...Ἐκτός ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά ὑπάρχουν καί τά πνευματικά. Αὐτά εἶναι ἐκεῖνα πού χαρίζουν τήν ἀληθινή εὐτυχία στόν ἄνθρωπο.
Ὅποιος ἔμαθε νά ἐμπιστεύεται τόν ἑαυτό του, τά παιδιά του καί τήν οἱκογένειά του στήν θαυμαστή πρόνοια τοῦ Θεοῦ, αὐτός ζῆ τήν ἀληθινή χαρά.
Ὅποιος ἐναποθέτει στά χέρια τοῦ Θεοῦ τά προσωπικά του καί οἰκογενειακά του προβλήματα, ἀπομακρύνει τό νέφος τῶν ἀνησυχιῶν πού τόν πνίγει μέ τά δηλητηριώδη καυσαέριά του καί αἰσθάνεται μιά εὐφρόσυνη ἀγαλλίασι στήν καρδιά του.
Καί αὐτή τήν χαρά μπορεῖ νά αἰσθάνεται καί ὅταν ζῆ τήν φτώχεια του καί ὅταν οἰ ἐχθροί τόν περικυκλώνουν καί ἀπειλοῦν τήν ζωή του.
Καί ὅταν ἀκόμη αἰσθάνεται τήν ψυχή του νά πνίγεται μέσα στά κύματα τοῦ πόνου καί τῆς θλίψεως, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ρίχνει τήν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδος του στό λιμάνι τοῦ Θεοῦ καί ἠρεμεῖ καί γαληνεύει καί εὐτυχεῖ καί χαίρεται, γιατί γνωρίζει νά ἐμπιστεύεται τά πάντα στά χέρια τοῦ Θεοῦ.
Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος
Ἱεροκήρυκας
Πηγή: Ψαλῷ τῷ Θεῷ μου, Άρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησόπουλου, Ἱεροκύρηκος, σελ. 102-103.