«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Ἰησοῦς Χριστός (Ἰωάν. ιστ΄33).

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Περὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος

Μία εἶναι ἡ τιμὴ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,

ἐπειδὴ μία εἶναι ἡ φύσις καὶ ἡ Βασιλεία τους. 
 
Ἀνενδεὴς Θεὸς ὁ Πατὴρ, γεννᾶ Θεὸν ἴσο μὲ τὸν ἑαυτό του, 

τὸν Υἱό· καὶ προάγει τὸ ἴσον ἐπίσης Πανάγαθο Πνεῦμα·

δὲν τέμνεται ἡ θεότης μὲ τὴν διαίρεσι τῶν Προσώπων, 

ἀλλὰ ἑνώνεται ἀσυγχύτως, ὥστε νὰ ἀποτελῇ τὴν Τριάδα.

Κανένα ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἔγινε ὕστερα ἀπὸ τὰ ἄλλα, 

οὔτε ἦλθε ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξίαν, ὥστε νὰ εἶναι νεώτερο·

ἀλλὰ εἶναι συνάναρχα, ἔχουν τὴν ἰδία τάξι καὶ τὴν ἰδία τιμή.

Σὲ τοῦτο μόνο διαφέρουν, στὸ αἴτιο, 

στὴν γέννησι δηλαδή καὶ στὴν προέλευσι.

Καὶ ὁ μὲν Πατὴρ ἀποτελεῖ τὴν αἰτία τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος·

ὁ Υἱὸς γεννᾶται ἀπαθῶς ἀπὸ τὸν Πατέρα, τὸ δὲ Πνεῦμα ἐκπορευέται...

Ἔρχεται λοιπὸν ὁ Παράκλητος ἐκπληρώνοντας τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Υἱοῦ, 

τὸ Πνεῦμα τὸ ἀγαθὸν στοὺς ἱεροὺς μαθητὰς, ὥστε διὰ μέσου ἐκείνων 

νὰ ἐκεῖνων νὰ ἁγιάση τὴν κτίσιν, ἡ ὁποία εἶχε ὅλη μολυνθῆ 

ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα.  Δὲν ἁγιάζει ἐκλεκτικῶς καὶ κατὰ τμήματα·

οὔτε μοιράζει τὶς εὐεργεσίες μόνο σὲ ἕνα γένος, 

ἀλλὰ τὸν σύμπαντα κόσμον γεμίζει μὲ ἁγιασμό.

Λέοντος τοῦ σοφοῦ βασιλέως


Πηγή: Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον, σελ. 107 & 108
(δύο ἀποσπάσματα)