* Ἐκεῖνος ποὺ προτιμᾶ τὴν κακουχία καὶ τὴν περιφρόνηση γιὰ χάρη τῆς ἀλήθειας, βαδίζει τὸν ἀποστολικὸ δρόμο, σηκώνοντας τὸν σταυρὸ καὶ δεμένος μὲ ἀλυσίδα. Ἐκεῖνος ποὺ χωρὶς αὐτὰ προσπαθεῖ νὰ προσέχει στὴν καρδιά του, πλανᾶται καὶ πέφτει σὲ παγίδες τοῦ διαβόλου.
* Ἐκεῖνα ποὺ λέγονται στὸν πληθυντικό, γίνονται σὲ ὅλους ὠφέλιμα, γιατὶ παρουσιάζονται στὸν καθένα σὰν τὸ περιεχόμενο τῆς συνειδήσεώς του.
* Ἐκεῖνος ποὺ ὁμιλεῖ ὀρθά, ὀφείλει νὰ πιστεύει ὅτι παραλαμβάνει ἀπὸ τὸ Θεὸ τὰ λόγια. Ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι αὐτοῦ ποὺ μιλᾶ, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνεργεῖ.
* Ἐκεῖνος ποὺ ἔμαθε καλὰ τὸ νόμο, φοβᾶται τὸ νομοθέτη. Κι ἐπειδὴ τὸν φοβᾶται, ἀποφεύγει κάθε κακό.
* Ὑπάρχει εἰλικρινὴς ποὺ λέει τὴν ἀλήθεια καὶ οἱ ἀνόητοι τὸν μισοῦν, κατὰ τὸν Ἀπόστολο (Γαλ. 4,16). Καὶ ὑπάρχει ἄλλος ποὺ ὑποκρίνεται καὶ γι' αὐτὸ τὸν ἀγαποῦν. Ὅμως καμιὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀνταποδόσεις δὲν κρατάει πολὺ καιρό, γιατὶ ὁ Κύριος ἀποδίδει στὴν ὥρα του στὸν καθένα τὸ πρέπον.
Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητὴς
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Α', σελ. 157,158.