Βλέπεις λοιπόν ὅτι οἱ θλίψεις εἶναι γιὰ τὸν Χριστό,
ἐπειδή φθονεῖ ὁ ἐχθρὸς τὴν ἀνταπόδοση ποὺ ἐλπίζομε καὶ
θέλει νὰ βάλει μέσα στὶς ψυχές μας
τὴ χαύνωση καὶ τὴ ραθυμία,
γιὰ νὰ μὴν ζήσομε εὐάρεστα στὸν Θεὸ καὶ
ἀξιωθοῦμε τὴ βασιλεία Του;
Ὅσο λοιπὸν ὁ πονηρὸς κι ἂν ὁπλίζεται ἐναντίον μας,
ἂν ἐμεῖς ὑποφέρομε τὶς ἐπιθέσεις του μὲ γενναιοψυχία,
ὅλες οἱ μηχανὲς του ἐναντίον μας
διαλύονται μὲ τὴ συμμαχία τοῦ Χριστοῦ.
Γιατὶ ἔχομε τὸν Ἰησοῦ ὑπερασπιστὴ καὶ προστάτη μας.
Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Γ', σελ. 305