(ἡ συνέχεια τοῦ Α' μέρους...)
Ταύτην τὴν πνευματικὴν μέθην ἐμεθήνθησάν ποτε οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι, καὶ οἱ μάρτυρες, ἐξ ὧν οἱ μὲν ἅγιοι ἀπόστολοι περιῆλθον ὅλον τόν κόσμον κοπιῶντες καὶ ἀγωνιζόμενοι καὶ ὀδεινιζόμενοι· οἱ δὲ ἅγιοι μάρτυρες, κατακοπτόμενοι τὰ μέλη, ἔχυσαν τὰ αἵματα αὑτῶν ὡς ὕδατα ποταμῶν, καὶ πάσχοντες τὰ δεινότερα κολαστήρια, δὲν ἀπέκαμον, ἀλλὰ γενναίως ὑπέφερον αὐτά, καὶ ἐνῷ ὑπῆρχον σοφοί, ἐνομίσθησαν ὡς ἀμαθεῖς καὶ ἀνόητοι.
Καὶ ἄλλοι πάλιν ἐπλανήθησαν εἰς τὰ ὄρη καὶ εἰς τὰ σπήλαια, καὶ εἰς τὰς ὀπὰς τῆς γῆς μετὰ διαφόρων ἐπιπλάστων ἀταξιῶν, ἐνῷ ἦσαν εὔτακτοι καὶ φρόνιμοι. Ταύτην αὐτῶν τὴν ἀνοησίαν εἴθε ν' ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ φθάσωμεν καὶ ἡμεῖς.
Πρὶν νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πόλιν τῆς ταπεινώσεως, ἐὰν ἴδῃς, ὅτι ἀνεπαύθης ἐκ τῆς ἐνοχλήσεως τῶν παθῶν, μὴ πιστεύσῃς εἰς τὸν ἑαυτόν σου· διότι ὁ ἐχθρὸς σ' ἔστησε παγίδα, ἵνα σ' ἐξαπατήσῃ· ἀλλὰ μετὰ τὴν μικρὰν ἐκείνην ἀνάπαυσιν περίμενε μεγαλειτέραν ἐνόχλησιν καὶ ταραχὴν τῶν παθῶν· ἐπειδὴ ἐὰν δὲν κατορθώσῃς πάσας τὰς ἀρετάς, ἕως ὅτου νὰ φθάσῃς τὴν ἀρετὴν τῆς ἁγίας ταπεινώσεως, μὴ ἐλπίζῃς νὰ ἔχεις ἀνάπαυσιν ἐκ τῶν κόπων σου, οὐδὲ θέλεις ἔχειν ἄνεσιν ἐκ τῶν ἐπιβουλῶν τῶν ἐχθρῶν σου.
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀξίωσον ἡμᾶς νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν ἀρετὴν τῆς ἁγίας ταπεινώσεως. Ἀμήν.
(τέλος κεφαλαίου).
Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος
Πηγή: Ἀσκητικὰ Ὁσίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου,«Βασ. Ρηγόπουλος», σελ. 127.