Ὅταν ὁ διάβολος κρατᾶ κάποιον στὴν δουλεία τῆς ἁμαρτίας, δὲν φροντίζει γιὰ τίποτε ἄλλο, παρὰ νὰ τὸν τυφλώνη περισσότερο καὶ νὰ τὸν βγάζη ἀπὸ κάθε καλό λογισμό, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν παρακινήση γιὰ νὰ γνωρίση τὴν πολύ δυστυχισμένη του ζωή· καὶ ὄχι μόνον τὸν βγάζει ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ποὺ τὸν καλοῦν στὴν ἐπιστροφὴ καὶ στὴν μετάνοια, βάζοντας στὸ νοῦ του ἄλλους λογισμοὺς κακοὺς καὶ ἀντίθετους, ἀλλὰ καὶ μὲ ἕτοιμες καὶ γρήγορες ἀφορμές, τὸν κάνει ὁ τρισκατάρατος νὰ πέφτη συχνὰ στὴν ἴδια ἁμαρτία ἢ σὲ ἄλλες μεγαλύτερες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες βγαῖνει ὁ ταλαίπωρος ἁμαρτωλός, περισσότερο σκοτισμένος καὶ τυφλός, ὥστε μὲ τὴν τυφλότητά του φθάνει καὶ γκρεμίζεται στὴν συνήθεια τῆς ἁμαρτίας· καὶ ἔτσι τρέχοντας ὁ ἄθλιος ἀπὸ τὴν πράξι τῆς ἁμαρτίας σὲ μεγαλύτερη τυφλότητα καὶ πάλι ἀπὸ τὴν τυφλότητα σὲ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα, σ' αὐτὰ περιστρέφει σχεδὸν ὅλη τὴν ταλαίπωρη ζωή του μέχρι θανάτου, ἂν ὁ Θεὸς δὲν οἰκονομήση τὴν σωτηρία του μὲ τὴν χάρι του.
Λοιπόν, ὅποιος βρίσκεται σὲ αὐτὴν τὴν πολύ δυστυχισμένη κατάστασι, ἂν ἀγαπᾶ νὰ θεραπευθῆ, πρέπει νὰ δεχθῆ ἀμέσως τὸ γρηγορότερο τὸν λογισμὸ ἐκεῖνον καὶ τὴν ἔμπνευσι, ποὺ τὸν προσκαλεῖ ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία στὴ μετάνοια καὶ πρέπει νὰ φωνάξει μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ στὸν Ποιητή του· «Κύριέ μου, βοήθησέ με, βοήθησέ με γρήγορα καὶ μὴ μὲ ἀφήσης πλέον σὲ αὐτὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας»· ἂς μὴ σταματήση νὰ ξαναλέη πολλὲς φορὲς τὸ ἴδιο καὶ νὰ φωνάζη μὲ αὐτὸ καὶ παρόμοιο τρόπο· καὶ ἀμέσως, ἀμέσως, ἄν εἶναι δυνατόν, ἂς ζητήση βοήθεια και συμβουλή, γιὰ νὰ μπορέση νὰ ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρό· ἐὰν ὅμως δὲν μπορῆ νὰ πάη ἀμέσως, ἂς προστρέξη γρήγορα στόν σταυρωμένο Ἰησοῦ καὶ ἂς προσπέση στὰ Ἅγια του πόδια μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ καὶ στὴ Θεοτόκο Μαρία, ζητώντας εὐσπλαχνία καὶ βοήθεια· καὶ ἡ νίκη βρίσκεται σὲ αὐτὴν τὴν ταχύτητα.
Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης
Πηγή: Ἀόρατος Πόλεμος Ἁγίου
Νικοδήμου Ἁγιορείτου, σελ. 145
Ἀπόδοσις στὴ νεοελληνικὴ:
Βενέδικτος Ἱερομόναχος Ἁγιορείτης