«Λένε: ὑπάρχουν καὶ ἄθεοι καλοὶ ἄνθρωποι. Ναί, οἱ ἄθεοι μποροῦν νὰ εἶναι προσωρινὰ καλοί, ἐπιφανειακὰ καλοί, φαρισαϊκά καλοί.
Ἀλλὰ
ὁ ἄθεος δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀληθινὰ καλός, διαρκῶς καλός, βαθειὰ καλός,
ἀθάνατα καλός, ἐπειδή γι᾿ αὐτὸ χρειάζεται νὰ εἶσαι σὲ πνευματικὴ σχέση,
σὲ πνευματικὴ συγγένεια μὲ τὸν πραγματικὰ Μοναδικὸ Ἀγαθὸ καὶ Αἰώνια
Ἀγαθὸ: μὲ τὸν Θεὸ καὶ Κύριο Χριστό.
Εἶναι ἀληθινὸς δι’ ὅλων τῶν αἰώνων ὁ
θεῖος λόγος τοῦ Σωτῆρος: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰωάν.
ιε´ 5)».
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς
Πηγή: ἐδῶ