Οὔτε καὶ τώρα μᾶς ἔχει ἐγκαταλείψει ὁ Καλός Ποιμήν,
πού ἔδωσε τὴν ψυχή του γιὰ τὰ πρόβατα,
ἀλλὰ εἶναι κοντά μας καὶ μᾶς ποιμαίνει καὶ μᾶς ὁδηγεῖ.
Γνωρίζει τὰ δικά του καὶ Τὸν γνωρίζουν καὶ ἐκεῖνα.
Δὲν εἶναι ὁρατὸς σωματικά,
μᾶς συντροφεύει ὅμως πνευματικά,
ὑπερασπίζεται τὸ κοπάδι κατὰ τῶν λύκων καὶ
δὲν ἀφήνει κανέναν νὰ σκαρφαλώση
ἀπὸ τὸν φράκτη ὡς ληστὴς ἐπίβουλος,
νὰ παρασύρει μὲ ψεύτικη φωνὴ καὶ
ν' ἀρπάξη ψυχές
ποὺ ἔχουν ὀδηγηθεῖ σωστὰ στὴν ἀλήθεια.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
Πηγή: Γρηγοριανόν Ταμεῖον, μετάφραση
Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου, σελ. 40