Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ θαυμαστή ἐκείνη σύνθεσις
δόγματος καί ἤθους, θεωρίας καί πράξεως.
Ὀρθοδοξία εἶναι ἀκόμα ἐκεῖνο πού διετύπωσαν ἐπισημότερα αἱ Σύνοδοι,
τά οἰκουμενικά ἐκεῖνα εὐλογημένα συνέδρια
τῆς ἀνά τόν κόσμον Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Τότε οἱ θεοφόροι Πατέρες «ὅλην συγκροτήσαντες
τήν τῆς ψυχῆς ἐπιστήμην καί τῷ θείῳ πνεύματι συνδιασκεψάμενοι»
ἀπεφάνθησαν γιά τά μεγαλύτερα προβλήματα,
πού ἀπασχολοῦν τόν πνευματικό ἄνθρωπο καί ἔθεσαν τά βάθρα,
τά θεμέλια τῆς πνευματικῆς ζωῆς, πού εἶναι ὁ πραγματικός πνευματικός πολιτισμός...
Ἡ Ὀρθοδοξία ἐβάδισε πάντοτε τήν βασιλική ὁδό τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἐκράτησε ἀνόθευτο, γνήσιο τό πνεῦμα τοῦ χριστιανισμοῦ ἔναντι τοῦ σκοτεινοῦ
μυστικισμοῦ τῶν ἀνατολικῶν αἱρέσεων, τῆς παποκαισαρικῆς συγκεντρωτικότητος
τῶν Λατίνων καί τοῦ ὀρθολογιστικοῦ ὑποκειμενισμοῦ τῶν Προτεσταντῶν.
Πάντοτε ἐκράτησε τό μέτρο καί τήν ἁρμονία· δέν εἶχε τίποτε τό λάθος,
διότι οἱ Πατέρες ἦταν πνευματοκίνητοι, ἁγιοπνευματικῶς ὁδηγούμενοι.
Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης
Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης
Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεἵτου,
Τόμος Α', σελ. 396 & 399