Ἄλλοι, ἀναλογιζόμενοι τό πάθος τοῦ Χριστοῦ,
θεωροῦν πάντοτε τόν ἐαυτό τους χρεώστη.
Ἄλλοι ἐξευτελίζουν τόν ἑαυτό τους
μέ τά καθημερινά τους σφάλματα.
Ἄλλοι κατέρριψαν στό ἔδαφος τήν ὑπερηφάνεια
μέ τούς πειρασμούς καί τίς ἀσθένειες καί τά πταίσματα
πού κατά καιρούς τούς συνέβησαν.
Καί ἄλλοι τέλος ἀπό τήν ἔλλειψι χαρισμάτων
ἀπέκτησαν τήν μητέρα τῶν χαρισμάτων.
Εἶναι καί μερικοί ἄλλοι -δέν γνωρίζω ἄν ὑπάρχουν καί σήμερα-
οἱ ὁποῖοι ταπεινώνουν τόν ἑαυτό τους μέ τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ.
Ὅσο περισσότερο αὐξάνουν οἱ δωρεές τοῦ Θεοῦ,
τόσο περισσότερο ταπεινώνουν τόν ἑαυτό τους,
μέ τήν σκέψι ὅτι εἶναι ἀνάξιοι γιά ἕναν τέτοιο πλοῦτο.
Καί ζοῦν μέ τήν συναίσθησι ὅτι καθημερινῶς
αὐξάνει τό χρέος τῶν ἁμαρτιῶν τους.
Τοῦτο εἶναι ἡ ταπείνωσις,
τοῦτο ἡ μακαριότης,
τοῦτο τό ἀνώτερο βραβεῖο.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης
τοῦτο τό ἀνώτερο βραβεῖο.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης
Πηγή: Κλίμαξ, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, σελ.294