Ὁ καθένας πού θέλει νά χαραχθοῦν ἐπάνω του αὐτά τά καλά ἤθη,
πρέπει πρίν ἀπό κάθε ἄλλο καί παντοῦ νά ἐπιδιώκει
τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί τήν ἱερή ἀγάπη,
ἡ ὁποία εἶναι ἡ πρώτη καί μεγαλύτερη ἐντολή.
Καί νά τήν ζητεῖ ἀπό τόν Κύριο ἀκατάπαυστα νά τήν κάνει
περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς του, καί ἔτσι
μέ τήν συνεχή καί ἀδιάκοπη μνήμη τοῦ Θεοῦ,
προκόβοντας μέρα μέ τή μέρα μέ τήν χάρη,
νά προσθέτει σ' αὐτήν καί νά τήν αὐξάνει.
Γιατί μέ τόν ζῆλο καί τό σθένος, τήν φροντίδα καί τόν ἀγώνα,
γινόμαστε ἱκανοί νά ἀποκτήσομε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,
ἡ ὁποία διαμορφώνεται μέσα μας μέ τήν χάρη καί τήν δωρεά τοῦ Χριστοῦ.
Ἀπό αὐτήν κατορθώνομε εὔκολα καί τήν δεύτερη ἐντολή, δηλαδή
τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον.
Πηγή:Φιλοκαλία, Τόμος Γ΄, σελ. 251