Δέσποινα τοῦ κόσμου ἀγαθή, ἐσὺ γνωρίζεις ὅτι δὲν ἔχομε παρρησία οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐμπρὸς στὸν Θεό ποὺ γέννησες, ἀλλὰ μὲ τὸ δικό σου θάρρος οἱ δοῦλοι σου, πέφτομε στὰ πόδια τοῦ Κυρίου μὲ τὴ μεσιτεία σου, ἐπειδὴ ἔχεις παρρησία πρὸς τὸν Υἱό σου καὶ Θεό μας. Σ' Αὐτὸν λοιπὸν πιστεύοντας κι ἐγὼ ὁ ἀνάξιος, σὲ παρακαλῶ Δέσποινα, νὰ μοῦ χαρίσει ὁ Κύριος τὴν αἴσθηση τῶν χαρισμάτων τῶν δικῶν σου καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων, καὶ πῶς παρουσιάσατε τόσες ἀρετές. Ἐσένα βέβαια, καὶ μόνο τὸ ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γεννήθηκε ἀπὸ σένα, σὲ μαρτύρησε ὅτι εἶσαι ἀνώτερη ἀπ' ὅλα τὰ ὄντα. Γιατὶ ἐσένα βρῆκε κατάλυμα ἄξιο νὰ κατοικήσει Ἐκεῖνος ποὺ γνωρίζει τὰ πάντα καὶ πρὶν νὰ γίνουν, ὡς Ποιητὴς ὅλων, καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐξετάζει ὅσα ἀφοροῦν σὲ σένα, ἐπειδὴ ὑπερβαίνουν τὴ φύση, τὸ νοῦ καὶ τὴ σκέψη. Σὲ ὁμολογοῦμε Θεοτόκο στὴν κυριολεξία, Ἁγνή Παρθένε, ἐμεῖς ποὺ μέσω σοῦ βρήκαμε τὴ σωτηρία, καὶ σὲ δοξολογοῦμε μαζὶ μὲ τὶς χορείες τῶν Ἀγγέλων. Γιατί, ἐνῶ εἶναι ἀδύνατο στοὺς ἀνθρώπους νὰ δοῦν τὸν Θεό, τὸν Ὁποῖο δὲν τολμοῦν ν' ἀτενίσουν οὔτε τὰ τὰγματα τῶν Ἀγγέλων, ἐντούτοις, Πάναγνη, μέσω σοῦ παρουσιάστηκε στοὺς ἀνθρώπους ὁ Λόγος σαρκωμένος. Δοξολογώντας Αὐτόν, σὲ μακαρίζομε μαζὶ μὲ τὶς οὐράνιες στρατιές. Πῶς νὰ σὲ ὀνομάσομε, Κεχαριτωμένη; Οὐρανό; κλπ.
Θεοτόκε, ἐσύ εἶσαι ἡ ἀληθινὴ κληματαριά, πού βλάστησες τὸν καρπὸ τῆς ζωῆς. Σὲ ἰκετεύομε, Ἔνδοξη, πρέσβευε μαζὶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους, ὥστε νὰ ἐλεηθοῦν οἱ ψυχές μας, ποὺ ὀρθόδοξα σὲ ὁμολογοῦμε Θεοτόκο καὶ σὲ μακαρίζομε, ἐσένα τὴν ἀειμακάριστη, ὅπως προεῖπες Δέσποινα. Πράγματι, ὅλες οἱ γενιὲς θὰ σὲ μακαρίζομε τὴν μόνη Θεοτόκο, ποὺ εἶσαι «τιμιωτέρα τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ». Ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν μπορῶ νὰ κατανοήσω ὅ,τι σὲ ἀφορᾶ, θὰ μιλήσω μὲ θαυμασμό γιὰ τοὺς ἄλλους Ἁγίους...
Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Γ', σελ. 116