Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἡ πνευματικὴ τροφὴ τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποῖα ἀλλάζει τὴν φύση τοῦ ἀνθρώπου καὶ παρέχει στὸν ἄνθρωπο ἁγιασμό, εἰρήνη, μακαριότητα καὶ κάνει πραγματικοὺς καὶ ἀνακαινισμένους ἀνθρώπους...
Ἕνα πρᾶγμα φοβᾶται ὁ διάβολος μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν πιστό. Νὰ μὴν πάει νὰ Κοινωνήσει, γιατὶ θέλει τοὺς ἀνθρώπους κουτάβια, τοὺς θέλει πνευματικὰ τυφλούς.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ συμμετέχει ἀξίως τακτικὰ στὸ Μυστήριο αὐτό (μὲ τὴν μετάνοια κι ἐξομολόγηση στὸν Πνευματικὸ πατέρα), προοδεύει πνευματικὰ καὶ γίνεται κατάλληλος γιὰ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Δημήτριος Παναγόπουλος
Πηγή: Ἀνθολόγηση ἐμπνευσμένων λόγων τοῦ Δ.Π. 2017, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 132-133.