Ὁ ἄνθρωπος στέκεται ἀνάμεσα στοὺς δύο αὐτοὺς δρόμους, δηλαδὴ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁμαρτία, καὶ σ᾿ ὅποια θέλει βαδίζει καὶ αὐτὴν πραγματοποιεῖ.
Ὁ δρόμος τώρα ποὺ τὸν κέρδισε καὶ οἱ ὁδηγοὶ τοῦ δρόμου, εἴτε Ἅγγελοι καὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, εἴτε δαίμονες καὶ κακοὶ ἄνθρωποι, τὸν τραβοῦν μέχρι τὸ τέλος καὶ χωρὶς νὰ θέλει· οἱ ἁγαθοὶ στὸν Θεὸ καὶ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, οἱ ἁμαρτωλοὶ στὸν διάβολο καὶ στὴν αἰώνια κόλαση.
Κανένας δὲν εἶναι αἴτιος τῆς ἀπώλειας, παρὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρωπου.
Ὁ Θεὸς εἶναι αἴτιος τῆς σωτηρίας, ὁ ὁποῖος μᾶς χάρισε τὴ ζωὴ καὶ τὴ μακαριότητα, τὴ γνώση καὶ τὴ δύναμη, τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ νὰ τὰ ἔχει ὁ ἄνθρωπος χωρὶς τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνὸς
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Γ΄, Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας», σελ. 73.
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Ἀντώνιος Γ. Γαλίτης.