Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον θ' 27 - 35
27 Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ ᾿Ιησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ.
28 ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν
οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί,
καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πιστεύετε
ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν
αὐτῷ· ναί, Κύριε.
29 τότε ἥψατο
τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν
πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν.
30 καὶ
ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ
ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων·
ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω.
31 οἱ
δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν Aὐτὸν ἐν
ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.
32 Αὐτῶν
δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν
αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον·
33 καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου
ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ
ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη
οὕτως ἐν τῷ ᾿Ισραήλ.
34 οἱ δὲ
Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν
δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια.
35 Καὶ περιῆγεν ὁ ᾿Ιησοῦς
τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας
διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν
καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς
βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον
καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.
Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο αὐτά. Ὑπάρχουν κι ἄλλα, πιὸ μεγάλα καὶ θαυμαστά. Ποιά; Ἀκοῦστε. Ἕνας ἁμαρτωλὸς εἶνε κι αὐτὸς τυφλὸς καὶ κουφός, χειρότερος ἀπὸ τοὺς δύο τυφλοὺς καὶ τὸν κουφὸ τοῦ Εὐαγγελίου. Γιατὶ δὲν βλέπει τὸν Χριστό, δὲν ἀκούει τὸν Χριστό. Γιατὶ εἶνε ἀναίσθητος καὶ ἀδιάφορος. Ἀλλ' ἐὰν ὁ ἁμαρτωλὸς αὐτὸς πιστέψῃ καὶ μετανοήσῃ, τότε -ὤ τῶν θαυμάτων σου, Ἰησοῦ Χριστέ!-, τότε ὁ ἁμαρτωλὸς αὐτὸς καὶ βλέπει καὶ ἀκούει ἕνα νέο κόσμο, βλέπει καὶ ἀκούει τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, καὶ δοξάζει καὶ εὐχαριστεῖ τὸν Χριστό, τὸν μόνο Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, ποὺ φωτίζει τυφλοὺς καὶ ἀνοίγει αὐτιὰ κουφῶν καὶ κάνει γλῶσσες μουγγῶν νὰ μιλᾶνε.
Σ' Αὐτὸν ἀνήκει ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη εἰς αἰώνας αἰώνων.
Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 38
Τρία θαύματα, ἀγαπητοί, ἔχει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο. Δύο τυφλοὶ εἶδαν φῶς. Ἕνας κουφὸς ἄκουσε καὶ μίλησε. Τρία θαύματα σὲ λίγα λεπτά τῆς ὥρας. Τρία θαύματα, ποὺ φανερώνουν τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο αὐτά. Ὑπάρχουν κι ἄλλα, πιὸ μεγάλα καὶ θαυμαστά. Ποιά; Ἀκοῦστε. Ἕνας ἁμαρτωλὸς εἶνε κι αὐτὸς τυφλὸς καὶ κουφός, χειρότερος ἀπὸ τοὺς δύο τυφλοὺς καὶ τὸν κουφὸ τοῦ Εὐαγγελίου. Γιατὶ δὲν βλέπει τὸν Χριστό, δὲν ἀκούει τὸν Χριστό. Γιατὶ εἶνε ἀναίσθητος καὶ ἀδιάφορος. Ἀλλ' ἐὰν ὁ ἁμαρτωλὸς αὐτὸς πιστέψῃ καὶ μετανοήσῃ, τότε -ὤ τῶν θαυμάτων σου, Ἰησοῦ Χριστέ!-, τότε ὁ ἁμαρτωλὸς αὐτὸς καὶ βλέπει καὶ ἀκούει ἕνα νέο κόσμο, βλέπει καὶ ἀκούει τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, καὶ δοξάζει καὶ εὐχαριστεῖ τὸν Χριστό, τὸν μόνο Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, ποὺ φωτίζει τυφλοὺς καὶ ἀνοίγει αὐτιὰ κουφῶν καὶ κάνει γλῶσσες μουγγῶν νὰ μιλᾶνε.
Σ' Αὐτὸν ἀνήκει ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη εἰς αἰώνας αἰώνων.
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Πηγή: Κυριακή, Έπισκόπου Αὐγουστίνου
Καντιώτου, σελ. 122.
________________________________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________________________________
Ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὅμως μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας ἀνοιχτὰ ἀναγνωρίζουμε τὸν μόνο ἀληθινό Θεὸ ποὺ εἶναι
ὸ Ἅγιος Τριαδικός Θεός: Πατέρας, Υἱὸς καὶ Ἅγιο Πνεῦμα.