πόλεις, ποὺ ἔγιναν κολάσεις, καὶ θὰ πήγαινε στὴν ἔρημο, γιὰ νὰ βρῇ καὶ πάλι τὸν Χριστό. Γιατὶ ὁ Χριστὸς καὶ τὴν ἐρημιὰ τὴν κάνει νὰ ἀνθίζῃ κρίνα καὶ τριαντάφυλλα, καὶ γεμίζει τὶς καρδιὲς μὲ ἐλπίδα καὶ χαρά. 

     Ἂν ἐρχόταν ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο!  Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἄφησε ἐδῶ στὸν κόσμο άνθρώπους, ποὺ πρέπει νὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο του. Εἶνε οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς.  Καὶ μόνο αὐτοί;  Εἶνε οἱ ἄντρες καὶ οἱ γυναῖκες,  ποὺ πιστεύουν στὸ ὄνομά του. Αὐτοὶ καλοῦνται νὰ Τὸν μιμηθοῦν. Καλοῦνται νὰ γίνουν σὰν τὸν Χριστό, μικρόχριστοι. Καλοῦνται νὰ συναισθανθοῦν ὅλο τὸν πόνο τοῦ συνανθρώπου τους, τὸ σωματικὸ καὶ τὸν ψυχικό.  Ὄχι ἀδιάφοροι καὶ σκληροί, ἀλλὰ γεμᾶτοι ἀπὸ ἀγάπη και εὐσπλαχνία πρέπει νὰ εἶνε, νὰ εἴμαστε ὅλοι, ὥστε γιὰ τὸν καθένα μας νὰ ἔχῃ ἐφαρμογὴ αὐτὸ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὸν Χριστό· «Εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ εὐσπλαχνίσθη ἐπ' αὐτοῖς» (Ματθ.14,14).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης 

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου 

Αὐγουστίνου Καντιώτη, σελ. 127 (ἀπόσπασμα)